De B-cel, ook wel B-lymfocyt genoemd, is een type witte bloedcel dat een grote rol speelt bij de bescherming van uw lichaam tegen infecties. Zonder B-cellen zou je lichaam niet zo effectief zijn in het afweren van een aantal veel voorkomende bacteriën en virussen; en je zou de langdurige "geheugenantistof" -functie missen die typisch is na het herstellen van een infectie of na te zijn geïmmuniseerd tegen een specifieke infectieuze indringer.
B-cellen, zoals andere witte bloedcellen, komen voort uit hematopoietische stamcellen die zich in het sponsachtige beenmerg bevinden, vooral in bepaalde botten zoals het heupbot en de wervels. Deze bloedvormende cellen geven aanleiding tot B-cellen door een reeks stappen. Nadat ze volwassen zijn, zijn B-cellen aanwezig in uw bloed en in bepaalde delen van uw lichaam, zoals in uw lymfeklieren.
Er zijn twee hoofdtypen lymfocyten: T-cellen en B-cellen. Als je een CBC-bloedtest hebt gedaan, krijg je in het laboratoriumrapport een verspilling van de verschillende soorten bloedcellen en percentages, inclusief lymfocyten, maar er is geen onderscheid naar welke lymfocyten T-cellen zijn en welke B- cellen.
Wat B-cellen in een gezond lichaam doen
De hoofdverantwoordelijkheid van B-cellen omvat de reactie van het lichaam op vreemde indringers door wat bekend staat als humorale immuniteit. B-cellen worden "geactiveerd" wanneer ze vreemde antigenen tegenkomen, zoals in vreemde markers aan de buitenkant van bacteriecellen tijdens een infectie.
Als reactie op een dergelijke infectie kunnen B-cellen differentiëren in plasmacellen – de antilichaamproducerende fabrieken van het lichaam. Plasmacellen produceren grote eiwitten, immunoglobulines of antilichamen genaamd, die zich hechten aan het oppervlak van vreemde agentia. Deze antilichamen dienen als vlaggen, of de fakkels over een gevechtsplek, als je wilt; ze rekruteren andere verdedigingsmoleculen in de bloedbaan naar de site, en werken aan het doden van het infectie-veroorzakende organisme.
Ze signaleren ook andere immuuncellen om op hun beurt oorlog te voeren tegen de indringer. Ze spelen een belangrijke rol in het immuunsysteem, dat het lichaam beschermt tegen infecties. Dit deel van de immuniteit dat sterk afhankelijk is van antilichamen, wordt humorale immuniteit genoemd. De tegenhanger van humorale immuniteit is celgemedieerde immuniteit.
Hoe B-cellen ons immuniteit geven
Een jonge B-cel, een naïeve B-cel genaamd, circuleert in de bloedbaan en eindigt meestal in de milt of lymfeklieren. Het wordt geactiveerd door een antigeen, dat kan elke stof zijn waarvan het lichaam denkt dat het vreemd is, zoals een stuk van een virus of een stukje van een snijcapsule van een bacterie. T-cellen zijn vaak betrokken bij dit proces. De B-cel begint te transformeren in een plasma B-cel, waarvan de gespecialiseerde taak het is om de antilichamen die overeenkomen met de activerende indringer tot een massa te produceren – tot 10.000 antilichamen per seconde.
Elke plasma B-cel maakt antilichamen tegen slechts één antigeen. Ze zijn heel specifiek. Gelukkig zitten er miljoenen in ons lichaam, zodat we veel verschillende soorten infecties kunnen bestrijden. Gedurende de hele levensduur van een B-cel maakt het deze antilichamen aan. Ze vestigen zich voornamelijk in de milt en lymfeklieren om antilichamen uit te stoten.
Sommige van de geactiveerde B-cellen worden geheugen-B-cellen, die een zeer lange levensduur hebben in het beenmerg, de lymfeklieren en de milt.
Ze onthouden het antigeen waarvoor ze specifiek zijn en zijn klaar om snel te reageren als ze het opnieuw zien. Dit zijn de cellen die ons langdurige immuniteit voor verschillende indringers geven.
Wanneer u wordt geïmmuniseerd, bevat het vaccin antigenen die de B-cellen stimuleren antilichamen te produceren die vervolgens het virus of de bacteriën waar u tegen wordt geïmmobiliseerd, aanvallen. Dit bootst wat er gebeurt in je lichaam na als je besmet bent met die kiem, maar zonder dezelfde risico’s van de ziekte veroorzaakt door de kiem. Omdat B-cellen lange herinneringen hebben, kunnen ze gedurende maanden en jaren antilichamen tegen die ziektekiemen produceren, waardoor je een periode van immuniteit hebt.
Een heel woord
Soms produceren plasma-B-cellen antilichamen tegen antigenen die zich op onze eigen cellen of autoantilichamen bevinden, en dit kan een onderdeel zijn van verschillende auto-immuunziekten, zoals reumatoïde artritis, lupus, multiple sclerose en diabetes type 1 . Dit zijn voorbeelden van het immuunsysteem dat gezonde weefsels aanvalt om een ziekte te produceren.
B-cellen kunnen kwaadaardig worden getransformeerd in chronische lymfatische leukemie, acute lymfoblastische leukemie en bepaalde soorten lymfoom. Deze ziekten zijn in wezen B-cel-kankers, maar de exacte cel die kanker wordt, kan volwassener of onvolwassen zijn; met andere woorden, de cel die aanleiding geeft tot de kanker kan qua vorm en functie dichter bij een werkelijke B-cel liggen, in plaats van meer op een onrijpe bloedvormende cel die uiteindelijk een volwassen B-cel zou veroorzaken, indien gezond.
