Sommige vrouwen houden van het idee grotere borsten te hebben, maar houden niet van het idee van borstimplantaten. Borstvergroting met vet is technisch bekend als autologe borstvergroting. Deze procedure gebruikt het eigen vet van een vrouw in plaats van borstimplantaten om de borsten groter te maken. Het vet wordt liposuctioned van een lichaamsgebied met bovenmatig vet en dan ingespoten in de borsten voor vergroting.
Is autologe augmentatie door vet hetzelfde als "stamcelvergroting?"
Deze procedure wordt ook "stamcelborstelvergroting" genoemd. Dit label is een verkeerde benaming. Vet verwijderd door liposuctie bevat stamcellen. Een stamcel is een cel die zich kan ontwikkelen tot verschillende soorten weefsel, op basis van waar deze in het lichaam wordt geplaatst. Stamcellen alleen kunnen niet in de borst worden geïnjecteerd en zullen naar verwachting de borstomvang vergroten. De stamcellen moeten worden gecombineerd met vet. Vandaar dat de term "stamcelborstelvergroting" niet helemaal correct is.
Voordelen van autologe borstvergroting
Borstvergroting met autoloog vet is een mogelijk geweldige procedure. Vet wordt liposuctioned uit gebieden van overmaat en wordt vervolgens geïnjecteerd in de borsten voor augmentatie. Het voordeel is dat, aangezien een vrouw haar eigen vet gebruikt, er geen implantaat nodig is. Ook als het vet goed geneest, zien de borsten er normaal uit en voelen ze normaal aan.
Bovendien zijn de enige incisies de incisies van vier millimeters die worden gebruikt om te oogsten (liposuctie) en het vet te injecteren.
Als het wordt gebruikt om gezonde borsten te versterken, heeft het een goede staat van dienst voor enkele complicaties of voor heroperaties in vergelijking met implantaat-gebaseerde augmentatie.
Recensies van gevallen waarin het is gebruikt voor borstreconstructie hebben aangetoond dat het een relatief laag complicatieritme heeft en de meeste vrouwen en hun artsen zijn tevreden met de resultaten.
Studies hebben gevonden dat het veilig is en niet bevorderlijk is voor kanker herhaling of complicaties.
Nadelen van Autologe borstvergroting
In vergelijking met borstvergroting met implantaten, zijn er verschillende nadelen aan autologe borstvergroting. Hoewel gedetailleerde beschrijvingen van het verkrijgen, bereiden en injecteren van vet zijn beschreven in de literatuur over plastische chirurgie, bestaat er geen standaardtechniek voor autologe borstvergroting. Om deze reden is het essentieel dat elke vrouw die borstvergroting met vet wenst, zich bewust is van de nadelen en beperkingen in vergelijking met traditionele borstvergroting.
- Vereist het gebruik van het BRAVA-systeem: Voor de overdracht van vet naar de borst is het gebruik van het BRAVA-systeem meestal voorafgaand aan de operatie vereist. De BRAVA is een extern weefsel-expansiesysteem. Het systeem werkt door afzuiging. De zuignappen worden gedurende drie tot vijf weken voorafgaand aan de operatie 10 tot 12 uur per dag over de borsten gedragen. De laatste week voor de operatie moet de BRAVA non-stop worden gedragen (alleen afnemen om te douchen). Tegen die tijd heeft de uitzetting de borstweefsels uitgerekt en een ruimte gemaakt waarin het vet kan worden geïnjecteerd. Het systeem verhoogt ook de bloedstroom naar het gebied, waardoor de kans op vetoverleving toeneemt. Zonder pre-expansie zijn de resultaten minder betrouwbaar. Het expansiesysteem moet ook worden gebruikt gedurende drie maanden na de operatie.
- Borstvergroting is meestal beperkt tot één cupmaat: Terwijl het externe weefseluitbreidingssysteem de bloedtoevoer naar de borsten verhoogt, volstaat het niet om direct een grote hoeveelheid vet te ondersteunen. Omdat het vet geen eigen bloedtoevoer heeft om het in leven te houden, kan een beperkte hoeveelheid vet worden geïnjecteerd. Hooguit zal een A-cupborst toenemen tot een B-cup. Met borstimplantaten bestaat er geen beperking.
- Minimaal tot geen borstlift: Als een vrouw ptotic (hangende of verslapping) borsten heeft, zal autologe borstvergroting het probleem niet verbeteren. Ze zal nog steeds een borstlift nodig hebben om de verslapping te verbeteren.
- Onvoorspelbare overleving van het vet: Omdat het vet geen eigen bloedtoevoer heeft om het in leven te houden, vertrouwt het op de bloedtoevoer al in de borst. Daarom kan een beperkte hoeveelheid vet worden geïnjecteerd. Als er meer vet wordt geïnjecteerd dan kan worden ondersteund, wordt het vet opnieuw geabsorbeerd en mogelijk verhard. Bovendien betekent vetresorptie dat de borstomvang niet toeneemt.
- Vetinjectie kan interfereren met borstonderzoeken: De hoeveelheid vet die nodig is om de borst te vergroten, maakt de techniek vatbaar voor calcificaties. Deze calcificaties zullen zichtbaar zijn op een mammogram. Deze veranderingen zullen gedurende het leven van een vrouw aanwezig zijn. Het patroon van die calcificaties verschilt van calcificaties geassocieerd met borstkanker. Ze kunnen echter resulteren in de noodzaak van frequentere borstbiopten, vooral als er in de familie een sterke voorgeschiedenis van borstkanker is. Een leven lang nauwlettend volgen en opvolgen kan nodig zijn.
- Er is voldoende vet nodig: Om de borstomvang effectief te vergroten, is voldoende lichaamsvet nodig om ten minste 1000 ml puur vet te oogsten. Magere vrouwen zijn geen goede kandidaten voor deze procedure.
- Techniek vereist een meegaande, gemotiveerde patiënt: De beste kandidaten voor deze procedure zijn gemotiveerde vrouwen, omdat het externe expansieproces zelf wordt geleid na een eerste consult met de chirurg. Bovendien moet het expansiehulpmiddel gedurende drie tot vijf weken voorafgaand aan de operatie tien tot twaalf uur per dag over de borsten worden gedragen.
Aanvankelijk had de American Society of Plastic Surgeons (ASPS) het gebruik van vettransplantatie voor borstvergroting niet aanbevolen. In 1987 gaven de ASPS aan dat vanwege de bijwerkingen (d.w.z. dichte klonten, oliecysten en calcificaties) autologe vettransplantatie naar de borst de surveillance van borstkanker zou kunnen schaden en daarom moet worden verboden. De meeste plastisch chirurgen zijn gestopt met het uitvoeren van de procedure. Meer recent heeft de Fat Graft Task Force van de American Society of Plastic Surgeons verklaard dat er geen sterk bewijs is voor of tegen autologe borstvergroting.
Kortom, voordat deze techniek voor augmentatie wordt overwogen, moet een vrouw niet alleen rekening houden met de verwachte verbetering, maar ook met mogelijke langetermijneffecten die samenhangen met de overdracht van vet naar de borst.
