Vrouwelijke atleten hebben een hoger risico om hun voorste kruisband of ACL te verwonden tijdens deelname aan competitieve sporten. De kans op ACL-scheuring bij vrouwelijke atleten is 2 tot 10 keer hoger dan bij mannelijke tegenhangers. Variaties in risico’s afhankelijk van de studiepopulatie, inclusief de specifieke sport. Talloze theorieën over waarom vrouwen hun ACL vaker scheuren dan mannen zijn voorgesteld.
Het meest recente onderzoek wijst op verschillen in de biomechanica (de manier waarop ons lichaam beweegt) van mannelijke en vrouwelijke atleten. Het goede nieuws is, zoals u zult lezen, dat we de mogelijkheid hebben om de ACL-scheuring te veranderen.
Theorieën over de verschillen tussen ACL-letsels tussen mannen en vrouwen
Er zijn talloze onderzoeken gedaan naar ACL-tranen bij vrouwelijke atleten, en wat bekend is, is dat bij sporten die een grote vraag stellen aan de ACL, zoals basketbal, voetbal, cheerleading en anderen, ACL-verwondingen komen tot tien keer vaker voor bij vrouwen dan bij mannen.
Het is geen geheim dat mannen en vrouwen op een andere manier worden gebouwd, skeletten met een verschillende vorm hebben en verschillende lichaamstypes hebben. Maar de reden waarom het tarief van ACL-scheur anders is, was een onderwerp van groot debat.
Sommige theorieën zijn:
- Anatomische verschillen
Er zijn veel anatomische verschillen tussen mannen en vrouwen, inclusief de bekkenbreedte, Q-hoek, grootte van de ACL en de grootte van de intercondylaire inkeping (waar de ACL het kniegewricht passeert). Beperkte studies hebben een verschil in deze factoren aangetoond, maar niet een vermogen om individuen te voorspellen die een ACL-traan zullen volhouden.
- Hormonale verschillen
Het is bekend dat de ACL hormoonreceptoren heeft voor oestrogeen en progesteron en er werd gedacht dat hormoonconcentratie een rol zou kunnen spelen bij ACL-verwondingen. Dit was een populaire theorie, maar de meeste wetenschappers zijn het erover eens dat de menstruatiecyclus weinig of helemaal geen effect heeft op de waarschijnlijkheid van ACL-scheuring.
- Biomechanische verschillen
De stabiliteit van de knie is afhankelijk van verschillende factoren. De twee belangrijkste zijn de statische en de dynamische stabilisatoren van de knie. De statische stabilisatoren zijn de belangrijkste ligamenten van de knie, inclusief de ACL. De dynamische stabilisatoren van de knie zijn de spieren en pezen die het gewricht omringen. Er zijn vrouwen gevonden die verschillen in biomechanische bewegingen van de knie hebben bij het zwenken, springen en landen – activiteiten die vaak leiden tot een ACL-blessure.
Het meest sluitende bewijs heeft aangetoond dat de ACL-letselpercentages het meest worden beïnvloed door deze verschillen in de biomechanica van mannen en vrouwen. Enkele verschillen zijn:
- Aanlegpositie: Wanneer vrouwen vanuit een springende positie landen, hebben ze de neiging om met de knie in een rechte positie te landen, waarbij de kracht van de impact wordt overgebracht op het kniegewricht. Mannen hebben de neiging om meer energie te absorberen door te landen met gebogen knieën.
- Valgusuitlijning: Vrouwen hebben een verhoogde valgushoek van hun knieën (een knock-kneed uiterlijk) en bewegingen van de extremiteit plaatsen meer druk op de kniebanden als gevolg van deze uitlijning.
ACL-tranen bij vrouwelijke atleten voorkomen
De manier waarop we bewegen (onze biomechanica) kan worden aangepast door middel van trainingsprogramma’s.
Deze trainingsprogramma’s "leren" ons lichaam een veiligere, stabielere beweging, die minder belastend is voor de gewrichten. Deze programma’s worden neuromusculaire trainingsprogramma’s genoemd.
Neuromusculaire trainingsprogramma’s kunnen het risico op ACL-letsel bij vrouwelijke atleten verlagen. Preventie van ACL-tranen is effectief gebleken bij het gebruik van deze neuromusculaire trainingsprogramma’s. Deze programma’s leren atleten spieren om de stabiliteit van hun gewrichten beter te beheersen. Studies hebben aangetoond dat vrouwen deze neuromusculaire trainingsprogramma’s uitvoeren, het risico op ACL-tranen daalt naar het risico dat mannen hun ACL scheuren (ongeveer een achtvoudige risicodaling).
