Vrij levende amoeben zijn eencellige organismen die kunnen overleven in de omgeving zonder enige vorm van gastheer. Amoeben-infecties bij mensen zijn zeldzaam, maar kunnen fatale neurologische aandoeningen veroorzaken.
Naegleria fowleri
Naegleria fowleri is te vinden in warmwatercollecties over de hele wereld. Het is meestal schadelijk voor jonge, voorheen gezonde mensen die in zoet water zijn gaan zwemmen.
Sommige infecties zijn ook gekoppeld aan het gebruik van kraanwater in neti potten.
Naegleria heeft drie levensfasen: cysten, trofozoïeten en flagellaten. Trofozoïeten kunnen via de neusweefsels doordringen en de hersenen binnendringen. Het resultaat is meningoencephalitis, primaire amebische meningoencefalitis of PAM genoemd. Het veroorzaakt ernstige hoofdpijn, koorts, nekstijfheid, verwarring, misselijkheid en braken. De ziekte is meestal binnen vier tot zes dagen dodelijk als gevolg van verhoogde intracraniale druk.
Naegleria is moeilijk te diagnosticeren en beweegt zich snel, waardoor het moeilijk is om zelfs met zekerheid te zeggen hoe de ziekte het beste kan worden behandeld. Sommige onderzoeken suggereren dat het gecombineerde gebruik van de antischimmelmiddelen amfotericine B en fluconazol samen met antibiotica en een corticosteroïd.Acanthamoeba
Net als Naegleria worden Acanthamoeba-soorten wereldwijd gevonden. Er zijn rapporten gemaakt over het vinden van deze Amoeba in zwembaden, meren, leidingwater, riolering, contactlenzenapparatuur, dialyse-machines, verwarmings- en airconditioningsystemen, groenten en meer.
De amoebe kan het lichaam binnendringen door de ogen, neus of huidwonden.
In tegenstelling tot Naegleria komen acanthamoeba-infecties zelden voor bij gezonde mensen en worden ze meestal aangetroffen bij mensen die immuunafhankelijk zijn (verzwakte immuunsystemen). De amoebe valt meestal eerst de bloedbaan binnen en reist dan omhoog in de hersenen.
Eenmaal in het centrale zenuwstelsel veroorzaakt de amoebe een langzame encefalitis. De eerste symptomen zijn meestal hoofdpijn, prikkelbaarheid, misselijkheid en duizeligheid. Uiteindelijk kan de infectie gevoeligheid voor licht, focale neurologische problemen, dubbelzien, ataxie, verwardheid en toevallen veroorzaken. De ziekte is meestal dodelijk binnen een tot twee maanden nadat de eerste symptomen zijn opgetreden.
De beste behandeling voor deze ziekte is onzeker. De centra voor ziektebestrijding en -preventie, of CDC, hebben een medicijn voor onderzoek, miltefosine genaamd, dat kan worden geprobeerd.
Balamuthia Mandrillaris
Balamuthia wordt in de grond aangetroffen. Hoewel blootstelling vaak voorkomt, is infectie zeer zeldzaam. Slechts ongeveer 200 gevallen van Balamuthia zijn wereldwijd gemeld. Men denkt dat de infectie begint wanneer de amoebe de huid binnendringt of door cysten in de lucht via de mond of neus in te ademen. Symptomen lijken erg op Acanthamoeba-infectie. De diagnose is moeilijk en de juiste behandeling is onzeker, hoewel het onderzoeksgeneesmiddel Miltefosine samen met andere antischimmelmiddelen en antibiotica kan worden gebruikt.
Sappinia
Sappinia is een amoebe die encefalitis veroorzaakt, en er is slechts één enkele gemelde zaak in de wereld. Bij deze aangedane persoon veroorzaakte de amoebe een enkele massa in de temporale kwab.
De patiënt verbeterde na te zijn behandeld met een combinatie van medicijnen, waaronder antibiotica en antischimmelmiddelen.
Bottom Line
Deze amoebe-infecties zijn zeldzaam genoeg om het nieuws te maken wanneer ze zich voordoen. Het is belangrijk om te onthouden dat, hoewel deze infecties ernstig zijn, de kans dat een individu ooit zo’n infectie zal krijgen zeer klein is. Dat gezegd hebbende, omdat de infecties zo ernstig zijn wanneer ze zich voordoen, is het ook belangrijk voor artsen om niet te negeren dat hun patiënt mogelijk een amoebe in hun centrale zenuwstelsel heeft.
