1Mijn: u moet bloed geven voor de operatie
Knie-vervangende operatie is een van de meest gebruikelijke chirurgische ingrepen van orthopedisch chirurgen en een standaardbehandeling voor gevorderde artritis van het kniegewricht. Zodra u een beslissing hebt genomen om door te gaan met het vervangen van de knie, zult u ongetwijfeld horen van vrienden en familie over hun ervaring met deze operatie. Naarmate we meer leren over het verbeteren van de resultaten en het verbeteren van de veiligheid met deze operatie, zijn er details die kunnen veranderen over het proces van een knievervanging.
Een vriend die 20 jaar geleden een knievervanging had gehad, heeft misschien een heel andere ervaring gehad dan je vandaag zou hebben. Hier bespreken we enkele van de mythen over knievervanging, en wat we in de loop van de tijd hebben geleerd. Ik kan je verzekeren dat de details zullen blijven veranderen, en het proces van knievervanging zal er 20 jaar later anders uitzien. Dit zijn echter enkele van de verschuivingen die zijn gemaakt en waarom we niet langer de knie-vervanging exact hetzelfde uitvoeren als in het verleden.
Dat wil niet zeggen dat chirurgen een paar decennia geleden het helemaal verkeerd hadden. In feite is het verrassend hoe goed de vroege versies van knievervanging functioneerden en opmerkelijk hoezeer ze eruitzien als moderne knie-implantaten. Hoewel chirurgische technieken en revalidatieplannen zijn verfijnd, lijkt veel van het werk van het uitvoeren van een knievervanging veel op jaren en decennia in het verleden. Er zijn verfijningen geweest, en dit is waar sommige van deze mythen binnenkomen om te spelen. Lees meer over enkele veranderingen in aanbevelingen die de afgelopen decennia hebben plaatsgevonden.
De eerste verschuiving in knievervanging is dat patiënten zelden hun eigen bloed doneren voorafgaand aan de operatie. Vroeger was het gebruikelijk dat mensen één of twee bloedeenheden preoperatief doneerden, zodat er na de operatie bloed beschikbaar kon zijn indien nodig. De reden dat dit aantrekkelijk was, was dat er een theoretisch klein risico op overdracht van de ziekte is (zoals HIV of hepatitis) door uw eigen bloed te gebruiken.
In werkelijkheid is het risico op overdracht van ziekten zeer klein en het risico van besmetting van bloedproducten kan zelfs hoger zijn bij het doneren van uw eigen bloed. Bovendien veroorzaakt het proces van het doneren van bloed een significante daling van het bloedbeeld, waardoor mensen meer kans hebben op anemie. Hierdoor hebben niet alleen mensen die hun eigen bloed doneren een veel hogere kans om hun eigen bloed terug te krijgen, ze hebben zelfs een groter risico dat ze ook extra transfusie nodig hebben. In het algemeen wordt het niet aanbevolen om uw eigen bloed te doneren voor de knie-operaties.
2Mijnde: Vertraagde operatie zo lang mogelijk
De tweede mythe is het idee dat een operatie zo lang mogelijk moet worden uitgesteld. Hoewel er potentiële problemen zijn met het uitvoeren van een operatie aan iemand die te jong is of zonder geavanceerde artritis, is er ook geen reden om de operatie uit te stellen tot het moment dat normale dagelijkse functies moeilijk of onmogelijk worden.
Weten wanneer een knie-vervangende operatie moet worden uitgevoerd, is een moeilijke vraag voor zowel patiënten als artsen die proberen het beste resultaat te bereiken. Elk individu heeft een andere perceptie van pijn en handicap, en knievervanging kan een behandeling zijn die enorm kan helpen, terwijl het misschien niet gunstig is voor anderen. Er worden meer gegevens verzameld om te bepalen hoe patiënten het best kunnen worden geadviseerd over de voortzetting van chirurgische behandeling van knie-artritis.
Dat gezegd hebbende, er zijn nadelen aan het te lang uitstellen van de knievervanging. Een van de belangrijkste voorspellers van zowel functie als mobiliteit van een knievervanging is de functie en mobiliteit van de knie voorafgaand aan de operatie. Mensen met zeer stijve, zeer zwakke knieën vóór de operatie zullen waarschijnlijk niet zo veel functioneren of bewegen als mensen met sterkere en flexibelere knieën.
Er is ook een zorg dat mensen, omdat ze verslechterende symptomen van artritis in hun gewrichten hebben, meer sedentair kunnen worden. Dit kan leiden tot gewichtstoename en andere medische problemen, waaronder minder inspanningstolerantie, diabetes en andere problemen. Niet toestaan dat het lichaam gedeconditioneerd raakt, kan helpen om de resultaten van knievervangende chirurgie te verbeteren.
3Mijn: Een minimaal invasieve operatie is beter (of erger)
Dit is een controversiële uitspraak, omdat niemand je echt kan vertellen wat het betekent, maar sta me toe het uit te leggen: er is nooit overeenstemming bereikt over wat "minimaal invasieve knie" betekent vervanging." Ik heb een aantal chirurgen gezien die hier reclame voor maken die ogenschijnlijk een zeer standaard knievervanging uitvoeren. Omgekeerd heb ik chirurgen gezien die dergelijke beweringen niet minimaal invasief maken, maar uitstekende resultaten hebben bij operaties met zeer minimale, minder ingrijpende chirurgische ingrepen.
Het punt is, iedereen kan zeggen dat wat ze doen minimaal invasief is. Dat betekent echter niet echt heel veel op zichzelf. Alle gewrichtsvervangende chirurgen streven naar een goed functionerend implantaat met zo min mogelijk onnodige beschadiging en dissectie van zacht weefsel. Er zijn een aantal technieken die worden voorgesteld om de hoeveelheid zacht weefselbeschadiging mogelijk te beperken, maar er is weinig overeenstemming over de omvang hiervan.
De realiteit is dat het belangrijkste aspect van knievervanging niet de grootte van het litteken is, maar de kwaliteit van de operatie. Ik ben er zeker van dat het belangrijkste aspect is om een ervaren chirurg te vinden, met uitstekende resultaten. Als u vragen hebt over hun specifieke chirurgische technieken, is het redelijk om dat te vragen, maar ik waarschuw u dat iedereen beweert dat zijn technieken minimaal invasief zijn. Dat betekent misschien niet teveel.
Er is geen duidelijke consensus dat het uitvoeren van een knievervangende operatie via een minimaal invasieve benadering leidt tot betere langetermijnresultaten, terwijl er overvloedig onderzoek is ter ondersteuning van het idee dat het hebben van een goed gepositioneerd en uitgelijnd implantaat voor de vervanging van de knie van cruciaal belang is voor een succesvol resultaat . De bottom line – offer niet de kwaliteit van de operatie voor een kleiner litteken!
4Mijn: Naar een revalidatie gaan betekent betere therapie
In de vroege jaren van vervanging van de knie kwamen mensen de dag voor hun operatie het ziekenhuis binnen. Na de operatie kunnen ze een week of langer in het ziekenhuis doorbrengen, voordat ze worden overgebracht naar een postacute zorg (revalidatiecentrum of verpleeghuis) voor verder herstel. Mijn, hoe de tijden zijn veranderd!
Tegenwoordig experimenteren sommige chirurgen met het vervangen van poliklinische gewrichten, waar mensen al op dezelfde dag naar huis terugkeren als hun operatie. Dit is zeker niet de norm, maar veel patiënten keren binnen enkele dagen na de ingreep terug naar huis en het gebruik van revalidatie na de acute zorg neemt sterk af. Het percentage mensen dat na de operatie naar huis terugkeert, is van ongeveer 15 procent eind jaren negentig gestegen tot ruim 50 procent nu.
Er zijn verschillende redenen waarom naar huis gaan misschien beter is, waaronder dat mensen die naar huis terugkeren minder complicaties lijken te hebben. Een studie uit 2016, waarin specifieke factoren werden geëvalueerd die kunnen worden gebruikt om te voorspellen welke patiënten na het vervangen van de knie het meest waarschijnlijk opnieuw in het ziekenhuis worden opgenomen, hebben vastgesteld dat ontslag naar een kliniek voor revalidatie dit waarschijnlijker maakte.
Veel chirurgen geven de voorkeur aan thuis- en ambulante revalidatie en maken zich minder zorgen over de waarschijnlijkheid van door de gezondheidszorg verworven infecties die zich kunnen voordoen in ziekenhuizen, verpleeghuizen en revalidatiecentra. Bovendien zijn de kosten van verzorging van een patiënt die naar huis terugkeert veel minder, dus er is een aanzienlijke economische druk om te proberen patiënten thuis te krijgen in plaats van naar een ziekenhuis te gaan.
5Mijn: Buigmachines Snelheidsherstel
Al meer dan een decennium, meestal in de jaren negentig, was het gebruik van machines met de naam CPM of continue passieve beweging populair. Deze machines werden in het bed van een patiënt geplaatst met recente knievervanging en terwijl ze in bed lagen, boog ze de knie geleidelijk op en neer.
Dit is logisch; Een van de belangrijkste uitdagingen bij revalidatie bij knievervanging is herstel van de beweging van het kniegewricht. Vroege beweging is waarschijnlijk het belangrijkste middel om herstel van beweging te verzekeren. Door patiënten in een CPM te plaatsen, hoopte men op een van de meest uitdagende aspecten van revalidatie te kunnen springen.
In feite zijn vroege resultaten bemoedigend. De gegevens suggereerden dat mensen die het CPM-apparaat gebruikten in de dagen en eerste weken na de knie-vervangingsoperatie een licht verbeterd bewegingsbereik hadden. Echter, binnen 4 weken na de operatie was er geen statistisch verschil tussen mensen die de CPM-machine gebruikten en degenen die dat niet deden. Bovendien leken andere herstelmaatregelen buiten het bewegingsbereik te suggereren dat degenen die de CPM gebruikten, achterbleven.
De realiteit is dat gegevens duidelijk aantonen dat het voor een standaardknievervanging niet uitmaakt. In feite kunnen ze de dingen zelfs vertragen door het aantal keren dat mensen daadwerkelijk opstaan en uit bed komen te beperken, een veel belangrijker aspect van de vroege fasen van revalidatie van knievervanging.
6Mijn: geen 3 maanden vliegen
Een van de belangrijkste aspecten van het verbeteren van de resultaten van knievervangende chirurgie is het vermijden van complicaties die met deze procedure samenhangen. Een van de complicaties waar veel mensen zich zorgen over maken, is een bloedstolsel. Er zijn talloze behandelingen en stappen ondernomen om bloedstolsels te voorkomen.
Daarnaast zullen chirurgen proberen andere factoren te beperken die de kans op een bloedstolsel kunnen vergroten. Een van die risicofactoren is vliegreizen. Het is bekend dat langdurig vliegverkeer de kans op een bloedstolsel kan vergroten. Om deze reden zullen veel chirurgen 3 maanden (of soms langer) na een operatie adviseren geen vliegreizen te ondernemen.
De realiteit is dat studies geen vliegreizen hebben gevonden, vooral op kortere vluchten (minder dan 4 uur), om de kans op bloedstolsels te vergroten bij mensen die recent een knievervanging hebben gehad. In feite was er één onderzoek waarbij patiënten werden onderzocht die naar huis vlogen na een operatie (binnen enkele dagen na hun procedure), er was geen verschil in de kans op een bloedstolsel.
De auteurs van deze studie bevelen nog steeds alle standaard voorzorgsmaatregelen aan (medicijnen om bloed te verdunnen, vroege en frequente mobilisatie, compressiekousen) en beperken de duur van vluchten, maar ze vonden niet dat vliegen volledig moest worden vermeden. Daarnaast kunnen er andere factoren zijn die bijdragen aan een verhoogd risico op bloedstolsels, dus voordat u de luchtreis na een knievervangende operatie overweegt, moet u dit met uw arts bespreken. De meeste artsen worden echter liberaler met hun aanbevelingen die het reizen per vliegtuig beperken na een operatie.
