Peritoneale vloeistof is een normale, smerende vloeistof in de peritoneale holte – de ruimte tussen de lagen weefsel langs de buikwand en de buikorganen (zoals de lever, milt , galblaas en maag). De vloeistof is meestal water met elektrolyten, antilichamen, witte bloedcellen en andere biochemicaliën.
Wat is het doel van peritoneale vloeistof?
De primaire functie van peritoneale vloeistof is het verminderen van de wrijving tussen de buikorganen tijdens het bewegen tijdens de spijsvertering.
Bij een gezond persoon is er normaal gesproken een kleine hoeveelheid peritoneale vloeistof aanwezig in de peritoneale holte. Sommige problemen in het lichaam kunnen echter leiden tot het ophopen van overtollig vocht in de holte. Deze vloeistof wordt ascitische vloeistof genoemd en leidt tot ascites, een van de complicaties van cirrose.
Hoe ontwikkelt Ascites zich?
Ascites komt het meest voor bij patiënten met ziekten die de lever aantasten. Schade aan de lever kan een hoge bloeddruk in de aderen veroorzaken die bloed naar de lever aflevert, een aandoening die bekend staat als portale hypertensie. Veel andere aandoeningen kunnen echter ook ascites veroorzaken, waaronder kanker, hartfalen, nierfalen, ontsteking van de pancreas (pancreatitis) en tuberculose die de binnenkant van de buik beïnvloeden.
Symptomen van ascites
Als de toestand mild is, zijn er mogelijk geen merkbare symptomen. Wanneer echter matige hoeveelheden vocht in de buik aanwezig zijn, kan een persoon merken dat zijn tailleomvang is toegenomen en dat hij of zij mogelijk in gewicht is toegenomen.
Grotere hoeveelheden veroorzaken zelfs meer symptomen, zoals zwelling van de buik en ongemak. Bij deze patiënten kan de buik strak en uitgerekt voelen, zoals in een zwangerschap, en de navel kan gaan uitsteken.
Wanneer de ascites een vergevorderd niveau bereiken, zet zwelling in de buik druk op de maag, wat kan leiden tot verlies van eetlust, evenals de longen, wat kan leiden tot kortademigheid.
Sommige patiënten merken ook zwelling op in andere delen van het lichaam, zoals de enkels.
Een complicatie van ascites, bacteriële peritonitis, is een infectie die buikklachten en gevoeligheid kan veroorzaken, evenals koorts en malaise. Verwarring, desoriëntatie en slaperigheid kunnen zich ontwikkelen en, indien onbehandeld, kan deze aandoening fataal zijn.
Diagnose van Ascites
Meestal zal een geschiedenis en fysiek uitgevoerd door uw arts voldoende zijn om het vermoeden van ascites op te wekken. Om de diagnose te bevestigen, kan een echografie of CT-scan worden besteld. En een klein monster van ascitesvocht kan worden geanalyseerd door het terug te trekken via een naald die in de buikwand wordt ingebracht. Deze procedure wordt diagnostische paracentese genoemd.
Ascites behandelen
Het behandelen van ascites begint met een dieet met weinig natrium en bedrust. Wanneer die strategieën niet voldoende zijn, kan een arts het gebruik van diuretica voorschrijven om de nieren te helpen meer natrium en water in de urine uit te scheiden.
Voor patiënten die veel ongemak ervaren of mensen die niet zonder moeite kunnen ademen of eten, kan vocht worden verwijderd via een procedure genaamd therapeutische paracentese, waarbij een naald in de buik wordt ingebracht. In zeldzame gevallen wordt een operatie uitgevoerd om de bloedstroom om te leiden met behulp van een shunt en in de zeldzaamste gevallen is een levertransplantatie noodzakelijk.
