Een schildklierbiopsie is een veel voorkomende procedure die wordt uitgevoerd om een knobbel of massa te onderzoeken die wordt aangetroffen in de schildklier. Om te bepalen of de groei goedaardig of kwaadaardig is, moet een arts een aantal cellen uit de massa nemen.
Biopsietypes
Er zijn een aantal verschillende soorten biopsieën als het gaat om de schildklier. Wanneer de meeste mensen het woord ‘biopsie’ horen, denken ze vaak dat het een chirurgische procedure is die een incisie vereist.
Hoewel dit waar kan zijn bij andere soorten kanker, worden de meeste schildklierbiopten uitgevoerd door een proces dat bekend staat als fijne naaldaspiratie (FNA).
Een FNA-schildklierbiopsie gebruikt een lange, dunne naald om een monster van schildklierweefsel te verkrijgen. Het wordt meestal uitgevoerd door een chirurg of endocrinoloog en kan worden afgerond op kantoor of in een ambulante chirurgische setting. Een patholoog kan aanwezig zijn om ervoor te zorgen dat een adequaat exemplaar is genomen om te voorkomen dat de procedure later moet worden herhaald.
Opgemerkt moet worden dat er zeldzame situaties zijn waarbij een open schildklierbiopsie noodzakelijk kan zijn. Een open schildklierbiopsie is een procedure waarbij een incisie wordt gemaakt in de nek om een weefselmonster te verkrijgen.
Wat er vóór een schildklierbiopsie gebeurt
Eerst wordt u waarschijnlijk gevraagd om uw kleding vanaf de taille te verwijderen en in een jurk te kleden. Er wordt een steriele reinigingsoplossing op uw huid aangebracht. U wordt gevraagd om op uw rug op een onderzoekstafel te liggen of in een liggende medische stoel die vergelijkbaar is met wat een tandarts gebruikt, en uw hoofd achterover kantelt.
Een lokaal anestheticum kan al dan niet worden gegeven. Sommige artsen gebruiken een ijspakking om het gebied te verdoven in plaats van een verdovingsmiddel te gebruiken. Sommige patiënten die meerdere schildklierbiopten hebben gehad, melden dat de lokale verdovingsinjectie ernstiger is dan de biopsienaald zelf. Pijn van een verdovingsnaald wordt vaak omschreven als een snel, brandend gevoel.
Onthoud dat iedereen pijn anders verdraagt. Als u zich zorgen maakt over pijn tijdens het biopt, neem dan contact op met uw arts. Als uw arts ervoor kiest om een plaatselijke verdoving te gebruiken, zal hij of zij de omgeving verdoven en een paar minuten wachten voordat dit werkt voordat hij verder gaat.
Wat er gebeurt tijdens een schildklierbiopsie
Zodra het gebied verdoofd is, begint de arts aan de eigenlijke biopsie door een lange, dunne naald in het te bemonsteren gebied te steken. De naald wordt slechts vijf tot tien seconden geplaatst. Uw arts kan enkele monsters nemen, waarvoor extra naaldprikken nodig is.
Uw arts kan ervoor kiezen om een echografie te gebruiken om de procedure te begeleiden. Dit komt omdat sommige schildklierknobbeltjes klein zijn of zich op een moeilijk te biopt plaatsen bevinden. Sommige grotere knobbeltjes vereisen echter mogelijk niet het gebruik van echografie. De ervaring van uw arts kan ook een rol spelen bij het feit of hij of zij ervoor kiest om een echografie te gebruiken – meer ervaren artsen hebben dit misschien niet nodig.
De monsters worden door een patholoog onderzocht om er zeker van te zijn dat er voldoende monsters zijn genomen. Dan zal er een verband over de biopsiesite worden geplaatst en bent u klaar.
Wat er gebeurt na een schildklierbiopsie
De meeste mensen die een schildklierbiopsie ondergaan, kunnen na de ingreep naar huis rijden en dezelfde dag terugkeren naar hun werk.
U kunt tot drie dagen na het biopt een licht nekaandoening of oorpijn ervaren. Milde blauwe plekken kunnen voorkomen, vooral bij personen met een lichte huidskleur.
Schildklierbiopsieresultaten zijn over het algemeen beschikbaar enkele dagen na de procedure. Zorg ervoor dat u uw arts vraagt wanneer de resultaten terugkeren en hoe u op de hoogte wordt gebracht. Sommige artsen zijn comfortabel in het bespreken van laboratoriumresultaten via de telefoon, terwijl anderen ervoor kiezen om dit op kantoor te doen.
