Bacteriële vaginose kan verergeren voor de meer dan drie miljoen Amerikaanse vrouwen die er elk jaar last van hebben. De aandoening, veroorzaakt door bacteriële overgroei, komt vaak voor bij vrouwen van 15 tot 44 en kan leiden tot vaginale afscheiding, jeuk, verbranding en een "visachtige" geur. Indien onbehandeld, kan bacteriële vaginose uw kwetsbaarheid voor seksueel overdraagbare infecties vergroten en in sommige gevallen tot vroeggeboorte of zelfs een miskraam leiden.
Het kennen van de tekenen van bacteriële vaginose is uw beste verdediging tegen het vermijden van complicaties.
Frequente symptomen
Bacteriële vaginose (BV) wordt veroorzaakt door een onbalans van de van nature voorkomende bacteriën in de vagina en, het meest specifiek, een achteruitgang van een soort "goede" bacteriën die bekend staan als lactobacillen. Wanneer dit gebeurt, kunnen andere "slechte" bacteriën de overhand hebben en een infectie veroorzaken.
Van de 21 miljoen vrouwen in de Verenigde Staten die BV jaarlijks ontwikkelen, zal maar liefst 84 procent geen symptomen hebben, volgens een rapport van de Centers for Disease Control and Prevention.
Van degenen die dat wel doen, zijn de meest voorkomende:
- Een grijswitte of gele ontlading die gewoonlijk de wanden van de vagina bedekt
- Een "visachtige" geur die vaak slechter kan worden na geslachtsgemeenschap
- Een branderig gevoel tijdens het urineren
- Vaginale jeuk, roodheid en zwelling (meestal mild)
- Vaginale bloeding na geslachtsgemeenschap
Zelfs nadat een vrouw met succes is behandeld voor BV, zal maar liefst 50 procent binnen een jaar een herhaling van symptomen ervaren.
Zeldzame symptomen
In zeldzame gevallen kan BV dysurie veroorzaken (pijnlijk of moeilijk plassen) of dyspareunia (pijnlijke geslachtsgemeenschap). Deze worden meestal veroorzaakt door een secundaire infectie van de urinewegen en de vagina.
Complicaties
Diagnose en behandeling van BV is belangrijk omdat het het risico op complicaties aanzienlijk kan verminderen.
De drie meest voorkomende problemen zijn het verhoogde risico op seksueel overdraagbare aandoeningen (waaronder HIV), pelvic inflammatory disease (PID) en zwangerschapsverlies of vroeggeboorte.
Seksueel overdraagbare infecties
Bacteriële vaginose wordt gekenmerkt door de ontsteking van vaginale weefsels. Wanneer dit gebeurt, zullen de weefsels en onderliggende bloedvaten beginnen op te zwellen en uit te zetten om grotere immuuncellen (zoals macrofagen en dendritische cellen) dichter bij de plaats van infectie toe te staan.
Hoewel dit proces van levensbelang is voor genezing, heeft het ook een keerzijde: het maakt deze weefsels beter doordringbaar en vatbaarder voor seksueel overdraagbare infecties. Dit is met name het geval wanneer BV-symptomen ernstig zijn.
Volgens een onderzoek uit 2018 van de St. Louis School of Medicine verhoogt symptomatische BV het risico op gonorroe, chlamydia en trichomoniasis met 270 procent. Hetzelfde lijkt waar te zijn met genitale herpes en syfilis; de relatie tussen BV en het humaan papillomavirus (HPV) is iets minder duidelijk.
Vrouwen met subklinische BV (waarbij er geen waarneembare symptomen zijn) werden daarentegen niet gezien als een verhoogd risico.
HIV
Daarentegen is de relatie tussen BV en HIV niet alleen duidelijk maar verraderlijk. HIV is een ziekte geassocieerd met de snelle uitputting van immuuncellen genaamd CD4 T-cellen.
Wanneer vaginale ontsteking optreedt, overspoelen macrofagen en dendritische cellen het aangetaste weefsel om de infectie te isoleren, waarna de virussen worden ingevangen en naar de T-cellen worden getransporteerd die bedoeld zijn om ze te neutraliseren.
Maar in plaats van de virussen te doden, raken de CD4-T-cellen zelf geïnfecteerd. Uiteindelijk helpen de afweermechanismen die bedoeld zijn om ons te beschermen ongewild de infectie te vergemakkelijken.
En het zijn niet alleen vrouwen die gevaar lopen. Als een vrouw HIV heeft, kan de ontwikkeling van BV leiden tot een fenomeen dat bekend staat als virale shedding waarbij een genitale infectie inherent de concentratie van HIV in sperma of vaginale afscheidingen zal verhogen.
Als dit gebeurt, heeft een vrouw een grotere kans om het virus door te geven aan een seksuele partner (in sommige gevallen zelfs als ze HIV-therapie heeft).
Pelvic Inflammatory Disease
Pelvic inflammatory disease (PID) wordt veroorzaakt wanneer een bacteriële infectie in de vagina door de baarmoederhals gaat en de verspreiding van de infectie naar de baarmoeder en eileiders mogelijk maakt. Hoewel er enige discussie is geweest over de relatie tussen BV en PID, suggereert 2013 dat PID het meest waarschijnlijk vrouwen onder de 25 jaar treft die ernstige of terugkerende aanvallen van BV hebben.
PID wordt gekenmerkt door bekken- en buikpijn, vaak langdurig. Ernstige complicaties zijn onder meer:
- De ontwikkeling van littekenweefsel zowel buiten als binnen de eileiders, wat kan leiden tot verstopping van de eileiders
- Buitenbaarmoederlijke zwangerschap (een zwangerschap die zich buiten de baarmoeder ontwikkelt)
- Onvruchtbaarheid
Zwangerschapscomplicaties
Bacteriële vaginose tijdens de zwangerschap kan ook toenemen het risico van vroeggeboorte en miskraam (meestal in het tweede trimester). Andere vaak genoemde risico’s omvatten een laag geboortegewicht en de voortijdige breuk van membranen (PROM).
De associatie tussen BV en zwangerschapscomplicaties is niet helemaal duidelijk. Sommige wetenschappers hebben zich afgevraagd of BV deze gebeurtenissen direct veroorzaakt (aangezien de grote meerderheid van zwangere vrouwen met BV normale geboorten heeft) of dat andere complicaties die door BV worden gefaciliteerd de schuld zijn.
Met dat gezegd, suggereert het huidige bewijs dat de ontwikkeling van BV in het tweede trimester het risico op vroeggeboorte met 60 procent kan verhogen en tot een zevenvoudige toename van het risico op PROM kan leiden. Daar staat tegenover dat het juiste gebruik van antibiotica het risico vermindert, vaak tot verwaarloosbare niveaus.
Wanneer moet u naar een arts?
Aangezien de meeste complicaties van BV optreden bij een symptomatische ziekte, is het belangrijk om een arts te raadplegen als een van de kenmerken verschijnt. U moet nooit zelfdiagnostiek proberen, omdat dit kan leiden tot een ongeschikte behandeling (bijvoorbeeld het gebruik van actuele antischimmelmiddelen die geen effect hebben op bacteriën).
Het is nog belangrijker om zorg te zoeken als u koorts, pijn in het lichaam, bekken- en / of buikpijn hebt of moeilijk kunt urineren. Al deze dingen kunnen een teken zijn van een meer ernstige infectie.
Bel bovendien uw OB / GYN als u zwanger bent en de symptomen van BV ervaart. Vroege diagnose en behandeling kunnen een lange weg bieden naar een veilige en onvoorwaardelijke zwangerschap.
