Meestal denken we bij fysieke revalidatie aan fysiotherapie. Echter, met de uitzonderlijke toename van de populariteit van Pilates in de afgelopen tien jaar, is het bewustzijn van de revalidatie-effecten toegenomen. Artsen adviseren Pilates bij hun cliënten met voet-, knie-, rug-, schouder-, nekpijn en meer. Fysiotherapeuten integreren Pilates-apparatuur en oefeningen in hun oefeningen en velen worden ook opgeleid tot Pilates-instructeur.
Deze interessante en groeiende relatie tussen Pilates en fysiotherapie zullen we in dit artikel nader bekijken.
Voordat we beginnen, wil ik zeggen dat het hier niet de bedoeling is om te impliceren dat Pilates en fysiotherapie hetzelfde of onderling verwisselbaar zijn, maar eerder om te kijken naar de wederzijds voordelige relatie tussen beide – voor klanten, therapeuten en instructeurs – evenals verschillen die moeten worden gemaakt met betrekking tot hun benaderingen en beperkingen bij het aanpakken van gezondheid en ziekte. Houd er ook rekening mee dat we in deze context het hebben over ervaren Pilates-instructeurs die uitgebreid zijn opgeleid in de Pilates-methodiek, oefeningen en apparatuur.
Om een beter zicht te krijgen op de verschillende rollen van Pilates-instructeurs en fysiotherapeuten, hoe revalidatie tussen de twee anders wordt benaderd en hoe ze succesvol kunnen samenwerken, wendde ik me tot Dr. Brent Anderson.
Dr. Anderson is de oprichter, president en CEO van Polestar Pilates. Hij is een erkend fysiotherapeut en orthopedisch gecertificeerd specialist met een Ph.D. in fysiotherapie. Polestar Pilates loopt al vele jaren voorop in de dialoog tussen Pilates en fysiotherapie. Ik begin ons interview door Dr. Anderson te vragen enkele sleutelrollen en terminologie tussen Pilates en fysiotherapie op te helderen.
Definiëren van revalidatie en wie het doet
Tot nu toe hebben we reclame die Pilates promoot als goed voor de revalidatie van dit of dat – knieën, ruggen, nek, schouders, enz. Maar Pilates is een manier van fitness; en de reikwijdte van de praktijk voor een Pilates-professional sluit specifiek uit dat hij claimt een diagnose te stellen, voorschrijven, behandelen of revalideren van een blessure of ziekte (dit geldt voor alle fitnessprofessionals zonder vergunning). Dus ik vroeg Dr. Anderson, wat is de relatie tussen revalidatie en fysiotherapie en wat het juiste gebruik van de term revalidatie?
Rehabilitatie, zegt Dr. Anderson, is de medische tak van het herstel van de functie. "Je moet een erkende professional zijn om te zeggen dat je rehabilitatie aanbiedt, fysiotherapeuten, chiropractoren en logopedisten hebben bijvoorbeeld een licentie om revalidatie te bieden, omdat ze geen vergunning hebben, Pilates, yoga, bewegingsinstructeurs in de Verenigde Staten niet zeggen dat ze rehabilitatie aanbieden. Om nog specifieker te worden, fysiotherapeuten zijn de erkende professionals die revalidatie kunnen bieden door middel van fysiotherapie en fysiotherapie is exclusief voor hen. "
Wat Pilates-leraren kunnen doen, suggereert Dr. Anderson, is dat ze post-revalidatie of wellnessonderwijs aanbieden.
We hebben het nu over wettigheid in de Verenigde Staten, omdat, zoals Dr. Anderson opmerkt, "deze regels zijn gedefinieerd door de staten en de beroepen en alle lobbyactiviteiten die hun speciale interesses beschermen". Ze zijn niet van toepassing in de meeste andere landen.
Pilates heeft wortels in revalidatie
Het is vrij relevant, benadrukt Dr. Anderson, om te kijken naar de geschiedenis van Pilates in termen van revalidatie. Regels betreffende de reikwijdte van de praktijk en wat wel en niet revalidatie kan worden genoemd, waren niet aanwezig toen Joseph Pilates zijn werk in WWI als gevangene op het eiland Man begon te ontwikkelen. Pilates nam gewonde en zieke mensen door oefeningen met de duidelijke intentie om ze te rehabiliteren.
Later, toen Pilates ‘studio in New York City groeide, was dit grotendeels omdat Joseph en zijn vrouw Clara dansers rehabiliteerden. Pilates Elders Carola Trier, Ron Fletcher en Eve Gentry waren onder vele dansers die naar Joe gingen voor een revalidatie.
Verder was Pilates-apparatuur ontworpen om revalidatie aan te pakken – om mensen door bewegingsgebieden te halen die ze niet konden gebruiken tegen de zwaartekracht in. Dr. Anderson geeft een voorbeeld: "als je je arm niet tegen de zwaartekracht kon houden, zou je de ledemaat kunnen ophangen. Je zou op je zij kunnen liggen met je arm verbonden met een veer of een ketting, en je zou je arm naar voren kunnen bewegen en achteruit zonder het effect van zwaartekracht erop en begin opnieuw in contact te komen met spiervezels, dat is de trapezietafel. En op de reformer, als je niet op je benen kon staan of hurken, zou je het naar een lagere bron kunnen brengen en toch de gesloten keten effect van kraken en bewegen. Dus het werk van Joseph Pilates had een element van revalidatie ingebouwd. "
Twee gezichten op Pilates in de fysiotherapie vandaag
Vandaag, zoals Dr. Anderson rapporteert, gebruiken duizenden fysiotherapeuten Pilates. Sommigen zijn volledig opgeleid in Pilates en nemen de hele holistische filosofie op in hun praktijk. Daar zullen we later meer over praten. Andere fysiotherapeuten nemen wat Dr. Anderson ‘een smorgasbord-benadering’ noemt. Dit beschrijft hij als een therapeut die enkele Pilates-matoefeningen gebruikt of de apparatuur op een beperkte basis gebruikt – in wezen gebruikmakend van Pilates in stukjes en beetjes als onderdeel van een meer traditionele, allopathische benadering van fysiotherapie. In die benadering is het de bedoeling een pathologie te identificeren en deze vanuit een gelokaliseerd gezichtspunt te rehabiliteren.
Dr. Anderson biedt het voorbeeld van de opeenvolging van gebeurtenissen die een traditionele fysiotherapeut zou kunnen gebruiken met een cliënt die schouderpijn heeft: "We beginnen naar de schouder te kijken en als er pijn in de schouder is, kijken we naar de rotator cuff om te zien of daar is een schade aan de rotator cuff. Als we denken dat er is, behandelen we de rotator cuff. Als het niet reageert, gaan we door met injecties of, de hemel verhoede, een operatie. " Hij contrasteert het scenario "begin met pathologie en pijn" met de holistische benadering van een Pilates-leraar of fysiotherapeut die de Pilates holistische filosofie in hun praktijk kan integreren, namelijk om te beginnen naar de algemene bewegingspatronen en compensaties te kijken.
Hoewel Pilates wel revalidatie-effecten heeft waarbij we wijzen op de voordelen van het ene of het andere lichaamsdeel, stelden velen van ons zich bezig met de benadering van het smorgasbord binnen Pilates zelf. Ik vraag Dr. Anderson of het helemaal geen zin heeft om te zeggen "Pilates voor dit of dat …" Pilates voor rugpijn, bijvoorbeeld.
Het standpunt van Dr. Andersson is dat over het algemeen een holistische, uitgebreide Pilates-klasse een significant verschil gaat uitmaken in de kwaliteit van leven van een cliënt. Wanneer het zinvol is om in Pilates te praten over het unieke karakter van een specialistische populatie, is dit in termen van voorzorgsmaatregelen en contra-indicaties. Als je een speciale populatie hebt, misschien iemand zwanger bent of een blessure oplost, zegt Dr. Anderson: "Er zijn bepaalde dingen die je gaat vermijden of aanpassen in je holistische, uitgebreide Pilates-les. Dus als je dingen vertelt die zijn vooral goed voor hen, en een paar dingen om voorzorgsmaatregelen te nemen met, dan is dat op alle mogelijke manieren. Om Pilates te gebruiken om lichaamsdelen te isoleren, bijvoorbeeld om Pilates te gebruiken om alleen knieoefeningen te doen, is een beetje belachelijk omdat het de nederlaag verslaat het hele doel van de filosofie. "
Pilates en fysiotherapie als een continuüm van genezing
Er is een schaal van strategische genezing Dr. Anderson zegt dat het wordt gebruikt in de Polestar-training die ons laat zien hoe Pilates en fysiotherapie anders zijn, maar ook waar ze elkaar kunnen ontmoeten op een continuüm van genezing voor de cliënt. "Beperking van welke soort dan ook", zegt hij, "psychologisch of fysiek, leidt tot compensatiepatronen.Deze compensaties leiden tot slechte uitlijning of misvorming.Dan manifesteren mensen pathologieën die tot pijn leiden." En hier maakt Dr. Anderson een belangrijk onderscheid tussen traditionele fysiotherapie en Pilates: "Traditionele medische professionals gaan zich bezighouden met pathologieën en pijn." Een Pilates-leraar kijkt niet naar pathologie. "Een Pilates-leraar kijkt naar algemene afstemming, naar articulatie. en mobiliteit, op controle, op balans en vloeibaarheid ".
Dit wil niet zeggen dat fysiotherapie verkeerd is of uit een verouderd oogpunt komt. Dr. Anderson bevestigt ook dat er structurele problemen zijn die manipulatie, of chirurgie, of een soort van structurele oplossing vereisen. De mogelijkheid is om Pilates en fysiotherapie te zien in termen van eenhealingstrategiedie begint met algemene bewegingspatronen en -compensaties, die zich in het rijk van Pilates bevinden. Als dat niet werkt of er is duidelijk een structureel probleem, dan moet de cliënt naar fysiotherapie gaan. Na fysiotherapie kan Pilates kosteneffectieve post-revalidatievoordelen bieden.
Vervolgens werken Pilates-instructeurs en fysiotherapeuten samen
Idealiter is de dialoog tussen Pilates-instructeurs en fysiotherapeuten georganiseerd rond de behoeften van de cliënt en komt deze ten goede aan elke professional. Dr. Anderson kijkt op deze manier naar de potentiële stroom van cliënten tussen fysiotherapeuten en Pilates-instructeurs: "Er is geen fysiotherapeut in hun goede gedachten die voorstelt om voor altijd aan een patiënt vast te houden om met hen te blijven werken. En er zou geen Pilates moeten zijn leraar die denkt dat ze het einde allemaal zijn, dat er geen structureel probleem is dat ze niet kunnen oplossen, omdat er wel en zij de fysiotherapeut en de arts, chiropractor en osteopaat nodig hebben om hen te kunnen helpen bij het leveren van zorg aan de belangrijkste persoon die onze klant is. "
Wat we natuurlijk nodig hebben, is communicatie tussen Pilates-instructeur en fysiotherapeut. Ik vraag Dr. Anderson of dit soort geven en nemen daadwerkelijk gebeurt. Zijn antwoord is een duidelijk ja. "We hebben fysiotherapeuten die over goede Pilates-vaardigheden beschikken en redelijk zelfstandig kunnen werken, maar ze verwijzen meestal naar de Pilates-docent om hun patiënten uit het fysiotherapie-spectrum te halen omdat ze weten dat de cliënt iets betaalbaarder nodig heeft. en zij [de PT’s] willen dat [de cliënt] ze meeneemt met iemand die getraind is in post-revalidatie.Dus zien we die relatie sterker worden, zegt hij.
Dr. Anderson suggereert ook dat fysiotherapeuten en Pilates-instructeurs hun eigen werk verbeteren, winnen Vertrouw op verwijzingen en wees meer geïnformeerd over hun cliënten door elkaars werk te observeren en te ervaren. Wees in principe niet verlegen. Een Pilates-instructeur kan de fysiotherapeut bellen en vragen stellen over bewegingsagenda’s en contra-indicaties. cliënt in een fysieke therapiesessie. Op dezelfde manier moet de fysiotherapeut Pilates ervaren voordat hij beslist of Pilates wel of geen goo is d voor hun klant.
Als extra aanmoediging voor de Pilates-leraar die misschien wordt geïntimideerd door contact op te nemen met een fysiotherapeut, herinnert Dr. Anderson ons eraan niet te veronderstellen dat alle therapeuten gelijk worden geschapen: "Iemand die niet wil dat je hun behandeling komt observeren, geeft waarschijnlijk niet een zeer goede behandeling of is ongelooflijk onveilig. Het is net als de hemel voor mij om een leraar de tijd te nemen om mij te komen zien. "
Grote dank gaat uit naar Dr. Brent Anderson van Polestar Pilates voor al zijn inzichten in Pilates en fysiotherapie, evenals voor het werk dat hij heeft gedaan om een wederzijds voordelige relatie tussen beide te vergemakkelijken. Dit is mijn tweede interview met Dr. Anderson. De eerste was Pilates en Ischias. Lees meer over Polestar Pilates en Polestar Pilates lerarenopleiding op hun website.
