In 2010 heeft de Amerikaanse regering de definitie van ‘gezondheidscapaciteit’ vastgelegd als ‘het bereiken van het hoogste gezondheidsniveau voor alle mensen’. Dat betekent dat iedereen, ongeacht ras, sociaaleconomische status, geografie of omstandigheid, heeft dezelfde kans om een gezond leven te leiden. Het is een verheven doel en om dit te bereiken zijn op alle niveaus behoorlijk grote veranderingen nodig – van individuen tot de samenleving als geheel.
Wat het is
De uitdrukking "gezondheidsgelijkheid" wordt vaak geworpen in de context van het verminderen van gezondheidsverschillen – dat wil zeggen, specifieke lacunes in de gezondheid van bevolkingsgroepen die specifiek verband houden met sociaaleconomische of milieutechnische nadelen.
Zwarte mensen in de Verenigde Staten hebben bijvoorbeeld aanzienlijk meer kans om te overlijden aan kanker dan welk ander ras of etnische groep ook. Personen met een laag inkomen en raciale minderheden hebben minder vaak een ziekteverzekering. En wanneer ze wel toegang hebben tot een medische behandeling, krijgen ze in veel gevallen inferieure zorg in vergelijking met hun witte tegenhangers. Het verkleinen van ongelijkheden op gezondheidsgebied is een belangrijke stap naar het bereiken van gezondheidsgelijkheid.
De inspanningen om deze ongelijkheden te verminderen of weg te nemen, zijn overweldigend gericht op ziektepreventie of -behandeling. Maar zoals veel artsen en professionals in de openbare gezondheidszorg snel aangeven, is ziek zijn niet hetzelfde als gezond zijn. Er is een breed scala aan factoren aan de orde als we het hebben over gezondheid, dieet, activiteitsniveau, bloeddruk, enz.
Of je een infectie hebt of een bepaalde medische aandoening is slechts een deel van de puzzel.
Het bereiken van gezondheidsgelijkheid is daarom niet alleen het controleren of elimineren van ziekten. Het gaat erom te kijken naar wat mensen weerhoudt van het bereiken van een optimale gezondheid in het algemeen.
Gezondheidsgelijkheid is ook niet hetzelfde als gezondheidsgelijkheid.
Het is niet genoeg om ervoor te zorgen dat iedereen precies dezelfde kansen heeft; ze moeten de kansen krijgen die geschikt zijn voor hun situatie. Als je bijvoorbeeld iedereen in de kamer een paar schoenen van maat 10 gaf, zou dat gelijk zijn omdat iedereen exact hetzelfde zou krijgen, niet meer en niet minder, maar het zou niet rechtvaardig zijn omdat niet iedereen draagt maat 10. Sommige mensen hebben nu een voordeel omdat de schoenen beter passen, terwijl andere niet beter af zijn dan voorheen. Het zou voor iedereen rechtvaardig zijn geweest om een paar schoenen in een geschikte maat te krijgen.
Waarom het belangrijk is
Gezond zijn hangt grotendeels af van veel individueel gedrag, zoals je eetgewoonten en lichaamsbeweging, of je nu rookt of medicijnen gebruikt, of hoe snel je in staat bent om medische problemen aan te pakken voordat ze serieus worden. Het is belangrijk om persoonlijke verantwoordelijkheid te nemen voor het handhaven en verbeteren van je gezondheid, maar wat we kiezen om te doen voor onze gezondheid is afhankelijk van de opties die voor ons beschikbaar zijn.
Als u in een wijk woont met gebroken trottoirs, geen parken en zwaar verkeer, is het misschien niet haalbaar om naar buiten te gaan om te trainen. Evenzo, als de enige plaatsen om voedsel te kopen in uw omgeving bieden lage kwaliteit, verwerkt voedsel en dure maar beperkte opties voor verse producten, zal het moeilijk zijn om een gezond dieet te eten.
Een oud adagium onder professionals in de openbare gezondheidszorg is: als u wilt dat mensen gezonde beslissingen nemen, moet u "de juiste keuze de gemakkelijke keuze maken." Maar voor sommige populaties in de Verenigde Staten is de juiste keuze niet eens beschikbaar, laat staan gemakkelijk. Health equity betekent het verwijderen of verminderen van de intense maar vermijdbare en onnodige barrières of vooroordelen die mensen weerhoudt van kansen om hun gezondheid en die van hun families te verbeteren.
Het is niet alleen een kwestie van sociale rechtvaardigheid. Ongelijkheden in gezondheid en gezondheidszorg zijn duur. Volgens één schatting was bijna een derde van de directe medische kosten voor zwarten, Iberiërs en Aziatisch-Amerikanen het gevolg van gezondheidsongelijkheden, en de gecombineerde kosten in verband met deze ongelijkheden (waaronder vroegtijdige sterfte) werden geschat op $ 1,24 biljoen tussen 2003 en 2006.
Dit is vooral relevant als het gaat om gezondheidskloven bij kinderen. Als alle kinderen dezelfde kansen op gezondheidsuitkomsten hebben als rijke kinderen, zou de prevalentie van bepaalde aandoeningen zoals een laag geboortegewicht of onbedoeld letsel met naar schatting 60 tot 70 procent dalen. Ongezonde kinderen groeien vaak uit tot ongezonde volwassenen, wat resulteert in een vicieuze cirkel die niet alleen verweven is met de lichamelijke gezondheid van gezinnen, maar ook met hun mentale en financiële gezondheid.
Vooral het bereiken van gezondheidsgelijkheid in de vroege kinderjaren kan ernstige gevolgen hebben in de hele samenleving, inclusief het potentieel om het bedrag dat wordt uitgegeven aan medische zorg in de Verenigde Staten te verminderen en de economie als geheel een impuls te geven.
Het bereiken van gezondheidsgelijkheid
Om aan gezondheidsgelijkheid te komen, moeten de Verenigde Staten eerst het fysieke welzijn van iedereen gelijk waarderen. Dat vergt zeer gerichte, aanhoudende en aanhoudende inspanningen om vermijdbare ongelijkheden in gezondheidsresultaten en toegang tot gezondheidszorg te stoppen, onrecht te corrigeren en de hiaten in gezondheidsverschillen te dichten. Het is een gigantische taak en vereist inspanningen op individueel, gemeenschaps- en nationaal niveau.
Veel organisaties, beroepsverenigingen en individuen hebben plannen uiteengezet om daar te komen, waaronder Healthy People 2020, de American Academy of Pediatrics en de American Public Health Association. Hoewel deze plannen enigszins variëren in termen van wat gedaan moet worden en door wie, zijn er overal een aantal gemeenschappelijke thema’s.
Identificeer de belangrijkste gezondheidsverschillen en hun hoofdoorzaken.
Zoals met elke volksgezondheidsaanpak van een probleem, is de eerste stap om erachter te komen wat er aan de hand is en waarom. Een algemene strategie is om de vraag ‘waarom’ vijf keer te stellen.
Zeg bijvoorbeeld dat je je knie hebt gevild.
- Waarom? Omdat je op het trottoir struikelde.
- Waarom? Omdat je voet op een oneffen oppervlak is gegrepen.
- Waarom? Omdat het trottoir moet worden gerepareerd.
- Waarom? Omdat de lokale overheid het trottoir in die buurt nog lang niet gerepareerd heeft.
- Waarom? Omdat het onvoldoende financiering heeft om beschadigde looppaden te repareren in alle gebieden waar het nodig is.
Je kunt gewoon een verband op je knie leggen en doorgaan met leven – maar dat weerhoud anderen er niet van om hun knieën te villen. Een meer permanente en alomvattende oplossing zou zijn om de lokale overheid aan te moedigen om meer duurzame financiering aan te trekken of aan te vragen om de benodigde infrastructuurverbeteringsprojecten te financieren.
Dit is natuurlijk een grove oversimplificatie, maar het toont de noodzaak om echt diep te graven om niet alleen het probleem, maar ook langetermijnoplossingen te vinden om ze te verhelpen. Gezondheidsproblemen in de gemeenschap hebben vaak complexe oorzaken.
Ga een paar behoorlijk ongemakkelijke realiteiten tegemoet.
De Verenigde Staten hebben een lange en complexe geschiedenis van het begunstigen van sommige economische, raciale en etnische groepen boven anderen – hetzij door wetten en beleid of culturele normen. Niet iedereen wordt gelijk behandeld. Niet iedereen heeft dezelfde kansen. En niet iedereen staat voor dezelfde uitdagingen. Om de zaken nog ingewikkelder te maken, zijn veel vooroordelen onbewust en wordt discriminatie bestendigd door individuen die vaak geen idee hebben dat ze het doen.
Ongelukkigerwijs gebeurt dit altijd in instellingen voor gezondheidszorg, waar onderzoeken hebben aangetoond dat zorgverleners zorg van lagere kwaliteit en minder goede communicatie bieden aan minderheidsgroepen in vergelijking met hun blanke patiënten.
Een belangrijke stap in het helen van deze scheidingen is door een open en eerlijk gesprek te voeren over waar we als natie beter kunnen doen om dingen billijker te maken en welke veranderingen er nodig zijn om daar te komen. Dit betekent het erkennen en begrijpen van de geschiedenis van een bepaalde gemeenschap, luisteren met een open geest naar individuen die ongelijkheden ervaren, en herkennen wanneer en waar we tekortschieten om mensen eerlijke kansen te bieden om gezond te zijn.
Wijzig of bewerk wetten, beleid en programma’s op alle niveaus van de samenleving om iedereen dezelfde kans te geven om gezonder te zijn.
De Affordable Care Act is in 2010 aangenomen en volledig geïmplementeerd in 2014 in de hoop dat meer mensen een ziekteverzekering in de Verenigde Staten zouden krijgen en daarmee de ongelijkheden in verband met toegang tot gezondheidszorg zouden verminderen. Hoewel het politiek nogal hobbelig was, boekte de wet wel enige vooruitgang bij het dichten van hiaten. In 2016 was het aantal onverzekerde mensen in de Verenigde Staten met bijna de helft gedaald, met grote gevolgen voor voorheen achtergestelde groepen zoals zwarten, Iberiërs en mensen die in armoede leven.
Evenzo helpen programma’s zoals Medicaid (voor mensen die in armoede en / of met een handicap leven) en Medicare (voor ouderen) om ziektekostenverzekering te bieden aan diegenen die er anders misschien geen toegang toe hadden. Hoewel de ziekteverzekering slechts een onderdeel is van de health equity-puzzel, is wetgeving zoals deze een belangrijke stap om te helpen bij het dichten van de toegang.
Een vaak over het hoofd gezien gebied dat gezondheidsongelijkheid voedt, is infrastructuur. Als een bepaalde wijk trottoirs heeft verbroken, geen parken, hoge criminaliteit en weinig winkels met verse producten, kan het een uitdaging zijn voor gezinnen in dat gebied om de dagelijkse lichaamsbeweging en voedingsaanbevelingen te volgen om een gezonde levensstijl te handhaven.
Bijvoorbeeld voedsel-woestijnen (waar full-service supermarkten die verse producten verkopen en opties voor gezond voedsel schaars of afwezig zijn) en voedselmoerassen (waar ongezonde opties zoals fastfood dicht in een bepaald gebied zijn verpakt) kunnen misschien worden verzacht door lokale niveau-interventies zoals bestemmingsbeperkingen of overheidsstimulansen of met gezondheidseducatieprogramma’s die worden uitgevoerd door lokale gezondheidsafdelingen, scholen of andere organisaties.
Partnerships opbouwen binnen een gemeenschap. Een cruciale stap bij elke interventie op lokaal, communautair of nationaal niveau is om eerst zeker te stellen dat iedereen invloed heeft gehad op de discussie. Individuen en organisaties die een gevestigde interesse in een bepaalde verandering hebben – bekend als "stakeholders" – moeten worden betrokken bij het proces als een interventie succesvol is, vooral als deze afhankelijk is van gedragsverandering van een bepaalde groep.
Er is een gelijkenis in de volksgezondheid die als volgt luidt: een organisatie wilde een put graven in een afgelegen dorp waar gezinnen elke dag kilometers moesten lopen om water te krijgen. Het ging naar binnen en groef de put en vertrok toen, in de overtuiging dat ze een belangrijk probleem hadden opgelost. Maar toen ze terugkwamen om te zien hoe het dorp was getroffen, bleef de put ongebruikt en in verval. Toen ze vroegen waarom de dorpelingen de bron niet gebruikten, ontdekten ze dat vrouwen in het dorp de wandeling naar de rivier eigenlijk leuk vonden omdat het hun tijd was om te socialiseren.
Terwijl de organisatie de dorpsoudsten om toestemming had gevraagd om de put te bouwen, dacht niemand dat ze de vrouwen zou vragen waar het voordeel van zou hebben. De moraal van het verhaal is simpel: als je mensen wilt helpen, moet je hen betrekken bij het proces. Het opbouwen van vertrouwen en het verkrijgen van buy-in door de betrokkenen is cruciaal voor het succes van inspanningen op het gebied van de volksgezondheid.
