Wanneer u het ziekenhuis binnengaat, is het laatste waar u aan denkt, de vloeren. Een opkomend lichaam van onderzoek suggereert echter dat ziekenhuisvloeren bedekt zijn met bacteriën en zouden kunnen dienen als een potentiële bron van infectie. Zelfs als mensen de vloeren niet direct aanraken, komen andere dingen die patiënten, bezoekers en personeel raakmatig aanraken in contact met de vloer. Het is dus een goed idee om uw interactie te minimaliseren, niet alleen met ziekenhuisvloeren, maar ook dingen die op ziekenhuisvloeren (bijvoorbeeld schoenen, sokken en rolstoelwielen) en hoog aanrakende oppervlakken (bijv. Belknoppen, deurknoppen en bed) rails). Door uw interactie met deze dingen te minimaliseren en uw handen vaak te reinigen, kunt u het risico op infectie beperken en het risico van verspreiding van infecties naar anderen beperken.
Wat leeft er op verdiepingen in ziekenhuizen en andere oppervlakken?
In een samenvatting van 2014 geven Desphande en co-auteurs een korte beschrijving van hun inspanningen om erachter te komen wat de vloeren van Amerikaanse ziekenhuizen eigenlijk bevolken.
In het onderzoek hebben de onderzoekers locaties met 120 verdiepingen gekweekt in vier ziekenhuizen in Cleveland-area. Ze vonden het volgende:
22 procent van de vloerlocaties was positief voor methicilline-resistent
- Staphylococcus aureus (MRSA) 33 procent van de vloerlocaties was positief voor vancomycine-resistente
- enterococci (VRE) 72 procent van de locaties op de vloer waren positief voor
- Clostridium difficile (C. difficile) 1,4 high-touch objecten waren gemiddeld in contact met de vloer
- 24 procent van de high-touch objecten was besmet met meer dan één pathogeen
- 57 procent van de besmette objecten in contact met de vloer bracht pathogenen (bacteriën) over naar handen
- De resultaten van deze studie zijn behoorlijk verontrustend omdat de gevonden pathogenen kunnen leiden tot ziekenhuisinfecties.
MRSA is een stafylokokbesmetting die huidinfecties, bloedbaaninfecties en longontsteking kan veroorzaken en resistent is tegen veel veel voorkomende antibiotica.
VRE kan urineweginfecties en wondinfecties veroorzaken. Het is resistent tegen vancomycine, een zeer krachtig antibioticum.
Clostridium difficile
veroorzaakt maagpijn en ernstige diarree. C. difficile is de meest voorkomende oorzaak van in het ziekenhuis opgelopen diarree. Het is echt moeilijk om van de vloer te komen, met conventionele wasmiddelen die het niet snijden. In plaats daarvan heeft onderzoek aangetoond dat chloorafgevende middelen effectiever zijn in het afschaffen van dit pathogeen. Helaas gebruiken de meeste ziekenhuizen geen niet-dodende middelen om vloeren te reinigen, en het is onduidelijk hoeveel ziekenhuizen met dergelijke effectieve middelen reinigen. In hun onderzoek ontdekten Deshpande en co-auteurs dat C. difficile niet alleen werd aangetroffen in isolatiekamers waar mensen met deze infectie worden gehouden, maar ook in andere kamers waar mensen met deze infectie geen huis hebben. In feite werd C. difficile vaker aangetroffen in niet-isolatiekamers. Daarom lijkt C. difficile bedreven in verspreiding.
Hoe verspreiden deze pathogenen zich?
In een paper uit 2016 getiteld "Evaluatie van ziekenhuisvloeren als potentiële bron voor Pathogene verspreiding met behulp van een niet-pathogeen virus als surrogaatmarker", probeerden Koganti en collega’s te peilen in hoeverre pathogenen van de vloer zich verspreiden naar de handen van patiënten en high-touch oppervlakken zowel binnen als buiten de ziekenhuiskamer.
In deze studie namen onderzoekers bacteriofaag M2, een niet-pathologisch virus, dat was ontwikkeld om geen infectie te veroorzaken, en legden het op houten laminaatvloeren naast ziekenhuisbedden. Vervolgens veegden ze verschillende oppervlakken af om erachter te komen waar deze ziekteverwekker zich verspreidde.
De onderzoekers ontdekten dat het virus zich verspreidde naar handen, schoeisel, handen, bedrails, beddengoed, dienbladtafels, stoelen, pulsoxymeters, deurknoppen, lichtschakelaars en spoelbakken, en aangrenzende kamers en verpleegstations. Meer specifiek, in het verzorgingsstation, werd het pathogeen aangetroffen op toetsenborden, computermuizen en telefoons. Met andere woorden, ziekteverwekkers op ziekenhuisvloeren komen er zeker omheen.
Met name deze studie had zijn beperkingen.
Eerst werd een virus gebruikt in plaats van bacteriën. Eerdere studies hebben echter aangetoond dat virussen en bacteriën op vergelijkbare wijze overgaan van fomites (voorwerpen) naar vingers.
Ten tweede plaatsten de onderzoekers bijzonder hoge concentraties bacteriofaag M2 op de ziekenhuisvloer; dus dit experiment weerspiegelt waarschijnlijk een worst-case scenario.
Ten derde onderzochten de onderzoekers alleen laminaat houten vloeren en geen andere soorten vloeren in het ziekenhuis; daarom is het onduidelijk in welke mate pathogenen zich kunnen verspreiden van andere oppervlakken zoals linoleum en vloerbedekking.
Een laatste specifieke zorg met betrekking tot de overdracht van pathogenen van vloeren naar vingers en andere lichaamsdelen omvat het gebruik van antislip sokken. Non-slip sokken zijn gemaakt van katoen of polyester en bekleed met loopvlakken om grip te bieden. Deze sokken beperken het risico op vallen, vooral bij oudere mensen.
Antislip sokken zijn bedoeld voor een korte periode en zijn medische hulpmiddelen voor eenmalig gebruik. Patiënten in het ziekenhuis dragen ze echter meestal dag en nacht en lopen met hen door het ziekenhuis, bezoeken toiletten, coffeeshops, cadeauwinkels, gemeenschappelijke ruimtes, enzovoort. Mensen dragen vaak meerdere dagen dezelfde sokken en nemen ze ook mee naar bed.
In een kort rapport uit 2016 gepubliceerd in het
Journal of Hospital Infection found vonden Mahida en Boswell VRE op 85 procent van de sokken en MRSA op negen procent. Verder werd VRE gevonden op 69 procent van de geteste ziekenhuisvloeren en op 17 procent van de geteste verdiepingen werd MRSA aangetroffen. De kracht van deze studie was laag en de steekproefomvang was klein. De onderzoekers concluderen dat niet-wegglijdende sokken, die meestal in contact komen met ziekenhuisvloeren, een potentiële infectiehaard kunnen zijn. De auteurs suggereren dat deze sokken na gebruik moeten worden weggegooid en gedurende langere tijd niet mogen worden gedragen. Precies hoe lang deze sokken kunnen worden aangetrokken, is echter onduidelijk en er moet meer onderzoek worden gedaan.De zoektocht naar ‘schone’ vloeren
Het is moeilijk om ziekenhuisvloeren schoon te maken. Het is ook moeilijk om te definiëren wat ‘schoon’ precies is. Met betrekking tot ziekenhuisvloeren is het algemeen aanvaard dat detergentia en desinfectiemiddelen kunnen helpen bij de bestrijding van ziekteverwekkers. Belangrijk is dat
detergentia
en desinfectiemiddelen niet synoniem zijn. Detergentia verwijderen vuil, vet en ziektekiemen door te schrobben met zeep en wateroplossingen; overwegende dat desinfecterende middelen chemische of fysische interventies zijn die bacteriën doden. Verschillende studies suggereren dat het reinigen van vloeren en andere oppervlakken met detergentia, en dus alleen handmatig verwijderen van vuil, net zo effectief kan zijn als het gebruik van desinfectiemiddelen. Bovendien kunnen dure, dodelijke desinfectiemiddelen bijdragen aan de proliferatie van resistente organismen. Krachtige ontsmettingsmiddelen kunnen ook schadelijk zijn voor de werknemers die ze gebruiken en schadelijk zijn voor het milieu. Conventionele reinigingsmethoden zijn vrij inefficiënt bij het decontamineren van vloeren en oppervlakken met een hoge aanrakingslaag in ziekenhuiskamers. Huidige reinigingsmethoden zijn waarschijnlijk niet gericht op de juiste plaatsen of worden vaak genoeg toegepast om de bioburden of het aantal micro-organismen dat tot infectie zou kunnen leiden, te verminderen. Nieuwere methoden, waaronder ontsmettingsmiddelen, stoom, geautomatiseerde verspreidingssystemen en antimicrobiële oppervlakken, zijn moeilijk te beoordelen vanwege de kosteneffectiviteit, omdat milieugegevens momenteel niet worden vergeleken met de resultaten van de patiënt.
De risico’s van kruisbesmetting worden ook verergerd door de volgende factoren:
verhoogde werklast van ziekenhuispersoneel
snelle bedomzetting
- verhoogd aantal patiënten in het ziekenhuis
- rommel
- slechte ventilatie
- Bovendien, in een tijdperk van ontluikende gezondheidszorgkosten, Het doel van kostenbesparingen is schoonmaken, wat verder bijdraagt aan het risico van besmetting en mogelijke infecties.
- Volgens een artikel in 2014 gepubliceerd in
Clinical Microbiology Reviews
: Voor het verwijderen van visuele en onzichtbare vervuiling uit de ziekenhuizen van vandaag en morgen is voldoende geschoold personeel nodig, voortdurende monitoring, meting van bioburden, opleiding, constante verbetering van de praktijk en twee weg communicatie tussen degenen die verantwoordelijk zijn voor het schoonmaken en degenen die verantwoordelijk zijn voor infectiebeheersing.Gedurende het grootste deel van de twintigste eeuw had het schoonmaken van ziekenhuisvloeren en andere oppervlakken die bioburden accumuleren, een lage prioriteit bij ziekenhuisbeheerders. De tijden zijn veranderd en het idee dat dergelijke oppervlakken als een bron van ziekenhuisinfectie dienen, is in toenemende mate aanvaard. Desalniettemin weten we nog steeds niet hoe we effectief met dit probleem moeten omgaan en blijven er veel losse eindjes over. Of u nu patiënt of bezoeker bent, het is daarom in uw eigen belang om bepaalde voorzorgsmaatregelen te nemen terwijl u in het ziekenhuis bent.
Veilig blijven in het ziekenhuis
Wanneer u wordt opgenomen in het ziekenhuis of een dierbare bezoekt, is het een goed idee om licht te bewandelen en voorzorgsmaatregelen te nemen die het risico op infectie beperken. Zelfs als je na het aanraken van dingen niet geïnfecteerd raakt, kun je infecties verspreiden naar mensen die geïnfecteerd kunnen raken. In het bijzonder hebben oudere immuungecompromitteerde gehospitaliseerde patiënten met verschillende comorbiditeiten een zeer hoog risico op in het ziekenhuis opgelopen infecties. Je wilt niets doen waardoor deze mensen nog zieker kunnen worden.
Hier zijn enkele voorzorgsmaatregelen die u kunt nemen terwijl u in het ziekenhuis bent:
Reinig uw handen met zeep en water of handwarmers op alcoholbasis bij het binnenkomen of verlaten van een kamer, na het aanraken van een patiënt en na gebruik van de badkamer.
Raak de patiënten niet te veel aan.
- Was uw handen grondig en raak spoelbakken en kranen niet aan nadat u uw handen hebt gewassen.
- Zorg ervoor dat u uw handen volledig droogt na gebruik van water en zeep.
- Probeer niet om belknoppen, ziekenhuismachines, beddengoed, schoenen, sokken en andere items die mogelijk zijn verontreinigd, aan te raken.
- Raak de vloer niet aan (klinkt gek maar het gebeurt – vraag het aan een ouder).
- Als een geliefde op zichzelf staat, draag dan toga’s en handschoenen tijdens een bezoek.
- Als u een patiënt in het ziekenhuis bent, kunt u veel van deze zelfde richtlijnen volgen en uw best doen om ziekteverwekkend te blijven. Onthoud bovendien dat het absoluut binnen uw rechten ligt om uw risico op infectie te minimaliseren, en het is een goed idee om risicovolle praktijken in twijfel te trekken die u kunt tegenkomen bij ziekenhuispersoneel. Ziekenhuispersoneel moet bijvoorbeeld zijn handen wassen of handreinigers op alcoholbasis gebruiken, zowel vóór als na het aanraken, en zelfs als ze handschoenen gebruiken.
- Tenslotte, wees niet verlegen om nieuwe antislip sokken te vragen wanneer je ze nodig hebt. Je zou zeker niet voor langere tijd dezelfde sokken moeten dragen of erin slapen. Als je met deze sokken door het ziekenhuis loopt, verander ze dan bij je terugkeer en was je handen grondig.
