Er zijn een paar redenen waarom artsen een bepaalde patiënt misschien niet willen behandelen. Sommige zijn gebaseerd op het gedrag van de patiënt, terwijl sommige gebaseerd zijn op de vooroordelen van de arts. Ze leiden vaak tot ontkenning van medische zorg: een patiënt weigeren en niet de zorg bieden die de patiënt nodig heeft.
De volgende klachten werden geciteerd in een informeel onderzoek onder meer dan drie dozijn zorgverleners:
- Sommige patiënten zijn moeilijk of storend. Ze worden verbaal misbruik voor personeel. Ze kunnen boos zijn, en eerlijk gezegd, vanwege eerdere ervaringen met dezelfde of een andere arts. Sommigen zijn in het algemeen boos, wat voor moeilijke of onmogelijke communicatie zorgt. Sommige zijn gewoon onaangenaam of agressief, zelfs als het niet de boosheid is die dat gedrag veroorzaakt.
- Sommige patiënten dienen rechtszaken in. Hoewel sommige rechtszaken gerechtvaardigd en eerlijk zijn, zijn andere dat niet. Ze kunnen lichtzinnig zijn, voorgesteld en nagestreefd door advocaten. Je kunt een arts niet de schuld geven van het niet willen behandelen van een patiënt die regelmatig procedureel is.
- Sommige patiënten plaatsen onrealistische verantwoordelijkheid bij hun arts. Een arts spoort een zwaarlijvige patiënt aan om af te vallen en haar diabetes onder controle te houden. Zij niet. Dan keert ze keer op keer terug voor meer medicatie of knie-operaties of een andere behandeling en wordt boos als haar arts dingen niet voor haar kan repareren. Ze verwijt haar arts dat ze niet is verbeterd, maar doet niets om zichzelf te helpen.
- Sommige artsen zijn gewoon gefrustreerd. Ze kunnen een diagnose niet oplossen of een behandeloptie vinden die goed werkt voor de patiënt, en die de patiënt niet langer willen behandelen vanwege die frustratie. Hoewel deze klacht eerder een reflectie op de arts is dan op de patiënt, is de patiënt waarschijnlijk gefrustreerd door het onvermogen van de arts om ook haar werk te doen. Dat kan leiden tot een extreme reactie van de kant van de patiënt, waardoor het vuur gevoed wordt.
- Sommige patiënten eisen behandelingen die artsen niet willen geven of voorschrijven. Een eenvoudige illustratie is de arts die weigert een abortus uit te voeren of die niet gelooft in (of woont in een staat die niet toestaat) door de arts bijgestane zelfmoord. Maar dit gebeurt vaker wanneer een patiënt een recept vereist waarvan de arts niet denkt dat het in haar belang is.
- Patiënten die te vaak in spoedeisende hulpruimten komen, kunnen worden afgewezen of op de een of andere manier op de zwarte lijst worden gezet. Ze worden niet zo liefdevol "frequent flyers" genoemd omdat ze blijven verschijnen in de ER, maar dan nooit de aanwijzingen opvolgen die ze krijgen om voor zichzelf te zorgen.
- Sommige artsen accepteren sommige verzekeringen of staatssteunprogramma’s niet als betaling. In sommige staten is dat illegaal.
- Een recente wijziging in uw verzekering kan de oorzaak van het probleem zijn, hetzij omdat u van verzekeringsmaatschappij bent veranderd, of omdat de relatie van uw arts met uw verzekeringsmaatschappij is gewijzigd. Uw verzekeraar heeft zijn vergoeding mogelijk onlangs aan uw arts verminderd. In dit geval reflecteert het probleem op u, ook al had u niets te maken met de situatie.
- Sommige patiënten betalen hun medische rekeningen niet, maar ze zijn verrast wanneer een arts geen tijd met hen meer wil doorbrengen. Stel je voor dat een baas weigert een salaris uit te betalen aan een werknemer voor de uren die de werknemer in zijn baan steekt. Dat is hoe artsen zich voelen als ze ook niet voor hun werk worden betaald.
- Soms weigeren artsen om patiënten te laten geloven dat een ziekte niet bestaat. Patiënten die zijn gediagnosticeerd met ziekten zoals chronische vermoeidheid, hebben de behandeling geweigerd door artsen die niet geloven dat dit "echte" diagnoses zijn.
- Sommige artsen willen gewoon niet werken met empowered patiënten – dit is een ongelukkige, omdat het een goed idee is om een geïnformeerde en actieve patiënt te zijn. Patiënten en artsen moeten leren communiceren en samenwerken om een sterke en therapeutische arts-patiëntrelatie te ontwikkelen.
Onder de groep professionals die deze vraag hebben beantwoord, zijn aanvullende problemen met de geestelijke gezondheid aangehaald, maar deze hebben benadrukt dat deze zeldzaam zijn.
Conclusie
Patiënten moeten zich bewust zijn van de redenen waarom een arts hen de zorg kan ontnemen die zij zoeken. Bewustwording van ons eigen gedrag helpt ons de eerste stappen te zetten om de relatie met onze artsen te herstellen en ons een betere kans te geven op toegang tot de zorg die we nodig hebben.
