De kosten van medicijnen nemen toe. In 2014 hebben Amerikanen 12 procent meer uitgegeven aan medicijnen op recept dan in 2002. Is dat het geval, is er iets dat u kunt doen om minder te betalen voor uw medicijnen? Is er een manier waarop de overheid kan helpen?
Prijzen door farmaceutische bedrijven
Veel factoren dragen bij aan hogere uitgaven voor geneesmiddelen op recept. Soms zijn er fabricageproblemen die beperken hoeveel medicatie beschikbaar is.
Op andere momenten kan een medicijn de enige in zijn soort zijn om een bepaalde aandoening te behandelen. In deze gevallen kan de vraag toenemen en zijn er extra kosten verbonden aan het medicijn.
Farmaceutische bedrijven kunnen ook de prijzen van medicijnen voor winst verhogen. Turing Pharmaceuticals veroorzaakte in 2015 een controverse over Daraprim (pyrimethamine), een medicijn dat wordt gebruikt voor de behandeling van de met AIDS geassocieerde infectie-toxoplasmose en andere parasitaire ziekten. Martin Shkreli, CEO van het bedrijf, kocht het patent voor het medicijn en verhoogde de prijs van het medicijn meer dan 5.500 procent, van $ 13,50 naar $ 750 per pil.
Farmaceutische bedrijven beweren dat hogere prijzen nodig zijn om verdere onderzoeks- en ontwikkelingsprojecten te financieren. Zonder lopend onderzoek zouden mensen kunnen lijden aan potentieel behandelbare ziekten.
Medicijnen kosten minder in buitenlandse landen
In de Verenigde Staten zijn er geen voorschriften om stijgingen van Medicare-medicijnkosten te voorkomen.
De federale overheid laat prijsstellingspraktijken over aan goed ouderwets kapitalisme en marktconcurrentie.
Medicijnkosten worden anders over de hele wereld beheerd. Dit is waarom je vaak ziet dat dezelfde medicijnen die verkocht worden aan Amerikanen in andere landen veel minder kunnen kosten.
| Drugs | Canada | Verenigd Koninkrijk | Verenigde Staten |
|---|---|---|---|
| Advair (voor astma) | $ 74,12 | $ 46,99 | $ 309,60 |
| Crestor (voor hoog cholesterol) | $ 32,10 | $ 25,80 | $ 216,00 |
| Humira (voor reumatoïde artritis ) | $ 1.164,32 | $ 1,157,53 | $ 3,430,82 |
| Januvia (voor diabetes) | $ 68,10 | $ 48,00 | $ 330,60 |
| Lantus (voor diabetes) | $ 67,00 | $ 63,65 | $ 372,75 |
Sommige mensen denken dat het misschien beter is om medicijnen uit andere landen te kopen als een manier om te snijden kosten, maar Medicare ziet het niet zo. Medicare betaalt niet voor medicijnen die buiten de Verenigde Staten zijn gekocht.
Mensen op Medicare kunnen geen medicatiecoupons gebruiken
Veel farmaceutische bedrijven vragen hoge prijzen, maar verzetten zich tegen die kosten door medicatiecoupons en vouchers aan te bieden. Het probleem is dat er wetten zijn die voorkomen dat veel mensen die kortingen gebruiken.
Er is een anti-terugslagstatuut binnen de socialezekerheidswet. Er staat dat een persoon of organisatie geen diensten aan iemand kan aanbieden in ruil voor verwijzingen of betalingen die geld van federale programma’s zouden kosten. Medicijnen vallen helaas in deze categorie. Dat betekent dat iedereen die Medicare gebruikt geen voordeel kan halen uit deze receptkortingen.
Coupons en vouchers moedigen mensen aan om geld uit te geven aan duurdere medicijnen. Zodra de kortingen niet langer beschikbaar zijn, zou de overheid worden overgelaten om te betalen voor een duurder alternatief dan wanneer de patiënt een minder duur medicijn had gebruikt. Het anti-smeergeldstatuut is bedoeld om de overheid te beschermen tegen frauduleuze activiteiten, maar leidt uiteindelijk de consument.
Onderhandelen met farmaceutische bedrijven
Als patiënten geen kortingen rechtstreeks van farmaceutische bedrijven kunnen krijgen, moet de overheid namens hen onderhandelen over lagere geneesmiddelenprijzen? Het verrassende antwoord is dat ze dat al doen. Voor Medicaid zijn bedrijven verplicht om kortingen op geneesmiddelenprijzen toe te kennen. Voor de Veterans Administration (VA) moeten farmaceutische bedrijven de laagste prijs in rekening brengen die ze aanbieden aan iedereen in de privésector. Het is geen wonder dat medicijnen aangeboden via deze andere federale programma’s goedkoper zijn dan Medicare.
Waarom kan dit ook niet voor Medicare worden gedaan?
Medicaid heeft in elke staat een formularium.
De VA heeft één formularium. Dit is niet het geval als het gaat om Medicare. Deel D-receptplichtige geneesmiddelen worden beheerd door particuliere verzekeringsmaatschappijen en elk bedrijf heeft meerdere formules met verschillende kosten verbonden aan elk van hen. Wat nog belangrijker is, deze verzekeraars willen winst maken.
Dit vormt uitdagingen voor de overheid. Ten eerste zou het de huidige wetgeving moeten veranderen, waardoor de overheid niet mag ingrijpen in de geneesmiddelenprijzen van Medicare. Ten tweede moet het beslissen hoe het verder gaat met de onderhandelingen. Hoe kan de overheid eerlijk over meerdere bedrijven reguleren wanneer verschillende geneesmiddelen bij elk formularium betrokken zijn? Zou het veranderen hoe formularia worden ontworpen? Zou het een universeel formularium dicteren? Welke soorten medicijnen zou het moeten reguleren? Zou het een herstructurering van de D-uitkering vereisen?
Dit is een doorlopend debat en een debat dat in politieke kringen wordt gevoerd. Het Congressional Budget Office suggereert dat de onderhandelingstarieven de federale uitgaven niet significant zouden beïnvloeden. Dat is geen antwoord dat veel Amerikanen willen horen. Veel senioren worstelen om medicijnen te veroorloven op een moment in hun leven, wanneer ze de gezondheidszorg het meest nodig hebben. Er moet iets worden gedaan om de stijgende kosten van geneesmiddelen op recept in ons land te beperken.
