Als het gaat om informatie over de Affordable Care Act, ook wel bekend als Obamacare, kan het soms moeilijk zijn om feiten van de fictie te scheiden. De Kaiser Family Foundation meldde onlangs dat slechts ongeveer 14 procent van de Amerikanen sociale-mediasites zoals Facebook en Twitter beschouwt als relatief betrouwbare bronnen van informatie over de ACA.
Maar informatie over de ACA komt voortdurend opduiken op sociale media – en soms roept het vragen op die mensen vragen doen zich af. Als u ‘Is Congress ex …’ in Google begint te typen, wordt de vraag in de eerste autofill als ‘vrijgesteld van Obamacare?’ Dit is duidelijk een vraag die veel mensen hebben, ongetwijfeld gedeeltelijk vanwege het grote aantal memes over dit onderwerp dat de afgelopen jaren op sociale media is verspreid.
Obamacare past feitelijk meer strikt op het Congres toe
Ten eerste, om te verduidelijken, is het Congres niet vrijgesteld van Obamacare.
Maar laten we eens kijken hoe dit gerucht begon, en de regels – die eigenlijk veel strenger zijn dan hoe Obamacare op de rest van ons van toepassing is – die feitelijk van toepassing zijn op het Congres.
Toen de ACA in 2009 in het Congres werd besproken, waren er vragen over de vraag of wetgevers de verschillende hervormingen van de ACA, waaronder de uitwisselingen van ziektekostenverzekeringen, aan het Amerikaanse publiek opdrongen zonder gevolgen voor hun eigen ziekteverzekering.
Dit was een vreemde zorg, omdat, zoals de meeste Amerikanen, de leden van het Congres door de werkgever gesponsorde ziektekostenverzekering hadden, dus zij waren niet de mensen voor wie de uitwisselingen voor de ziektekostenverzekering werden gemaakt. Maar de ACA genereerde zo’n politieke vuurstorm dat details als die soort verloren raakten in het lawaai, en het gerucht hield vol dat het Congres op een of andere manier "vrijgesteld" was van Obamacare.
Het achtergrondverhaal
Obamacare is een wet. Het is van toepassing op vrijwel alle Amerikanen en is veel verder reikend dan alleen de uitwisselingen. Het biedt tal van consumentenbescherming en omvat substantiële hulp om de dekking betaalbaarder te maken voor Amerikanen met een laag inkomen en een gemiddeld inkomen. Maar in termen van wat de wet van individuele Amerikanen vereist, is het heel eenvoudig: mensen moeten minimum essentiële dekking handhaven, of anders worden geconfronteerd met een belastingboete (andere vereisten zijn van toepassing op werkgevers en ziektekostenverzekeraars, maar de eis voor individuen is gewoon te onderhouden dekking).
Minimale noodzakelijke dekking omvat door de werkgever gesponsorde plannen, Medicaid, Medicare, het Children’s Health Insurance Program (CHIP) en individuele medische plannen voor de medische markt, inclusief geneesmiddelen die zijn gekocht via de beurzen of buiten de beurs, evenals grootmoeder- en grootvaderplannen. Er zijn andere soorten dekking die ook onder de minimumdekking van de essentiële dekking passen – fundamenteel, zal om het even welke "echte" dekking werken, maar de dingen zoals kortlopende gezondheidsverzekering, ongevallen supplementen, en de beperkte voordeelplannen zijn niet minimum essentiële dekking.
Omdat de meeste niet-bejaarde Amerikanen dekking via hun werkgever hebben, hoefden ze geen wijzigingen aan te brengen als gevolg van de Affordable Care Act.
Zolang ze een door de werkgever gesponsorde ziektekostenverzekering hebben behouden, zijn ze in overeenstemming met de wet gebleven.
Dat zou ook het geval zijn geweest voor het Congres, omdat ze onder het Federal Employee Health Benefits Program (FEHBP) vielen, dat gezondheidsdekking biedt aan federale werknemers.
Maar in 2009 vroeg senator Chuck Grassley (R, Iowa) om een wijziging van de wetgeving tijdens de discussie, in een poging om ervoor te zorgen dat het Congres "in de uitwisseling zou moeten ingaan, zodat we door zouden moeten gaan dezelfde administratieve rompslomp als elke andere burger. "
Denk eraan, de overgrote meerderheid van de Amerikanen hoeft niet te winkelen op de beurzen. De uitwisselingen zijn specifiek ontworpen om mensen te dienen die hun eigen ziekteverzekering kopen omdat ze geen toegang hebben tot een werkgeversplan, maar ook voor mensen die helemaal niet verzekerd waren. Mensen met een door de werkgever gesponsorde verslaggeving (waaronder het Congres toen de Wet op betaalbare gezondheidszorg werd opgesteld) hebben helemaal geen last van de uitwisselingen en er is geen extra bureaucratie onder de ACA, behalve het controleren van een op hun belastingaangifte vermelden dat ze het hele jaar door een ziektekostenverzekering hadden (als u voor een klein bedrijf werkt, kan uw werkgever dekking kopen via de SHOP-ruilhandel). In dat geval kunt u worden doorverwezen naar de selecteer uw plan, maar uw werkgever koopt in dat geval de dekking en financiert een deel van uw premie).
Het Grassley-amendement
Maar het amendement van Grassley is in de wet omgezet. Sectie 1312 (d) (3) (D) van de Affordable Care Act zegt:
(D) LEDEN VAN HET CONGRES IN DE UITWISSELING .- (i) VEREISTE. Niettegenstaande enige andere bepaling van de wet, na de ingangsdatum van deze ondertitel , de enige gezondheidsplannen die de federale regering beschikbaar kan stellen aan leden van het congres en congrespersoneel met betrekking tot hun dienst als lid van het congres of congrespersoneel zijn gezondheidsplannen die
(I) zijn gecreëerd onder deze wet (of een amendement) gemaakt door deze wet); of
(II) aangeboden via een Exchange opgericht onder deze Wet (of een wijziging aangebracht door deze Wet).
Als gevolg hiervan hebben congres- en congresleden sinds 2014 dekking gekocht via de SHOP-beurs van DC Health Link. DC Health Link is de uitwisseling van ziektekostenverzekeringen voor het District of Columbia.
SHOP-uitwisselingen werden ontworpen voor gebruik door kleine werkgevers, maar de uitwisseling van D.C. staat open voor leden van het Congres en hun personeel, om te voldoen aan de eis van de ACA dat zij dekking via de centrale verkrijgen. Leden van het Congres en congresleden zijn verantwoordelijk voor het grootste deel van de SHOP-inschrijvingen van D.C. Health Link.
Hoe zit het met subsidies?
De ACA verstrekt subsidies (belastingkredieten) om de premiekosten te compenseren voor mensen die op de beurzen voor individuele marktdekking winkelen. Maar in de SHOP-uitwisselingen verstrekken werkgevers subsidies in de vorm van werkgeversbijdragen voor de totale premie.
Waar dingen rommelig van werden, was het feit dat leden van het Congres voorheen baat hadden bij ongeveer $ 5000 aan werkgevers (dat wil zeggen de regering) bijdragen aan hun FEHBP-dekking als ze alleen ingeschreven waren, en ongeveer $ 10.000 als ze ingeschreven waren in gezinsdekking. Merk op dat dit volkomen legitiem is en zeer veel op één lijn ligt met de premies voor de ziekteverzekering die de gemiddelde werkgever namens werknemers betaalt.
Overschakelen naar de individuele marktuitwisseling zou de toegang tot werkgeversbijdragen elimineren, omdat de ACA werkgevers verbiedt om te betalen voor individuele marktdekking voor hun werknemers. Maar het zou ook betekenen dat de meeste van die mensen – inclusief alle leden van het Congres en veel van hun personeel – de toegang tot subsidies helemaal zouden hebben verloren, omdat subsidies in de uitwisseling op inkomen zijn gebaseerd en de inkomsten van het Congres veel te hoog zijn om in aanmerking te komen voor subsidies tenzij het gezin erg groot is.
Houd werkgeversbijdragen, maar schrijf je in via Exchange
Dus het Office of Personnel Management (OPM), dat de FEHBP leidt, stapte in. Ze oordeelden in 2013 dat medewerkers van het Congres en het Congres zich konden aanmelden voor de SHOP-uitwisseling van DC Health Link en dat nog steeds in staat zijn om hun werkgeversbijdragen aan hun dekking te houden.
Deze stap was duidelijk controversieel, met sommige mensen die zeiden dat het Congres en hun stafmedewerkers inderdaad hun werkgeversbijdrage voor FEHBP hadden moeten opgeven en zich hadden ingeschreven voor de individuele marktuitwisseling, met subsidies die alleen beschikbaar waren als ze in aanmerking kwamen op basis van inkomen. Opgemerkt moet echter worden dat Grassley zelf in 2013 zei dat de oorspronkelijke bedoeling van het amendement was om het Congres en de staf toe te staan de werkgeversbijdragen te houden die werden gemaakt aan hun ziekteverzekeringspremies, ondanks de vereiste dat zij zich via de uitwisselingen inschrijven . Grassley voerde aan dat het amendement slecht geschreven was nadat de details naar de Majorateider van de senaat, Harry Reid (D, Nevada), waren gestuurd.
Vanwege de uitspraak van de OPM hebben het Congres en hun staf nog steeds een werkgeversbijdrage voor hun ziektekostenpremies, maar ze krijgen hun dekking via de D.C. Health Link SHOP-uitwisseling. Dit is een compromis dat tracht te voldoen aan de vereisten van de ACA, maar zonder het Congres en zijn stafleden te benadelen in termen van employee benefits in vergelijking met andere soortgelijk gesitueerde banen.
De huidige situatie is ontstaan als gevolg van de taal in de ACA zelf die specifiek refereerde aan de gezondheidsvoordelen van het Congres en hun personeel. Zonder die taal zou er geen sprake van zijn geweest – het Congres had nooit in de uitwisseling hoeven winkelen, omdat ze door de werkgever gesponsorde dekking hadden. Dat zou niet betekend hebben dat ze "vrijgesteld" waren van Obamacare. Ze zouden nog steeds een ziektekostenverzekering moeten onderhouden of een boete moeten betalen, net als elke andere Amerikaan.
De uitwisselingen werden opgezet voor mensen die geen door de werkgever gesponsorde dekking hadden (en voor kleine bedrijven die dekking voor hun werknemers wilden kopen). Maar vanwege de Grassley-wijziging in de ACA moest het Congres overstappen van hun door de werkgever gesponsorde voordelen voor de gezondheid in de FEHBP en in plaats daarvan overstappen op de SHOP-uitwisseling van D.C. Health Link. Dit is een vereiste dat niet werd geplaatst in een andere sector van werknemers onder de ACA, inclusief andere overheidsmedewerkers die de FEHBP gebruiken.
Dus niet alleen is het Congres niet vrijgesteld van de ACA, de wet is zelfs uit de weg gegaan om ze op te nemen in een deel van de bevolking (diegenen voor wie de uitwisselingen werden ontworpen) waarin ze anders niet zouden worden opgenomen.
