Misschien heb je wel eens gehoord van NMDA-receptoren als je iets over een ziekte of medicijn leert, maar begrijp je wat ze zijn en waarom ze belangrijk zijn?
Ten eerste helpt het om te begrijpen wat we met receptor bedoelen. In je hersenen heb je een groep cellen die neuronen worden genoemd. Dit zijn de cellen die de elektrische impulsen sturen en ontvangen die je lichaam beheersen.
Neuronen zijn gespecialiseerd – elk behandelt alleen bepaalde soorten informatie. Een neuron kan bijvoorbeeld informatie over pijn en temperatuur verplaatsen, maar niets te maken hebben met visuele perceptie of het leren van nieuwe informatie.
De chemicaliën die informatie van neuron naar neuron verplaatsen, worden neurotransmitters genoemd. Enkele van de bekendere bekende omvatten serotonine en dopamine. Neurotransmitters zijn ook gespecialiseerd in bepaalde soorten informatie. Serotonine is bijvoorbeeld betrokken bij de slaapcyclus, terwijl dopamine zich bezighoudt met beweging en verslaving.
Om een neurotransmitter signalen door een neuron te laten bewegen, moet deze deze eerst "ontgrendelen". Dat is waar de receptoren binnenkomen. Denk aan receptoren zoals bootslips of poorten op uw computer. Niet elke boot past in elke slip en niet elke kabel past in elke poort. Neurotransmitters hebben sleutels die de lokken op de receptoren van een neuron openen en waardoor informatie door uw neuronen kan stromen.
Wat NMDA-receptoren doen
NMDA staat voorN-methyl-D-aspartaat, dat de chemische samenstelling van de receptoren beschrijft. NMDA-receptoren zijn betrokken bij een groot aantal belangrijke processen in uw hersenen. Ze worden ook verondersteld betrokken te zijn bij tal van ziekten waarbij de hersenen betrokken zijn, en ze zijn het doelwit van bepaalde geneesmiddelen op recept.
NMDA-receptoren zijn een cruciaal onderdeel van wat neuroplasticiteit wordt genoemd, wat in feite betekent hoe kneedbaar en aanpasbaar onze hersenen zijn – hoe kunnen ze nieuwe informatie leren, wat betekent dat ze nieuwe paden tussen neuronen vormen. Naast het leren van nieuwe dingen, laat plasticiteit je hersenen nieuwe wegen vormen wanneer oude worden vernietigd, bijvoorbeeld door verwonding of ziekte.
Naarmate we ouder worden, worden onze NMDA-receptoren van nature steeds minder functioneel. Onderzoek wijst uit dat deze activiteitsdaling onderdeel is van de leeftijdsafhankelijke afname in plasticiteit, die geheugenverlies en een verminderd leervermogen veroorzaakt.
NMDA-receptoren zijn ook een van de weinige receptoren die opiaat / opioïde pijnstillers in onze hersenen verwerken.
NMDA-receptoren en neurotransmitters
NMDA-receptoren kunnen worden geactiveerd (ontgrendeld) door binding met een assortiment neurotransmitters, waaronder:
- Glutamaat
- Aspartaat
- Glycine
- D-serine
NMDA-receptoren werken met deze neurotransmitters om de activiteit in hersengebieden te stimuleren die je helpen nieuwe informatie te leren en herinneringen te vormen. Ze stimuleren en "prikkelen" de neuronen. Dat is een goede zaak, maar slechts tot op zekere hoogte.
Als de neuronen te lang in een aangeslagen toestand blijven, kunnen ze te sterk gestimuleerd worden en slecht gaan functioneren.
Uiteindelijk worden ze zo overijverig dat ze sterven.
Dat soort overstimulatie wordt "excitotoxiciteit" genoemd. Overmaat glutamaat en aspartaat worden beide geclassificeerd als excitotoxinen. Om excitotoxiciteit te behouden door het doden van onze hersencellen, hebben we ook neurotransmitters die de neuronen kalmeren. Ze worden remmers genoemd.
Glycine, nog een van de chemische stoffen in de hersenen die zich bindt met NMDA-receptoren, is een remmer in het ruggenmerg, maar wordt verondersteld opwindend te zijn in de hersenen.
Wanneer onze hersenen gezond zijn en naar behoren functioneren, zijn stimulerende en remmende neurotransmitters over het algemeen in staat om de dingen in balans te houden, zodat onze neuronen niet in gevaar zijn voor overstimulatie.
Wanneer de zaken echter niet goed werken, dat wil zeggen dat een receptor slecht functioneert of de neurotransmitterniveaus uit balans zijn, dan kunnen we neuronen beginnen te verliezen aan excitotoxiciteit.
Ons lichaam kan geen nieuwe neuronen maken, dus wanneer ze sterven, hebben we onvervangbare delen van onze hersenen verloren. Het is dan ook geen verrassing dat aangenomen wordt dat NMDA-receptorproblemen betrokken zijn bij een breed scala van aandoeningen aan het centrale zenuwstelsel, waaronder veel neurodegeneratieve aandoeningen.
Ziekten Gekoppeld aan NMDA Receptorstoring
Neurodegeneratieve aandoeningen waarvan men aanneemt dat ze gekoppeld zijn aan NMDA-receptoren, zijn onder andere:
- Ziekte van Alzheimer
- Amyotrofische laterale sclerose (ALS)
- Ziekte van Huntington
- Epilepsie
- Andere aandoeningen van het centraal zenuwstelsel met vermoedelijke betrokkenheid van NMDA-receptor zijn onder meer:
Fibromyalgie
- Chronisch vermoeidheidssyndroom
- Migraine aura
- Sommige soorten hoofdpijn
- Angst
- Depressie
- Schizofrenie
- Posttraumatische stressstoornis
- Obsessieve-compulsieve stoornis
- Sommige aandoeningen waarbij de NMDA-receptor niet functioneert, kunnen baat hebben bij geneesmiddelen die gericht zijn op NMDARs, zoals:
Fobie
- Beroerte
- Pijn van beschadigde zenuwen (neuropathie)
- Bij fobieën wordt aangenomen dat NMDA-receptorstimulerende middelen de amygdala (een deel van de hersenen dat met angst te maken heeft) helpen nieuwe associaties te leren die de angst helpen bestrijden .
In beroertes suggereert onderzoek dat remming van glutamaat via NMDA-receptoren de schade aan hersencellen kan verminderen die wordt veroorzaakt door zuurstofgebrek.
Bij neuropathische pijn kunnen deze geneesmiddelen het effect van pijnstillers helpen versterken vanwege hun betrokkenheid bij de opioïde pathways.
Behandelingen die zich richten op NMDA-receptoren
Hersenenchemie is een lastige zaak, en het uit de klap gooien ervan kan buitengewoon gevaarlijk zijn. Zelfs als het logisch lijkt dat iets kan helpen met uw symptomen, is het cruciaal dat u met een arts praat voordat u iets probeert dat de NMDA-receptorfunctie (of andere aspecten van hoe uw hersenen werken) verandert.
Van veel medicijnen en supplementen wordt aangenomen dat ze de functie van NMDA-receptoren veranderen. Ze komen in twee tegengestelde vormen: antagonisten en agonisten.
NMDA-receptorantagonisten
U bent waarschijnlijk meer bekend met de term ‘antagonist’ wanneer deze verwijst naar de schurk van een verhaal – het personage dat probeert de held te vertragen of te blokkeren in het bereiken van zijn of haar doelen. In medische zin zijn antagonisten medicijnen die dingen vertragen of blokkeren.
In het geval van NMDA-receptoren, remmen antagonisten de ontvangst, wat betekent dat zij neurotransmitters blokkeren voor het ontsluiten van deze receptoren. Veel neurodegeneratieve ziekten en andere stoornissen van het centrale zenuwstelsel worden soms behandeld met dit soort medicijnen.
Geneesmiddelen die zijn geclassificeerd als NMDA-receptorantagonisten zijn onder andere:
Namenda (memantine)
- ketamine
- chloroform
- hoge doses dextromethorfan (een hoest onderdrukkend middel bij Mucinex, Robitussin, NyQuil en vele andere zelfzorggeneesmiddelen)
- Strattera (atomoxetine)
- Symmetrel (amantadine)
- Supplementen in deze categorie zijn onder meer:
Agmatine
- Arginine
- Huperzine A
- Zink
- NMDA Receptor-agonisten
Een "agonist" is het tegenovergestelde van een antagonist; het stimuleert of verhoogt de activiteit. NMDA-receptoragonisten maken het voor neurotransmitters gemakkelijker om toegang te krijgen tot deze receptoren en de informatiestroom door de hersenen te vergroten.
Deze medicijnen worden soms gebruikt voor de behandeling van stemmings- en mentale aandoeningen, waaronder schizofrenie en zelfmoordgedachten.
Sommige farmaceutische NMDA-receptoragonisten zijn:
Leponex (clozapine)
- Seromycine (cycloserine)
- Bovendien ondergaan verschillende experimentele NMDA-receptoragonisten klinische onderzoeken voor depressie.
Supplementen die NMDA-receptoragonisten zijn, zijn:
Asparaginezuur
- DHEA
- Theanine
- Een woord van buitenaf
Weten over NMDA-receptoren kan u helpen een beter begrip te krijgen van uw ziekte en mogelijke behandelingen ervoor. Houd in gedachten dat deze receptoren deel uitmaken van een ongelooflijk complex systeem – het menselijk brein is een van de meest complexe systemen die er bestaan. Alleen een arts kan aandoeningen diagnosticeren en behandelen die te maken hebben met zaken als receptoren en neurotransmitters.
Het is gebruikelijk om te denken dat supplementen "veilige" behandelingen zijn, maar zelfs natuurlijke stoffen kunnen negatieve bijwerkingen veroorzaken en slecht interageren met medicijnen. Betrek uw arts en apotheker bij uw behandelingsbeslissingen om ervoor te zorgen dat u zichzelf niet schaadt als u probeert beter te worden.
