Mitralisinsufficiëntie (MR), een "lekkende" mitralisklep, is het meest voorkomende type hartklepaandoening. Sommige mensen met MR hebben vaak geen symptomen en kunnen vele jaren en vaak hun hele leven stabiel blijven. Bij andere mensen produceert MR uiteindelijk echter decompensatie van het hart en hartfalen. In dergelijke gevallen is het hartfalen mogelijk niet omkeerbaar.
- Lees over de kamers en kleppen van het hart.
De truc om hartfalen te voorkomen met MR is om de tijd te herkennen waarop het hart begint te decompenseren, maar voordat symptomen van hartfalen optreden.
Dus als u MR hebt, is het erg belangrijk dat u regelmatig met uw arts onderzoekt om de omvang van uw MR te bepalen en om te zien of uw toestand stabiel is of verslechtert. Dit proces wordt "staging" MR genoemd.
Het bepalen van de MR-fase kan u en uw arts helpen beslissen of u chirurgische therapie nodig heeft en, heel belangrijk, om de optimale tijd voor chirurgische therapie te bepalen, mocht dit nodig zijn.
- Lees over het behandelen van MR.
De stadia van chronische mitralisklepregurgitatie
Cardiologen verdelen chronische MR in drie ‘stadia’. Het bepalen van de fase van uw MR helpt uw cardioloog om te beslissen of en wanneer een mitralisklepoperatie nodig kan zijn.
Het gecompenseerde stadium. In het gecompenseerde stadium van MR zijn het hart en het cardiovasculaire systeem "aangepast" aan de extra volumelading die door het beschadigde ventiel op het linkerventrikel is geplaatst.
Het hart compenseert door enigszins te vergroten, maar de verwijde hartspier functioneert anders normaal. Mensen met gecompenseerde MR rapporteren over het algemeen geen symptomen, hoewel hun inspanningscapaciteit over het algemeen lager blijkt te zijn als een stresstest wordt uitgevoerd. Veel patiënten met milde, chronische MR blijven hun hele leven in de gecompenseerde fase.
Het overgangsstadium. Om redenen die niet duidelijk zijn, zullen sommige mensen met MR geleidelijk "overgaan" van een gecompenseerde naar een gedecompenseerde toestand. Idealiter zou tijdens deze overgangsfase een ventielreparatie-operatie moeten worden uitgevoerd, wanneer het risico op chirurgie relatief laag is en de resultaten relatief goed.
In de overgangsfase begint het hart te vergroten, de hartdrukken stijgen en de ejectiefractie daalt. Terwijl patiënten in dit stadium vaker symptomen van dyspneu en een slechte inspanningstolerantie rapporteren, merken velen de symptomen van verergering pas als hun MR is geëvolueerd naar de derde fase. Dit is een probleem, omdat het vertragen van de operatie tot het gedecompenseerde stadium waarschijnlijk een slecht resultaat zal opleveren.
Veel deskundigen geloven dat zodra atriale fibrillatie optreedt in de aanwezigheid van MR, vooral als dit gepaard gaat met verwijding van het linker atrium, dit feit alleen al zou moeten aangeven dat de overgangsfase is aangebroken, en daarom dat ventielreparatie-operatie moet plaatsvinden minst overwogen.
Het gedecompenseerde stadium. Patiënten in het gedecompenseerde stadium hebben bijna altijd een aanzienlijke cardiale vergroting, evenals significante symptomen van hartfalen. Zodra de gedecompenseerde fase is opgetreden, is cardiomyopathie (schade aan de hartspier) aanwezig en blijft aanwezig, zelfs als de mitralisklep is gerepareerd.
Dus ventielreparatie-chirurgie is vrij riskant en zal waarschijnlijk geen acceptabel resultaat opleveren.
Het belang van stadiëring MR
Het is van cruciaal belang om de overgangsfase van MR te ‘vangen’ voordat deze doorgaat naar de gedecompenseerde fase. Daarom moet u, als u MR hebt, een nauwe medische controle hebben. Het is onder andere belangrijk voor uw arts om zorgvuldig te beoordelen of eventuele nieuwe symptomen die u ervaart, te wijten zijn aan MR. Bovendien zijn periodieke echocardiogrammen nodig om uw arts te helpen de toestand van uw mitralisklep en hartkamers te beoordelen.
Als u MR heeft, moet u ervoor zorgen dat uw arts deze adequate monitoring uitvoert – en u zelf moet goed letten op tekenen van kortademigheid, of een verminderd vermogen om uzelf uit te oefenen.
