Het inbrengen van de spier wordt gedefinieerd als het uiteinde van de spier die hecht aan het vrij bewegende bot van zijn gewricht. Om spieren en gewrichtsbewegingen te begrijpen, zijn er vier dingen om in gedachten te houden:
- Beweging vindt plaats aan de gewrichten, waar het ene bot vrij werkt, terwijl het andere relatief stationair blijft.
- De botten kunnen en veranderen van functie, afhankelijk van de actie die je uitvoert en de positie waarin je je bevindt, maar kennis is iets geavanceerder. (De Pilates-methode maakt van dit fenomeen gebruik bij het ontwerpen van oefeningen die je "anti-zwaartekracht" -spieren werken.)
Dat gezegd hebbende, een kort voorbeeld is de vergelijking tussen lopen en bukken in een staande positie. Beide gebruiken dezelfde heupactie – flexie – maar wanneer je loopt, is je been vrij beweeglijk. Wanneer je voorover buigt bij de heupen, is je bekken het bot dat de beweging uitvoert.
Spieraanhechtingen zijn hiermee benoemd in functionaliteit, dus het label voor een invoeging (een van de twee soorten bijlagen) bevat over het algemeen een verwijzing naar het bot dat moving het grootste deel van de tijd beweegt . In ons lopen versus buigen in het heupvoorbeeld hierboven, lopen we veel meer dan we voorover buigen bij de heupen. Dit betekent dat sommige spieren die van het bekken naar het dijbeen gaan, het feit reflecteren dat het dijbot vrij beweegbaar is tijdens het lopen. Een voorbeeld hiervan is de rectus femoris, die grote, volumineuze spier die aan de voorkant van je dij leeft. Het woord "femoris" verwijst naar uw dijbeen.Spieren zijn krachtige motoren voor beweging. Dit is door ontwerp; ze hechten zich aan het bot aan beide uiteinden van een gewricht en overschrijden de gewrichtsruimte zoals ze dat doen. Op deze manier regelen spieren de beweging van het gewricht en ondersteunen ze ook de integriteit van de gewrichtsruimte. (Zoals u waarschijnlijk nu wel weet, zijn hechtingspunten ofwel de spieroorsprong of, zoals we in dit artikel bespreken, de spierinbreng.)
- Het deel van de spier dat zich tussen 2 uiteinden bevindt, staat bekend als de buik van de spier.
- Dit alles is belangrijk omdat de grootte, richting en vorm van de spier- en spierbevestigingen deel uitmaken van wat het bewegingsbereik van het gewricht bepaalt, en dus de flexibiliteit. Deze bepalen ook de manier om uw spieren sterk te krijgen.
- Voorbeelden
Laten we een paar voorbeelden nemen uit uw nek- en rugspieren.
Insertie van de Sternocleidomastoid-spier of SCM
Een prominente spier in de nek is de sternocleidomastoïde, kortweg SCM.
Deze spier loopt diagonaal van je schedel (van het mastoïde proces, wat een kleine projectie is van het bot achter je oor aan de onderkant) naar je borstbeen en sleutelbeen.
De hoofdtaak van de SCM is om je hoofd te draaien en te kantelen, maar het werkt ook als een assistent wanneer je je hoofd naar voren buigt of naar achteren verlengt.
(Trouwens, om de insertie van de SCM te voelen, het mastoïde proces, kun je dat label van bot achter je oor aanraken met je vinger. Dit geeft je misschien een beter idee van waar we het hier over hebben.)
Zoals ik hierboven heb vermeld, splitst de oorsprong van de SCM, dat wil zeggen het normaal stabiele uiteinde van deze spier, en het einde dat tegenovergesteld is aan de insertie, zich in feite in twee delen, waarbij elk zich op verschillende, maar nabijgelegen gebieden hecht.
We kunnen dit nu een beetje meer uitpakken: de delen worden "hoofden" genoemd. Eén kop van de SCM hecht, of zoals in dit geval, is afkomstig van de bovenkant van het sleutelbeen, dicht bij het midden van je lichaam. Het andere hoofd is afkomstig van het buitenoppervlak van de bovenkant van uw borstbeen.
Invoeging van de Latissimus Dorsi Muscle of de ‘Lats’
