Urine-incontinentie, of het plotselinge verlies van controle over de blaas, is niet iets waar vrouwen of mannen over praten buiten de grenzen van een hechte relatie. Het is niet alleen beschamend, het kan ook problemen veroorzaken voor mensen die een oorzaak niet kunnen lokaliseren.
Oorzaken van urine-incontinentie
Er kunnen een aantal redenen zijn waarom een persoon plotseling een verlies van blaascontrole zou moeten ervaren.
Sommige zijn kortetermijnkwesties die uiteindelijk voor zichzelf oplossen; andere zijn ernstiger en vereisen medische tussenkomst.
Een van de meest voorkomende oorzaken:
- Infectiesvan de urinewegen en vaginale infecties kunnen leiden tot incontinentie, omdat ze van invloed kunnen zijn op het systeem dat onze neiging of vermogen tot plassen regelt.
- Sphincter-problemen kunnen de schuld zijn, omdat de spieren die het openen en sluiten van de urethra regelen plotseling kunnen verzwakken. Dit is gebruikelijk tijdens en na de zwangerschap. Overactieve blaasspieren kunnen ook een probleem zijn.
- Neurologische aandoeningen, waaronder een dwarslaesie, cervicale spondylose of degeneratieve multiple sclerose, worden ook geassocieerd met incontinentie.
- Diabetische neuropathiekan de zenuwen van de urinewegen beschadigen, waardoor de controle over de blaas verloren gaat.
- Door een beperkte mobiliteit kan het moeilijk zijn om snel naar de badkamer te gaan.
- Psychische problemen, zoals depressie, kunnen de normale urineringspatronen van een persoon verstoren.
Soorten urine-incontinentie
Om de oorzaak vast te stellen, zullen artsen proberen de omstandigheden en factoren te identificeren die aanleiding geven tot een incontinentie. De condities zijn in grote lijnen als volgt gedefinieerd:
- Urge-incontinentie is de plotselinge en intense drang om te plassen die je niet kunt stoppen. Het kan ’s nachts gebeuren, waardoor je het bed bevochtigt, of in sociale situaties waarin je geen optie hebt om je met spoed te verontschuldigen.
- Overactieve blaas, ook wel OAB genoemd, is de plotselinge drang om te urineren die u niet kunt onderdrukken. Het wordt vaak gezien als een subcategorie van drang-incontinentie.
- Stressincontinentie is dat wat gebeurt wanneer u hoest, lacht, niest of plotseling een emotionele schok krijgt.
- Overloopincontinentie is wanneer u voelt dat uw blaas vol is, maar slechts kleine hoeveelheden urine kan afgeven.
- Gemengde incontinentie combineert meerdere of alle van de hierboven vermelde aandoeningen.
Diagnose van urine-incontinentie
Een uitgebreid onderzoek naar urine-incontinentie omvat een fysiek onderzoek, een volledige beoordeling van uw gezondheidsgeschiedenis, een reeks laboratoriumtests en urodynamische tests om te beoordelen hoe goed uw blaas en urinewegen functioneren. U kunt ook worden gevraagd om het plagiaatdagboek bij te houden om uw urination patronen op uurbasis te documenteren over een periode van 48 tot 72 uur.
Behandeling van urine-incontinentie
Gedragsveranderingen, waaronder dieet en lichaamsbeweging, kunnen sommige mensen helpen blaascontrole terug te krijgen als ze consequent worden uitgevoerd. In sommige gevallen kunnen medicijnen worden voorgeschreven om deze strategieën aan te vullen.
Een dergelijke techniek is blaastraining waarbij een gestructureerd urineschema is opgenomen dat u moet volgen. Elke twee tot drie uur gedurende de dag zou je naar de badkamer gaan om alleen dan te plassen.
U documenteert elk bezoek en geeft een beschrijving van een urgentie of probleem dat u mogelijk heeft ondervonden.
Het doel is om de capaciteit van uw blaas te vergroten en alleen te gaan wanneer dat nodig is (in tegenstelling tot elke keer dat u denkt dat u naar de badkamer zou rennen). Dit helpt u om een volledige blaas aan te voelen en extra uitstapjes naar het toilet te vermijden wanneer uw blaas gewoon niet vol is.
Er zijn andere technieken, zowel therapeutisch als ondersteunend, die artsen gebruiken:
- Bekkenspiertraining leert je hoe je je kegelspieren knijpt en loslaat om de urinestroom beter onder controle te houden. Dit is met name handig voor vrouwen die na de zwangerschap een deel van hun blaascontrole hebben verloren.Vloeistofinname wijzigenbeperkt de hoeveelheid vloeistoffen die u drinkt, evenals dranken die een diuretisch effect hebben. Deze omvatten cafeïnehoudende dranken (koffie, thee, cola) die niet alleen het plassen bevorderen maar ook de blaas kunnen irriteren. De techniek bereidt je ook voor op sociale evenementen door de vloeistofinname twee tot drie uur vóór vertrek te beperken.
- Een pessarium (een klein oplosbaar blok dat in de vagina wordt ingebracht) kan worden gebruikt voor postmenopauzale vrouwen met problemen met de blaascontrole. Dit is meer een aanvullend hulpmiddel dan een vorm van behandeling.
- Incontinentieapparaten voor mannen kunnen worden gebruikt bij mannen die andere therapieën hebben nagelaten. De opties omvatten een kunstmatige sluitspier (een opblaasbare manchet die op de urethra drukt) en een mannelijke tilband (een draagbaar hulpmiddel dat de urethra ondersteunt).
- Ophopende stoffenzijn stoffen, zoals collageen, die rond de urethra worden geïnjecteerd om verzakte spieren en weefsel te ondersteunen. Vrouwen kunnen alleen een lokaal anestheticum voor deze procedure nodig hebben, terwijl gemiddeld een algemene of regionale anesthesie kan vereisen.
- Retropubische suspense is een chirurgische techniek die bij vrouwen wordt gebruikt om de doorzakkende blaashals en urethra op te heffen.
- Een suburethrale tilband
- is een minimaal invasieve chirurgische ingreep die gericht is op het verhogen van de compressie van de urethra bij vrouwen. Dit wordt meestal gebruikt om stress-incontinentie te behandelen.
