Een laterale ontgrendeling is een chirurgische ingreep op de knie die wordt gebruikt om de knieschijf weer op één lijn te brengen (ook wel de knieschijf genoemd). De laterale afgifte wordt uitgevoerd als een arthroscopische knie-operatie en kan poliklinisch worden uitgevoerd. De gebruikelijke reden om een laterale release uit te voeren, is die van een dislocerende of subluxerende knieschijf die pijn veroorzaakt.
Patellabeweging
De knieschijf beweegt op en neer in een groef aan het uiteinde van het dijbeen als de knie buigt.
Bij sommige patiënten wordt de knieschijf abnormaal naar de buitenkant van de groef getrokken. Wanneer de knieschijf niet goed in de groef glijdt, kan dit leiden tot irritatie van het kraakbeen en pijn. Er zijn verschillende oorzaken van patellair maltracking (de naam die wordt gegeven aan de knieschijf die naar buiten wordt getrokken), en de meest voorkomende zijn strak weefsel dat is bevestigd aan de buitenkant van de knieschijf (het laterale retinaculum).
Wanneer uw arts uw knieschijfproblemen beoordeelt, zal hij of zij op zoek gaan naar verschillende onderliggende problemen met de mechaniek van de knieschijf. Helling van de patella is de hoek van de knieschijf en of deze al dan niet overmatig wordt gekanteld door een strak retinaculum. De andere is subluxatie van de patella, wat betekent dat de knieschijf door malignment buiten de groef getrokken wordt.
Laterale afgifte is het beste voor een patiënt met buitensporige patellaftanden. Wanneer het laterale retinaculum te strak is, kan het als een verbinding met de knieschijf werken.
Een laterale ontgrendeling is een procedure die wordt uitgevoerd om door dit strakke retinaculum te snijden en de knieschijf in de groef goed te laten zitten.
Wanneer een laterale vrijzetting uitvoeren
Een laterale vrijlating is geslaagd wanneer deze bij de juiste patiënt wordt uitgevoerd. Gedurende vele jaren voerden artsen deze procedure te vaak uit en sommige patiënten vonden geen verlichting.
Aangezien we ervaring hebben opgedaan met dit probleem, zijn chirurgen beter in staat te selecteren welke patiënten waarschijnlijk baat hebben bij een laterale release.
Het goede nieuws voor patiënten is dat in de meeste gevallen een strak lateraal retinaculum met succes kan worden behandeld met niet-chirurgisch rekken en revalideren. Om deze reden moet een laterale afgifte alleen worden overwogen wanneer patiënten geen uitgebreide inspanningen hebben gedaan om dit probleem aan te pakken door middel van formele fysiotherapie.
Bovendien vereisen patiënten met een dislocatie op de knieschijf een uitgebreidere chirurgische procedure om hun toestand aan te pakken. Er zijn een aantal verschillende chirurgische procedures om dislocaties van de knieschijf aan te pakken, waaronder ligamentreconstructie, botuitlijning en andere. Het cruciale stuk voor het vinden van succes bij de behandeling is het uitvoeren van de juiste chirurgische procedure voor elke individuele situatie.
Complicaties
De meest voorkomende bijwerking van een laterale release is bloeden in de knie; dit kan leiden tot pijn en zwelling. Andere complicaties omvatten infectie- en littekenweefselvorming. Een van de moeilijkste aspecten van chirurgie is ervoor te zorgen dat de ligamenten voldoende worden vrijgegeven om het uitlijningsprobleem aan te pakken, maar niet dat de ligamenten zo worden losgemaakt dat de knieschijf onstabiel wordt en naar de binnenkant van de knie wordt getrokken (mediale subluxatie).
Het andere veel voorkomende probleem van deze chirurgische procedure is het ontbreken van verlichting van de oorspronkelijke symptomen van pijn. Historisch gezien hebben veel artsen gedacht dat een laterale release veel te vaak werd uitgevoerd, zonder een goede, zorgvuldige selectie van mensen die de meeste kans hebben om van de procedure te profiteren. In het afgelopen decennium zijn chirurgen veel selectiever geworden bij patiënten met deze procedure, en het lijkt vaker te helpen. Het uitvoeren van een laterale-release-operatie is echter geen garantie voor verlichting van kniepijn. Iedereen die deze operatie overweegt, moet met hun chirurg bespreken hoe waarschijnlijk de procedure zal zijn om hun symptomen te verlichten, en als de chirurg van mening is dat de effectieve niet-chirurgische behandeling van het probleem mogelijk is.
