Long QT-syndroom (LQTS), een erfelijke aandoening die het elektrische systeem van het hart beïnvloedt, is een van de aandoeningen die gepaard gaan met een plotselinge dood bij jonge atleten. De levensbedreigende aritmieën die worden waargenomen met LQTS treden vaker op tijdens inspanning, dus in veel mensen met deze aandoening moet de inspanning beperkt zijn. Betrokken individuen worden echter meestal niet volledig van de activiteiten verbannen.
Weten wat toelaatbaar is, is de sleutel tot hun veiligheid.
Wat is een lang QT-syndroom?
LQTS is een aangeboren afwijking die het "opladen" van hartcellen vertraagt nadat ze "zijn afgevuurd" door het elektrische systeem van het hart. Deze vertraging manifesteert zich door een verlengd QT-interval op het ECG. De elektrische abnormaliteit geassocieerd met LQTS kan hartritmestoornissen veroorzaken (een vorm van ventriculaire tachycardie genaamd torsades de pointes) die kan leiden tot syncope (verlies van bewustzijn) of plotselinge dood.
Bij veel patiënten met LQTS neemt het risico op het ontwikkelen van deze gevaarlijke hartritmestoornissen tijdens de training toe.
- Hier is een overzicht van het elektrische systeem van het hart.
Over het algemeen zijn er bij LQTS geen symptomen totdat de aangedane persoon ventriculaire tachycardie ervaart (opnieuw, meestal tijdens inspanning). Wanneer deze aritmie optreedt, kunnen de symptomen variëren van een paar seconden van intense duizeligheid helemaal tot plotselinge bewusteloosheid en de dood door hartstilstand.
De diagnose wordt gesteld door het ECG te onderzoeken, dat een verlengd QT-interval vertoont.
Hoewel LQTS een erfelijke aandoening is, zijn er veel varianten van (wat overeenkomt met verschillende genen die mogelijk betrokken zijn). Hoewel sommige varianten een hoog risico op een plotselinge dood hebben, zijn anderen veel minder gevaarlijk.
Vaak hebben patiënten met het hoogste risico een sterke familiegeschiedenis van personen die syncope of plotse dood hebben ervaren, meestal tijdens inspanning.
LQTS wordt vaak behandeld met bètablokkers en het vermijden van geneesmiddelen die het QT-interval verder verlengen. Als het risico op een plotselinge dood hoog wordt geacht, kan een implanteerbare defibrillator nodig zijn.
Wat zijn de algemene oefeningenaanbevelingen voor jonge atleten met LQTS?
Mensen met LQTS worden aanbevolen om hun activiteiten te beperken tot sporten met lage intensiteit als een van de volgende situaties op hen van toepassing is:
- geschiedenis van verlies van bewustzijn (syncope) of gereanimeerd zijn van een hartstilstand
- QT-intervallen zijn zeer langdurig (dat wil zeggen een maat genaamd het "gecorrigeerde QT-interval – QTc – wordt verlengd tot ten minste 470 msec bij mannen, of 480 msec bij vrouwen)
Iedereen met LQTS die niet zeker weet in hoeverre zij de activiteit zouden moeten beperken, moet contact opnemen met hun arts.
Over het algemeen zijn oefeningen met lage intensiteit, zoals bowlen of golfen en matige intensiteitsoefeningen zoals dubbelen tennis, fietsen en schaatsen, toegestaan in de meeste andere jonge atleten met LQTS.
Aangezien er verschillende varianten van LQTS worden gezien, kunnen aanbevelingen voor verschillende activiteiten voor bepaalde subtypen optimaal zijn. Mensen met LQTS type 3 lijken bijvoorbeeld een iets lager risico te hebben tijdens het sporten dan zij met andere typen; mensen met LQTS type 1 lopen mogelijk een verhoogd risico tijdens het zwemmen of duiken.
Serieuze sporters kunnen dus overwegen om genetische subtypen te hebben, zodat hun aanbevelingen voor oefeningen aangepast kunnen worden aan hun specifieke genetische variant.
In november 2015 werden trainingsaanbevelingen voor wedstrijdsporters met LQTS formeel bijgewerkt door de American Heart Association en het American College of Cardiology. Deskundigen bevelen nu aan dat, als jonge atleten met LQTS geen symptomen hebben (met name geen afleveringen van duizeligheid of syncope in verband met lichaamsbeweging), zij kunnen deelnemen aan competitieve sporten IF:
-
Zij, hun artsen en hun ouders of voogden (als ze minderjarig zijn) ) inzicht hebben in de potentiële risico’s die verbonden zijn aan atletiek in competitie en bereid en in staat zijn om gepaste voorzorgsmaatregelen te treffen
- ze vermijden medicijnen die het QT-interval verlengen
- ze krijgen een persoonlijke automatische externe defibrillator (AED) als onderdeel van hun routine persoonlijke sportuitrusting
- teambeambten zijn getraind en voorbereid om passende actie te ondernemen als zich een noodsituatie zou voordoen, inclusief het vermogen en de bereidheid om de AED te gebruiken
