Jicht is een vorm van artritis die jaarlijks meer dan drie miljoen Amerikanen treft. Ook bekend als jichtartritis, wordt de ziekte veroorzaakt door de vorming van urinezuurkristallen in een gewricht (meestal de grote teen), wat ernstige pijn, roodheid en gevoeligheid teweegbrengt. Hoewel bepaalde factoren, zoals genetica of nieraandoeningen, u vatbaar maken voor jicht, kunnen dieet, alcohol en zwaarlijvigheid ook een bijdrage leveren.
De behandeling kan vrij verkrijgbare medicijnen (OTC) en geneesmiddelen op recept bevatten om de pijn te verlichten en de urinezuurspiegel te verlagen. U kunt de frequentie van aanvallen verder minimaliseren door af te vallen, regelmatig te trainen en triggervoedingen te vermijden.
Symptomen
De symptomen van jicht zijn meestal progressief en zullen na verloop van tijd verergeren als ze niet worden behandeld. De ernst en het terugkeren van de symptomen hangt grotendeels samen met het stadium van de ziekte.
Asymptomatische jichtis de periode voorafgaand aan uw eerste aanval. Het is gedurende deze tijd dat de aanhoudende verhoging van urinezuur in uw bloed uraat (een zout afgeleid van urinezuur) zal veroorzaken om te binden en kristallen te vormen. Hoewel u in dit stadium geen symptomen zult ervaren, zal de geleidelijke accumulatie van kristallen bijna onvermijdelijk leiden tot een aanval.
Acute intermitterende jichtis het stadium waarin u aanvallen van 3 tot 10 dagen zult ervaren. De aanvallen (meestal de grote teen maar ook de knie, enkel, hiel, middenvoet, elleboog, pols en vingers) veroorzaken plotselinge en extreme pijn gepaard gaande met zwelling, stijfheid, roodheid, vermoeidheid en soms lichte koorts.
Chronische jicht boven op de grond is advanced een vergevorderd stadium van de ziekte waarin de uraatkristallen zich consolideren tot verharde knobbeltjes die tophi worden genoemd. De vorming van deze gemineraliseerde massa’s kan geleidelijk bot- en kraakbeenweefsel eroderen en leiden tot chronische artritis en gewrichtsmisvorming.Complicaties van onbehandelde jicht zijn nierstenen en de achteruitgang van de nierfunctie.
Oorzaken
Bepaalde medische aandoeningen kunnen het risico op jicht vergroten, hetzij omdat ze de nierfunctie verstoren (waardoor urinezuur zich kan ophopen) of chronische ontsteking veroorzaken (waarvan sommige wetenschappers menen dat ze de productie van urinezuur bevorderen). Voorbeelden zijn chronische nierziekte (CKD), congestief hartfalen (CHF), diabetes en artritis psoriatica.
Op dezelfde manier kunnen genetica een rol spelen. Eén voorbeeld is een genetische mutatie van het
SLC2A9 of SLC22A12 gen, die helpt bij het reguleren hoeveel urinezuur door het lichaam wordt geproduceerd en hoeveel wordt verdreven. Andere erfelijke aandoeningen omvatten polycystische nierziekte (PKD) en de ziekte van Fabry. Bepaalde risicofactoren voor levensstijl kunnen zowel de ontwikkeling als de progressie van de ziekte beïnvloeden. Ze omvatten:
Obesitas, die geassocieerd is met een verminderde nierfunctie
- Diëten rijk aan purines, een stof die voorkomt in bepaalde voedingsmiddelen die urinezuur vormen
- High-fructose-dranken en alcoholische dranken die de nierfunctie verstoren
- Bepaalde medicijnen hebben een diuretisch effect dat kan verhoging van de concentratie van urinezuur in het bloed, waaronder cyclosporine, Lasix (furosemide), lage dosis aspirine en niacine (vitamine B3).
Diagnose
Jicht wordt typisch gediagnosticeerd op basis van laboratoriumtests en een lichamelijk onderzoek.
Beeldvormingstests kunnen ook worden gebruikt ter ondersteuning van de diagnose en / of evaluatie van de kenmerken van de gewrichtsschade.
De gouden standaard voor diagnose is de synoviale vloeistofanalyse waarbij de gewrichtsvloeistoffen worden geëxtraheerd met een naald en spuit en onder een microscoop worden onderzocht op bewijs van uraatkristallen. Andere diagnostische hulpmiddelen zijn nierfunctietesten en een urineanalyse om uw risico op nierstenen te beoordelen.
Verschillende beeldvormende tests kunnen worden gebruikt om te beoordelen in hoeverre een gewricht is beschadigd. Onder hen:
Ultrasounds zijn de geprefereerde testmethode omdat ze vroege gewrichtsschade kunnen detecteren.
- Röntgenstralen kunnen gezamenlijke erosie aan het licht brengen, maar niet in het beginstadium.
- Magnetic Resonance Imaging (MRI) en computertomografie (CT) -scans kunnen duidelijker bewijs van schade opleveren, maar hebben ook hun beperkingen in de vroege ziekte.
- Behandeling
De aanpak van jichtbehandeling is drievoudig: om pijn en ontsteking te beheersen, om de urinezuurspiegels in het bloed te verlagen en om de inname van voedsel of medicijnen die de productie van urinezuur bevorderen te beperken.
Jicht pijn kan vaak worden behandeld met rust en een ijspak om plaatselijke zwelling te verminderen. OTC niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s) zoals Advil (ibuprofen) of Aleve (naproxen) kunnen ook helpen.
Ernstige of terugkerende gevallen kunnen baat hebben bij het ontstekingsremmende effect van corticosteroïden (geleverd door een pil of via injectie in een gewricht) of een oraal geneesmiddel Colcyrs (colchicine) dat ontstekingsenzymen blokkeert die vrijkomen door urinezuur.
Als dieet en andere interventies geen verlichting bieden, kunnen middelen voor urinezuurverlagende middelen zoals Uloric (febuxostat) of Zyloprim (allopurinol) worden voorgeschreven. Bijwerkingen zijn maagklachten, misselijkheid, gewrichtspijn en spierpijn.
Krystexxa (pegloticase), een nieuwer biologisch geneesmiddel dat wordt toegediend door intraveneuze infusie, is doorgaans gereserveerd voor mensen bij wie alle andere jichtbehandelingen zijn mislukt.
Coping
Terwijl jicht voor een groot deel kan worden gecontroleerd met medicijnen en rust, zijn er een aantal zelfzorgstrategieën die u kunt proberen te behandelen of herhaling van acute aanvallen kunt verminderen. Dit zijn onder meer:
Hoogwaardige voedingsmiddelen zoals lever, kalfsvlees, mosselen, tonijn, spek en bier vermijden
- Verhoog uw inname van fruit, groenten, volle granen en magere zuivel
- Drink acht tot zestien glazen water per dag om urinezuur te helpen zuiveren en om concentraties in het bloed te verdunnen
- Een gestructureerd plan voor gewichtsverlies bij te wonen als u overgewicht of obesitas heeft
- Uw voet optillen tijdens een acute aanval en veilig bevriezen
- Een wandelstok of een mobiliteitshulpmiddel gebruiken om druk te houden van de voet
- Gebruik ontspannende technieken om pijn beter te beheersen
- Als uw symptomen na 48 uur of langer dan een week niet verbeteren, neem dan contact op met uw arts om een afspraak te maken. In sommige gevallen moeten medicijnen misschien worden aangepast of aangepast als ze geen verlichting bieden.
