Effectieve bloeddrukregeling is een belangrijk doel voor diabetespatiënten. De gevaren van hoge bloeddruk bij diabetici zijn zo ernstig dat sommige onderzoeken hebben gesuggereerd dat een goed gecontroleerde bloeddruk bij diabetespatiënten een grotere invloed heeft op de gezondheid op de lange termijn (kwaliteit van leven, aantal complicaties, uiteindelijke levensduur) dan strak bloed suiker controle.
Terwijl dat niet betekent dat u uw bloedsuikerspiegeldoelen moet negeren, het versterkt het idee dat het beheersen van de bloeddruk een essentieel doel is.
Behandelingsdoelen
In de setting van diabetes is de streefbloeddruk minder dan 130/80. Het onderwerp van doelbloeddruk is goed onderzocht en verschillende grote onderzoeken hebben consequent aangetoond dat significante verbeteringen in de cardiovasculaire en niergezondheid op lange termijn niet duidelijk worden totdat de bloeddruk tot dit niveau is verlaagd. Om deze reden zijn artsen over het algemeen zeer agressief bij het opstellen van behandelplannen voor diabetespatiënten.
Sommige studies hebben gesuggereerd dat bepaalde groepen diabetespatiënten – zoals die met reeds bestaande nierproblemen – het meest profiteren van bloeddruk onder de 120/80. Gegevens hebben aangetoond dat het risico op cardiovasculaire problemen en verdere nierschade hun laagste meetbare waarden binnen dit bereik benaderen.
Omdat het moeilijk is om de bloeddruk tot dit niveau te verlagen, is het een aanbeveling die meestal alleen voor specifieke patiënten wordt gereserveerd.
Niet-medicamenteuze therapie
De officiële richtlijnen van zowel de American Heart Association als de American Diabetes Association stellen dat bloeddrukken in het bereik van 130-139 / 80-89 eerst moeten worden behandeld met "niet-farmacologische" (geen medicijnen) opties .
Deze opties omvatten:
- Gewichtsverlies
- Beperking van zout
- Dieetwijzigingen
- Stoppen met roken
- Beperking van alcoholgebruik
Bij patiënten zonder diabetes leidt strikte naleving van deze regels vaak tot aanzienlijke verlaging van de bloeddruk, genoeg zodat medicamenteuze behandeling niet mogelijk is nodig zijn. Hoewel hetzelfde kan voorkomen bij diabetische patiënten, komt het minder vaak voor en is meestal medicamenteuze behandeling nodig. Deze veranderingen zijn echter nog steeds de moeite waard, omdat ze de effectiviteit van de medicamenteuze behandeling verhogen en uiteindelijk leiden tot een betere bloeddrukregeling.
Medicatietherapie
Medicamenteuze behandeling is voor de meeste patiënten op een bepaald moment tijdens de behandeling een noodzakelijke stap. Er zijn enorme hoeveelheden onderzoek gedaan om te bepalen welke geneesmiddel- of geneesmiddelcombinatie de "beste" is voor de behandeling van hoge bloeddruk bij patiënten met diabetes. Hoewel de studieresultaten enigszins verschillen, is er een bijna universele consensus dat de beste medicijnen om te gebruiken bij het stellen van diabetes zijn:
- Angiotensine Receptorblokkers (ARB’s)
- Diuretica (Thiaziden)
Deze medicijnen richten zich specifiek op verschillende problemen die samenhangen met hoge bloeddruk in de setting van diabetes waaronder volume-uitzetting, bloedvatstijfheid en nierschade. Hoewel sommige artsen in eerste instantie beginnen met de therapie door zelf een diureticum te proberen, is het gebruikelijker om te beginnen met een ACE-remmer.
Uiteindelijk is een combinatie van ACE-remmers / ARB meestal de voorkeursbehandeling, met toevoeging van een diureticum indien nodig. Hoewel dit het meest voorkomende type medicamenteuze behandeling is, kunnen andere geneesmiddelen worden gebruikt, afhankelijk van specifieke factoren van de patiënt.
Als uw arts ervoor kiest om de behandeling met een diureticum te starten, moet u zich ervan bewust zijn dat dit geen slechte keuze is en er zijn aanwijzingen om deze beslissing bij bepaalde soorten patiënten te ondersteunen. Het zal heel snel duidelijk zijn of de behandeling werkt of niet, en indien nodig worden aanpassingen aangebracht.
Follow-upzorg
Ongeacht de specifieke behandeling die wordt toegediend, is een goede nazorg van essentieel belang voor het succes van uw therapie op de lange termijn.
In het begin zult u uw arts waarschijnlijk maandelijks of zelfs tweewekelijks zien totdat er een effectief plan is. Dan zullen veel artsen u vragen om het eerste jaar elke drie maanden terug te komen. Deze close follow-up wordt gebruikt om veranderingen in bloeddruk te volgen en een basislijn vast te stellen voor bepaalde fysieke parameters zoals elektrolytniveaus (kalium en natrium in het bloed) en nierfunctie.
Na het eerste jaar kan uw arts ervoor kiezen om over te schakelen naar een afspraak van zes maanden of wilt u mogelijk doorgaan met het schema van drie maanden. Als u wordt gevraagd om het schema van drie maanden voort te zetten, is dit geen reden tot ongerustheid, het betekent alleen maar dat er meer tijd nodig is om ervoor te zorgen dat alles verloopt zoals gepland. Een groeiend aantal artsen vraagt alle diabetespatiënten met hoge bloeddruk om de drie maanden. Het bijhouden van deze afspraken is belangrijk. De behandeling is het meest effectief in combinatie met een schema van goede nazorg.
