Acuut nierfalen treedt op wanneer de nieren plotseling niet in staat zijn om afvalstoffen uit het bloed te filteren. Het is een complicatie van een aantal ziekten of stoornissen, waarvan het effect leidt tot de snelle opbouw van toxines en een cascade van symptomen, variërend van verminderd urineren en vermoeidheid tot pijn op de borst en epileptische aanvallen.
Hoewel acuut nierfalen vaak zonder symptomen kan optreden en alleen tijdens labotests kan worden onthuld voor een niet-verwante aandoening, worden de meeste gevallen gediagnosticeerd bij mensen die ofwel ernstig ziek zijn of aankomen in het ziekenhuis met een ernstige ziekte.
Als een acuut nierfalen wordt vermoed, kunnen bloedonderzoeken, urinetests, echoscopie en biopsieën worden bevolen om te bevestigen en het niveau van bijzondere waardevermindering vast te stellen. Op basis van de resultaten, zal de arts in staat zijn om de ziekte te organiseren en de juiste actie te ondernemen. In het ergste geval kan een nierziekte in het laatste stadium worden verklaard.
Labs and Tests
Acuut nierfalen (ARF), ook bekend als acuut nierletsel (AKI), wordt voornamelijk gediagnosticeerd door bloed- en urinetests. Onder de vele laboratoriumtests die worden gebruikt om de nierfunctie te evalueren, zijn er twee belangrijke maatregelen die centraal staan in de diagnose en het beheer van ARF.
Serum creatinine
Serumcreatinine (SCr) meet de hoeveelheid van een stof genaamd creatinine in het bloed. Creatinine is een bijproduct van het spiermetabolisme dat wordt uitgescheiden in de urine. Omdat het met een redelijk constante snelheid wordt geproduceerd en uitgescheiden, is het een betrouwbare maat voor de nierfunctie en een belangrijke indicator voor nierfalen.
Normale SCr-waarden bij volwassenen zijn:
- Ongeveer 0,5 tot 1,1. milligram (mg) per deciliter (dL) bij vrouwen
- Ongeveer 0,6 tot 1,2 mg / dL bij mannen
Urinevolume
Het urinevolume meet eenvoudig de hoeveelheid vloeistof die u in een bepaalde tijdsperiode urineert. Omdat ARF wordt gedefinieerd als het verlies van de nierfunctie, is de gemeten waarde in milliliters (ml) per kilogram lichaamsgewicht (kg) per uur (h) essentieel voor de bevestiging van nierinsufficiëntie en het meten van uw respons op de behandeling.
Oliguria, de productie van abnormaal kleine volumes urine, wordt gedefinieerd als iets minder dan 0,5 ml / kg / uur.
Andere laboratoriumtesten
Andere laboratoriumtests die worden gebruikt om ARF te diagnosticeren, zijn onder andere:
- Bloedureumstikstof (BUN) meet de hoeveelheid van een afvalproduct in het bloed dat ureumstikstof wordt genoemd. Ureumstikstof wordt aangemaakt wanneer de lever eiwit afbreekt en, zoals serumcreatinine, wordt geproduceerd en uitgescheiden in de urine als er redelijk consistente volumes zijn. Hoge BUN-niveaus zijn indicatief voor ARF en kunnen ook de onderliggende oorzaak van nierfalen suggereren (zoals hartfalen, uitdroging of urinewegobstructie).
- Creatinineklaring meet het creatininegehalte in zowel een monster van bloed- als urinemonster dat gedurende 24 uur is verzameld. De gecombineerde resultaten kunnen ons vertellen hoeveel creatinine uit het bloed wordt verwijderd door urineren, gemeten als ml per minuut (ml / min). Een normale creatinineklaring is 88 tot 128 ml / min bij vrouwen en 97 tot 137 ml / min bij mannen.
- Geschatte glomerulaire filtratiesnelheid (eGFR) is een bloedtest die schat hoeveel bloed door de natuurlijke filters van de nieren gaat, de zogenaamde glomeruli. De snelheid waarmee dit gebeurt, kan ons vertellen hoeveel de nieren zijn beschadigd vanaf stadium 1 (minimaal tot geen verlies van nierfunctie) tot en met stadium 5 (nierfalen).
- Serum kalium wordt gebruikt om te bepalen of er sprake is van overmaat kalium in het bloed (een aandoening die bekend staat als hyperkaliëmie). Hyperkaliëmie is kenmerkend voor ARF en kan, indien onbehandeld, leiden tot ernstige en mogelijk levensbedreigende dysritmie (abnormale hartslag).
- Urinalyse is eenvoudigweg een laboratoriumanalyse van de samenstelling van uw urine. Het kan worden gebruikt om te detecteren of er overtollig eiwit in de urine zit (proteïnurie), wat wordt beschouwd als een belangrijk kenmerk van ARF. Het kan ook bloed in de urine (hematurie) detecteren dat kan optreden als het ARF wordt veroorzaakt door een soort nierschade of urinewegobstructie.
Diagnostische criteria
Acuut nierfalen wordt gediagnosticeerd op basis van het resultaat van de serumcreatinine- en urinevolumetests.
De criteria voor diagnose werden vastgesteld door Kidney Disease: Improving Global Outcomes (KDIGO), een non-profit organisatie die toezicht houdt op en implementeert klinische richtlijnen voor de praktijk van nierziekten. Volgens KDIGO kan acuut nierfalen worden gediagnosticeerd als een van de volgende symptomen aanwezig is:
- Een toename van de SCr met 0,3 mg / dl of meer binnen 48 uur
- Een toename van de SCr van ten minste 150 procent binnen een periode van zeven dagen
- Een urinevolume van minder dan 0,5 ml / kg / uur over een periode van zes uur
Beeldvormingstests
Naast bloed- en urinetests kunnen beeldvormende tests worden gebruikt om vast te stellen of er nierschade is of dat er sprake is van nierbeschadiging. een verslechtering van de bloedstroom naar de nieren of de uitscheiding van urine uit het lichaam.
Onder sommige van de gebruikte tests:
- Ultrasound is de geprefereerde methode voor imaging-testen en kan worden gebruikt om de grootte en het uiterlijk van de nieren te meten, tumoren of nierschade te detecteren en blokkades in de urine of de bloedstroom te lokaliseren. Een nieuwere techniek, een Color Doppler genaamd, kan worden gebruikt om stolsels, vernauwing of breuken in de slagaders en aders van de nieren te beoordelen.
- Computertomografie (CT) is een soort röntgentechniek die beelden in dwarsdoorsnede van een orgaan produceert. CT-scans kunnen nuttig zijn bij het opsporen van kanker, laesies, abcessen, obstructies (zoals nierstenen) en de accumulatie van vocht rond de nieren. Ze worden standaard gebruikt bij mensen met obesitas, bij wie een echo minder duidelijkheid kan bieden.
- Magnetische resonantie beeldvorming (MRI) maakt gebruik van magnetische golven om hoog-contrastbeelden van de nieren zonder straling te produceren.
Nierbiopsie
Bij een biopsie wordt orgaanweefsel verwijderd voor onderzoek door het laboratorium. Het type dat gewoonlijk wordt gebruikt om nierziekte te beoordelen, wordt een percutane biopsie genoemd waarbij een naald in de huid wordt ingebracht en in een nier wordt geleid om een monster van cellen te verwijderen.
Biopsieën worden meestal gebruikt voor de diagnose van intrinsiek ARF (acuut nierfalen veroorzaakt door schade aan de nieren). De biopsie kan een aantal van de meest voorkomende oorzaken van nierbeschadiging snel diagnosticeren, waaronder:
- Acute interstitiële nefritis (AIN), de weefselontsteking tussen niertubuli
- Acute tubulaire necrose (ATN), een aandoening waarbij nierweefsel ten gevolge van gebrek aan zuurstof
- Glomerulonefritis, de ontsteking van glomeruli in bloedvaten van de nieren
Differentiële diagnose
Als een complicatie van een onderliggende ziekte of aandoening, kan acuut nierfalen worden veroorzaakt door veel verschillende dingen, waaronder hartfalen, levercirrose, kanker, auto-immuunziekten en zelfs ernstige uitdroging.
Tegelijkertijd kunnen zich situaties voordoen waarin laboratoriumtests wijzen op ARF, maar andere aandoeningen kunnen de oorzaak zijn van de verhoogde bloedspiegels. Onder hen:
- Chronische nieraandoeningen (CKD) often, vaak niet gediagnosticeerd, kunnen alle serologische tekenen van ARF hebben, maar zullen uiteindelijk meer dan drie maanden aanhouden. Met CKD zal de enige verklaring voor de verhoogde SCr een verminderde glomerulaire filtratiesnelheid zijn. Een 24-uurs creatinineklaringstest kan meestal verschillen tussen de twee aandoeningen.Bepaalde medicijnen
- , zoals de H2-blokker Tagamet (cimetidine) en het antibioticum Primsol (trimethoprim), kunnen een verhoging van creatinine veroorzaken. Stopzetting van het verdachte medicijn zal meestal voldoende zijn om de differentiatie te maken.
