In juli 2012 heeft de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) goedkeuring verleend aan de OraQuick In-Home HIV-test, waardoor consumenten de eerste orale hiv-test zonder recept krijgen die vertrouwelijke resultaten kan opleveren in slechts 20 minuten. De FDA-goedkeuring werd verwelkomd door veel community-based organisaties, die lang de voordelen van in-home testen hebben genoemd in een tijd dat 20% van de 1,2 miljoen Amerikanen die zijn geïnfecteerd met HIV zich volledig niet bewust zijn van hun status.
Belangrijkste van de argumenten ter ondersteuning van in-home testen:
- Veel openbare klinieken in de Verenigde Staten zijn onderbezet of overbelast, waardoor degenen die willen of moeten testen, wegblijven. In-home testen kan helpen deze hindernis te overwinnen, waardoor diegenen die het meeste risico lopen een groter gevoel van autonomie, controle en vertrouwelijkheid hebben.
- Bij hun goedkeuring van het product verklaarde de FDA dat tests thuis "meetbaar zullen bijdragen … door meer besmette personen te helpen zich bewust te worden van hun HIV-status en daardoor de overdracht van HIV te verminderen."
- Een 24-uurshotline met getraind personeel helpt ervoor te zorgen dat het product correct wordt gebruikt; dat gebruikers de beperkingen van de test begrijpen (inclusief de zogenaamde vensterperiode) en dat degenen die een positief resultaat ontvangen naar een nabijgelegen kliniek of dokterskantoor worden verwezen.
Vanaf september 2013 rapporteerden de OraQuick-fabrikanten dat "meer dan 200.000 personen nu hun HIV-status kennen" als gevolg van het product, waarbij analisten voorspellen dat de verkoop zal toenemen naarmate het consumentenbewustzijn toeneemt.
Maar ondanks de duidelijke voordelen van de tests, hebben een aantal studies bezorgdheid geuit over de interne strategie, waarbij de werkelijke nauwkeurigheid van het product ter discussie werd gesteld, evenals de invloed ervan op de patiëntenzorg en het risicogedrag.
Hoe nauwkeurig zijn HIV-tests thuis?
Volgens het FDA-rapport is de Rapid In-Home Test van OraQuick niet alleen veilig en gebruiksvriendelijk, maar biedt hij ook een gevoeligheid en specificiteit van ongeveer 95% – iets minder dan de 99,3% en 99,8% gezien met -verzorgingskits die worden gebruikt door artsen en klinieken.
In tegenstelling tot point-of-care-tests is de in-home-versie echter bekend als een percentage met een fout-negatieve score van ongeveer 7%, wat betekent dat één op elke 12 tests een onjuist ‘volledig teken’ oplevert. Hoewel dit niet noodzakelijkerwijs de levensvatbaarheid van het product ondermijnt, doet het de werkelijke nauwkeurigheid van de tests in twijfel trekken, gezien de waarschijnlijkheid van productmisbruik en / of vroegtijdige HIV-tests.
Een studie uitgevoerd in 2013 door de Universiteit van Californië, San Francisco, concludeerde dat snelle orale tests van de vierde generatie, zoals OraQuick, 86% van de HIV-positieve gevallen correct konden identificeren, aanzienlijk minder dan wat werd gezien in klinische onderzoeken. Nog belangrijker was het feit dat het product slechts 54% accuraat was in het bevestigen van serostatus tijdens het acute (vroege) stadium van infectie.
Met toenemend bewijs dat ingrijpen op het moment van acute infectie de ontwikkeling van latente reservoirs, waarvan bekend is dat hiv zich voor decennia verbergt (of "aanhoudt"), kan verminderen, is de behoefte aan tests met hoge mate van gevoeligheid een imperatief geworden, vooral in licht van de oproep tot universele testen en behandeling, zowel in eigen land als wereldwijd.
Terwijl het OraQuick-pakket de gebruikers waarschuwt voor het risico van vroegtijdige tests, zal meer nadruk moeten worden gelegd op productverbetering dan op consumentenbewustzijn om deze statistische tekortkomingen te verhelpen.
Zal testen thuis testen de koppeling van patiënten aan zorg verbeteren?
Vanuit beleidsoogpunt is een van de belangrijkste doelen van in-home testen het vergroten van het aantal patiënten dat actief verbonden is met HIV-zorg in de VS. Het is een ambitieus doel gezien slechts 437.000 van de 874.000 Amerikanen met HIV toegang hebben tot medische behandeling , volgens onderzoek gepubliceerd door de US Centers for Disease Control and Prevention.
Hoewel de meeste onderzoeken wijzen op een brede publieke acceptatie van in-home testen, zijn er weinig feitelijke gegevens om te bepalen of patiënten zich als gevolg van deze tests verbinden met zorg.
Hoewel verschillende onderzoeken in Afrika hebben aangetoond dat de koppeling na thuistoetsen is toegenomen – in sommige gevallen zelfs met 300% – werden deze uitgevoerd nadat een bezoek aan de pre-testbegeleiding werd uitgevoerd door een getrainde professional.
Kan een dergelijke strategie in de Verenigde Staten niet worden toegepast, kan hier ook hetzelfde worden verwacht of maakt het misschien bondig een verschil?
De meesten zijn het erover eens dat het moeilijk zou zijn om volledig te beoordelen, gezien het feit dat veel testcentra geen resultaten rapporteren aan koppeling met zorg na het testen. Wat we wel weten, is dat niet-ondersteunde HIV-tests op zichzelf op een aantal belangrijke gebieden tekortschieten – het meest significant in de vermindering van risicogedrag dat wordt waargenomen bij degenen die negatief testen.
In een onderzoek uitgevoerd door de Mailman School of Public Health van Columbia University ontvingen 5.000 willekeurig toegewezen patiënten ofwel een informatieve fiche ofwel een korte counselingsessie voorafgaand aan een sneltest. Na 12 maanden werden de patiënten opnieuw beoordeeld. Alarmerend was dat 11,1% van de groep met alleen informatie een SOA had gekregen, terwijl bijna hetzelfde aantal patiënten (12,3%) een SOA kreeg na een korte voorlichting. De bevindingen waren consistent in alle negen klinieken die werden gebruikt nadat rekening was gehouden met de leeftijd, het geslacht en de etniciteit van de patiënt.
Computermodellering door het HIV / STD-programma voor volksgezondheid, Seattle & King County ondersteunde deze conclusie verder, wat suggereert dat in-home testen de HIV-prevalentie bij mannen die seks hebben met mannen (MSM) kunnen verhogen van een basislijn van 18,6% naar overal tussen 22,5% en 27,5%.
Hoewel niets erop wijst dat HIV-testen in het huis de inspanningen voor de volksgezondheid ondermijnen, versterkt het wel de behoefte aan meer duidelijkheid over de voordelen en beperkingen van hiv-testen in huis, zowel voor de consumenten als voor gezondheidsbeleidsmakers.
