11. Hoe een plaag te overleven (2012)
Deze ingrijpende Oscar-genomineerde documentaire verdiende terecht de vele lofbetuigingen die het ontving bij zijn vrijlating in 2012. Zijn scherpzinnige en vaak meedogenloze afbeelding uit de vroege dagen van de aids-epidemie bood de film een contextuele achtergrond en duidelijkheid die veel films, waaronder de Dallas Buyers Film, eenvoudig ontbeerde.
Daarbij haalden de filmmakers iets meer dan alleen een historisch record over de opkomst van ACT UP en de aids-activistenbeweging in de VS, maar een ongelooflijk ontroerend portret van de woede, verlies en hoop gevoeld door degenen die weigerden die weigerden om zit aan de zijlijn, zelfs wanneer ze worden geconfronteerd met hun eigen naderende doden. Zonder twijfel, Hoe een plaag te overleven is een must-see.
22. Common Threads: Stories from the Quilt (1989)
Het belang van de namen Aids Memorial Quilt, in wat het symboliseerde en wat het bereikte, verdwijnt helaas uit het publieke bewustzijn. Common Threads, een buitengewone documentaire van filmmakers Rob Epstein en Jeffrey Friedman, blijft een van de meest impactvolle films over de aids-crisis in de jaren tachtig. Verteld vanuit het perspectief van de geïnfecteerden, evenals hun ouders en geliefden, ligt de kracht van de documentaire in het feit dat veel van de mensen die we in de film ontmoeten, binnenkort bij de doden zullen horen die op de quilt zijn herdenkt.
De stille, bijna verstikkende wanhoop die de film doordringt, is vaak overweldigend, terwijl de uiteindelijke legging van de quilt-vulling van de hele National Mall in Washington, D.C., een emotionele klap bevat die noch gemakkelijk kan worden geschud, noch vergeten.
33. Angels in America (2003)
De meeste films die hun ogen werpen op de vroege aidscrisis doen dit met een bijna noodzakelijke onzinnigheid, rauw in hun weergave van menselijk verlies en de wrede tekortkomingen van regeringen en de mensheid. Angels in America, de Emmy Award-winnende HBO-miniserie gebaseerd op het Pulitzer Prize-winnende toneelstuk van Tony Kushner, blijft een van de krachtige en poëtische films over de epidemie, een combinatie van historische figuren, bijbelse allegorie en een groot bereik dat de breedte van de menselijke respons op een manier die geen enkele andere film kan. Een echt monumentaal stuk filmmaken.
44. The Normal Heart (2014)
Deze hooggeprijsde HBO-productie dient als een soort begeleidend stuk bij 2012 How to Survive a Plague bij het vertellen van de vroege AIDS-epidemie en de opkomst van de activistische groep, ACT UP. Gebaseerd op het Tony Award-winnende spel uit 1985 door ACT UP oprichter Larry Kramer, behoudt de film veel van de woede en bijtende directheid die het zo memorabel op het podium.
Hoewel de dialoog af en toe didactisch is en het verhaal veel te schokkerig en episodisch is, voelt de film alsof het werd gemaakt door iemand die volledig het gevoel had van de aids-crisis in de jaren tachtig … en dat was het ook. Afgezwakt door prijzen-waardige uitvoeringen van Mark Ruffalo (pictured), Matt Bomer, Jim Parsons en Joe Mantello, The Normaalhart klopt volledig en rijk.
Een waardevol metgezelstuk is de 2015 HBO-documentaire Larry Kramer in Love & Anger, die een minder gezuiverd (en aantoonbaar meer dwingend) portret van de toneelschrijver en activist schildert.
55. The Lazarus Effect (2010)
Er zijn een aantal films geweest waarin de AIDS-crisis in Afrika wordt verbeeld, waarvan sommige (zoals de Oscar-nominatie van 2004 Yesterday) bezweken aan al te gemakkelijke melodrama of eendimensionale karakterisering van culturen die gewoon niet kloppen. Een veel rondere en meer eerlijke weergave is te vinden in de 30 minuten durende documentaire, The Lazarus Effect, die de impact beschrijft van gratis antiretrovirale geneesmiddelenprogramma’s op HIV-geïnfecteerde personen in Zambia.
Geproduceerd door Spike Jones (Her, Being John Malkovich) en geregisseerd door muziekvideo-regisseur Lance Bangs, profiteert de film van een rustige filmstijl waardoor de geïnterviewden voor zichzelf kunnen spreken zonder dat ze worden geobjectiveerd. Zeker, het is bijna strategisch verheffend – en iets van een advertentie voor de (RODE) organisatie – maar de oprechtheid en duidelijkheid ervan blijft ongetwijfeld en waar.
66. Dallas Buyers Club (2013)
Bij de marketing van de film uit 2013, Dallas Buyers Club, zeiden velen in de productie onvermurwbaar dat de film niet over aids was. En in werkelijkheid zijn ze grotendeels correct. Met de heldendaden van Ron Woodruff, een hiv-positieve cowboy die begon met de handel in niet door de FDA goedgekeurde aidsremedies, Dallas Buyers Club , was gewoon te goed voor een verhaal dat niet verteld moest worden. Terwijl de filmmakers misschien een paar historische vrijheden hebben gepleegd in de dramatisering van het verhaal van Woodruff (en de gemakkelijke weg hebben genomen door FDA-functionarissen en AIDS-onderzoekers af te schilderen als cartoonachtige buffoons), kun je niet anders dan genieten van de opzwepende draai van de ster door Matthew McConaughey in de hoofdrol. Hij verkoopt de film en uiteindelijk kan je niet anders dan kopen.
77. An Early Frost (1985)
Deze televisiefilm uit 1985 werd als een mijlpaal beschouwd ten tijde van de release en terecht. Uitgezonden op NBC in 1985,
An Early Frost was de eerste grote film die de aidscrisis in Amerika dramatiseerde, talloze prijzen won en een publiek van meer dan 34 miljoen kijkers vergaarde. Het verhaal van een jonge advocaat die besluit zijn ouders te vertellen dat hij zowel hiv als homo is,
An Early Frost , werd toegeschreven aan het pushen van hiv in het publieke bewustzijn op een moment dat stigma en vooroordelen hoog opliepen (zo erg zelfs dat het netwerk verloor $ 500.000 aan inkomsten toen sjerpende sponsors aan advertenties trekken). Hoewel sommige elementen van de film na 30 jaar niet zo goed standhouden, blijft An Early Frost nog steeds zeer attent en tot nadenken stemmend. 88. Longtime Companion (1989)
Hoewel er een aantal theatrale films aan voorafgingen (waaronder de indrukwekkende
Parting Glances in 1986) ,1989’s Longtime Companion wordt gezien als de eerste wijdverspreide film om te kroniek de aids-crisis in Amerika. De jaren 1981 tot en met 1989 werden uitgebreid en de film profiteerde van sterke cast-uitvoeringen, een gevoelig scenario van Craig Lucas en een scherpzinnige regie van Norman René. Hoewel de episodische aard van de verhaallijn soms niet zo goed standhoudt – waardoor de film meer op een tijdcapsule lijkt – de scène waarin David (gespeeld door Bruce Davidson) zijn stervende geliefde vertelt dat "het goed is om te gaan" blijft zo angstaanjagend en stil verwoestend als altijd.
99. En de band bespeeld aan (1994)
zoals
An Early Frost ervoor en Angels in America erna, En de band die werd gespeeld werd beschouwd als iets van een televisiemerk op het moment van zijn uitzending. Gebaseerd op het best verkochte non-fictieboek van Randy Shilts, vertelt de film het verhaal van HIV / AIDS van de ontdekking van de eerste gevallen in Afrika in 1976 door de politieke, sociale en wetenschappelijke omwentelingen die de jaren tachtig markeerden. Hoewel de film in de beginjaren een fascinerend, panoramisch beeld van de epidemie biedt, blijven er momenten van preken over die in de loop van de tijd nog meer gedateerd zijn geworden (grotendeels als gevolg van zwakke punten in het bronboek zelf). Toch is
En de Band speelt aan een waardige toevoeging, al was het maar voor de ambitieuze, bijna-epische toonladder van de film en uitvoeringen die lang na het bekijken in het geheugen blijven hangen. 1010. Philadelphia (1994)
Philadelphia
is de film opgenomen op bijna elke top 10-lijst over HIV en met goede reden. Of je het nu leuk vindt of verafschuwt (ja, er zijn mensen die dat wel doen), het is ongetwijfeld de film die het sociale landschap veranderde op het moment dat de woede bij de Reagan / Bush-administraties bijna kookte. Verankerd door een meeslepende uitvoering van Tom Hanks (pictured) was de impact van de film in 1994 onmiskenbaar, waarbij hij meer dan $ 200 miljoen aan kassabonnen noteerde en twee Academy Awards won.Ja, de film is onfeilbaar veilig en manipulatief op de manier waarop alleen Hollywood-‘uitgeverij’-films kunnen zijn. Ja, het speelde meer als een Frank Capra-film dan een inzichtelijk sociaal drama. En ja, een paar scènes zijn nog steeds behoorlijk waardeloos. (Kijk hoe het karakter van Denzel Washington homofobie uitlegt voor zijn vrouw op het scherm is een bijzondere druppelbuis.)
Maar deze kanttekeningen terzijde,
Philadelphia was de film waardoor mensen op hun stoel gingen zitten, en dat alleen al maakt het de moeite waard om te zien. 1111. When We Rise (2017)
Geschreven door Academy Award-winnend scherm Dustin Lance Black (
Milk),When We Rise was een vierdelige ABC-miniserie die de strijd van de LGBT-rechtenbeweging vanaf het begin volgde Jaren zeventig en tachtig tot aan de slag om het homohuwelijk voor het Supreme Court. Terwijl we ongelooflijk gehaast en episodisch zijn, probeert
When We Rise de elkaar kruisende problemen waar homo’s en lesbiennes tegenover staan in een tijd waarin de opkomst van hiv een steeds grotere impuls gaf aan hun behoefte aan gelijke rechten en bescherming, in perspectief te plaatsen.Veel van dit wordt verteld door het perspectief van Cleve Jones (gespeeld door Guy Pearce,
afgebeeld centrum ), die het historische NAMES Project AIDS Memorial Quilt bedacht.Hoewel het geen film is over hiv als zodanig, is
When We Rise gecontextualiseerd door de aids-politiek van zijn tijd, die de woede voedde die het landschap van LGBT-politiek veranderde.
