Heupprothese is een van de meest voorkomende orthopedische procedures. Deze operatie werd in 1997 bijna 300.000 keer uitgevoerd in de Verenigde Staten. Hoewel de procedure succesvoller en veiliger is geworden, is deze nog niet geperfectioneerd. Een van de meest voorkomende problemen bij zowel patiënten als artsen is het probleem van heupvervangingen die na verloop van tijd losraken.
Waarom slijten heupvervangingen?
Heupprotheses kunnen om verschillende redenen slecht zijn. Deze omvatten:
- Losraken van de heupprothese
- Infectie van de heupvervanging
- Breuk of slijtage van het implantaat
- Schade aan het bot rond het implantaat
Het meest voorkomende probleem met heupprothesen is dat ze na verloop van tijd beginnen los te komen. Infecties en breuk van implantaten zijn ongebruikelijk, maar potentieel ernstige complicaties.
Wat is het loslaten van de heupprothese?
Heupvervangende loslating treedt op na verloop van tijd en kan problemen veroorzaken met de normale functie van de heupvervangende prothese. Wanneer een heupvervanging in het lichaam wordt geplaatst, wordt deze ofwel met een perspassing in het bot bevestigd of in de juiste positie vastgezet. Hoe dan ook, het is stevig in het bot van de dij (femur) en het bekken, zodat het implantaat niet kan bewegen. Wanneer implantaten loslaten, kan de heupprothese kleine hoeveelheden gaan verplaatsen. Gewoonlijk gaat dit gepaard met toenemende pijn en bewegingsverlies bij de patiënt.
Hoe lang worden hip-vervangingen verondersteld te blijven duren?
De meeste heupprotheses duren gemiddeld 20-25 jaar. Sommige heupprotheses gaan langer mee, terwijl andere implantaten met heupprothese veel eerder kunnen falen. Af en toe zullen heupvervangende implantaten direct na de operatie falen, terwijl u ook kunt horen over patiënten die al 30 of meer jaren zonder problemen een geïmplanteerde gewrichten hebben geïmplanteerd.
Waarom maakt heupprothese zo’n zorg los?
Zowel artsen als patiënten maken zich grote zorgen over het probleem van het losraken van de heup, omdat een heupvervangende revisie-operatie (vervanging van een gewrichtsvervanging) een veel moeilijkere operatie is. Heupvervangingsrevisies zijn vaak niet zo succesvol als de eerste operatie. Na revisieoperaties hebben patiënten de neiging minder algemene beweging van het gewricht te herstellen. Ook neemt de levensduur van het implantaat af met elke revisie. Daarom hebben artsen de neiging om operaties met gewrichtsvervanging te vermijden tot het absoluut noodzakelijk is en proberen om zoveel mogelijk kilometers uit elke vervanging te halen.
Lees voor meer informatie over de oorzaken van losraken van de heup.
Waarom mislukken heupprotheses en moeten deze na verloop van tijd worden vervangen?
Zoals eerder in dit artikel vermeld, zijn er verschillende oorzaken voor het falen van de heupprotheses of slecht. Tientallen jaren geleden, toen gewrichtsvervangingschirurgie nieuw was, waren er verschillende factoren die bepaalden hoe lang een implantaat met een heupprothese zou duren. Sommige van de vroegste implantaten faalden omdat de metalen vatbaar waren voor breuk of de kunststoffen snel uiteenvielen.
Vanwege verbeteringen in de sterkte van de heupvervangende prothese en de sterkte van de fixatie van het implantaat, hebben de heupprotheses de neiging erg goed te blijven na implantatie.
Verder is, met verbeteringen in steriele techniek en medische behandeling van infecties, de zeer ernstige complicatie van gewrichtsprothesen ook verminderd. De meest voorkomende oorzaak van het losraken van de gewrichtsvervanging is nu het gevolg van slijtage van de implantaatoppervlakken en de daaropvolgende verzwakking van het omliggende bot. Dit probleem wordt osteolysegenoemd en zorgt ervoor dat de heupprothese na verloop van tijd losraakt.
Wat gebeurt er wanneer osteolyse optreedt?
Osteolyse is een probleem waardoor het bot rond het implantaat schijnbaar ‘wegsmelt’. De verzwakking van bot rond de heupprothese wordt op röntgenfoto’s gezien en ziet eruit alsof er gaten in het bot rond de gewrichtsvervanging zitten. Vanwege het verzwakte bot wordt de heupprothese losgeraakt en begint het in het bot te wiebelen.
Patiënten ervaren symptomen van pijn en beperkingen in de beweging van de heup. De technische naam voor deze verzwakking van het bot wordt osteolyse genoemd.
Wat is ‘cementziekte’ en hoe verschilt dit van osteolyse?
In de afgelopen jaren werd dit probleem van gaten in het bot op röntgenfoto ‘cementziekte’ genoemd.
Deze naam komt van het feit dat artsen aanvankelijk de oorzaak van de verzwakking van het bot niet kenden. Omdat cement werd gebruikt in de heupprotheses, werd ten onrechte aangenomen dat het probleem te wijten was aan het cement, en dus de naam cementziekte. De naam bleef hangen, hoewel nu bekend is dat het cement niet het probleem is.
Hoe vindt osteolyse plaats?
Osteolyse treedt op als gevolg van het slijten van de delen van de heupprothese. Na jarenlang gebruik, veroorzaken microscopische fragmenten van de heupprothese irritatie van de weefsels rondom het implantaat en beginnen de verzwakking van het bot te veroorzaken. Hoewel moderne heupvervangingen zijn gemaakt van materialen die zeer goed bestand zijn tegen slijtage, kunnen zelfs kleine hoeveelheden van deze microscopisch kleine deeltjes het bot rond de heupprothese beschadigen.
Hoe kan osteolyse worden vermeden?
In de afgelopen jaren is begonnen met experimenten om te onderzoeken of alternatieven voor de traditionele metalen op kunststof (polyethyleen) heupprothese minder snel losraken. Nieuwe implantaten gemaakt van keramiek-op-polyethyleen, keramiek-op-keramiek en metaal-op-metaal worden onderzocht om hun levensduur te bepalen in vergelijking met het traditionele metaal op polyethyleen.
Hoe denkt u dat deze nieuwe implantaten langer meegaan?
De nieuwe implantatieapparaten hebben meestal veel kleinere slijtagedeeltjes; dit zijn de vuildeeltjes die zich in de loop der jaren verzamelen wanneer het gewricht slijt, net zoals het rubber uw autobanden afslijt.
Naast het feit dat kleinere slijtagedeeltjes aanwezig zijn, is het algehele volume aan slijtage in deze implantaten ook minder dan de traditionele implantaten van metaal op polyethyleen. Het is echter nog niet bekend of deze verschillende typen implantaten de snelheid van het loslaten van de implantaten in de loop van de tijd daadwerkelijk zullen verminderen. Bovendien kunnen er andere complicaties zijn die samenhangen met het gebruik van deze verschillende soorten implantaten met heupprothese.
Helaas voor patiënten is er geen definitief antwoord op welk type implantaat "het beste" is. De reden hiervoor is om het succes op lange termijn van deze nieuwere soorten implantaten te evalueren, studies moeten nog vele jaren doorgaan en meer patiënten omvatten.
Veel chirurgen hebben een sterke voorkeur voor één type heupvervangingsimplantaat en kunnen dit bij alle patiënten gebruiken vanwege hun bekendheid met dat specifieke implantaat. Als u vragen heeft over welk type implantaat wordt gebruikt bij uw heupprothese, moet u dit met uw arts bespreken.
