Diverticulose is een veel voorkomende aandoening van de dikke darm (colon) die optreedt als mensen ouder worden. Bij diverticulosis ontwikkelt de wand van de dikke darm zwakke plekken die naar buiten uitsteken om kleine holtes te vormen, die diverticula worden genoemd. Wanneer dit diverticulum ontstoken of geïnfecteerd raakt, wordt dit diverticulitis genoemd. Diverticulosis en diverticulitis worden samen bekend als diverticulaire ziekte.
Overzicht
Diverticulosis komt meestal voor bij mensen ouder dan 40, waarbij maar liefst 50% van de mensen ouder dan 60 jaar tekenen van de ziekte vertoont. Diverticulaire aandoeningen komen vaker voor in de Verenigde Staten, Engeland en Australië, wat zou kunnen betekenen dat de vezelarme diëten die in deze landen voorkomen, een bijdragende factor kunnen zijn. Diverticulaire ziekte komt minder vaak voor in gebieden waar een vezelrijk dieet de norm is, zoals in Azië en Afrika.
Symptomen
Diverticulosis veroorzaakt mogelijk geen symptomen, maar in sommige gevallen kan er sprake zijn van een bloeding.
Diverticulitis wordt veroorzaakt door een infectie of ontsteking in de diverticula en gaat vaak gepaard met buikpijn. De buikpijn is variabel en begint meestal plotseling, maar kan zich ook in de loop van meerdere dagen ontwikkelen. Symptomen van diverticulitis kunnen zijn:
- Buikpijn, met name onderste linker kwadrant
- Een verandering in stoelgang
- Rillingen
- Krampen
- Koorts
- Misselijkheid
Oorzaken
De oorzaak is niet helemaal duidelijk, maar westerse diëten, die meestal weinig vezels bevatten, en een sedentaire levensstijl wordt verondersteld bij te dragen aan divertikelziekte. Een vezelarm dieet kan leiden tot obstipatie. Constipatie op zichzelf kan geen diverticulaire ziekte veroorzaken, maar het uitpersen van harde ontlasting kan ervoor zorgen dat de wanden van de dikke darm naar buiten uitsteken en leiden tot divertikels.
Het is momenteel niet bekend waarom een sedentaire levensstijl ook verband kan houden met divertikelziekte. Diverticulitis kan worden veroorzaakt doordat ontlasting vast komt te zitten in de divertikels.
Diagnose
Bij afwezigheid van symptomen, diverticulosis gaat meestal niet gediagnosticeerd. Het is niet ongebruikelijk dat diverticulitis wordt gediagnosticeerd wanneer een arts op zoek is naar de oorzaak van andere symptomen of tijdens een routine screening colonoscopie.
Tests die kunnen helpen bij het diagnosticeren van een diverticulaire aandoening zijn:
Colonoscopie. Diverticulitis kan worden gevonden tijdens een colonoscopie die werd uitgevoerd om symptomen te controleren, zoals bloeding of buikpijn. Een colonoscopie is een routinematige screeningstest bij mensen ouder dan 50 jaar, wat kan leiden tot de diagnose asymptomatische diverticulaire ziekte.
Gecomputeriseerde tomografie (CT) -scan. Een CT-scan is een reeks röntgenstralen die een gedetailleerd beeld van de buik en andere lichaamsdelen kunnen geven. Ze zijn meestal niet-invasief, pijnloos en ongevaarlijk. In sommige gevallen worden intraveneuze en / of orale contrastkleurstoffen gebruikt om de zichtbaarheid van bepaalde structuren (zoals de dikke darm) te verbeteren. Contrast medium wordt ofwel in een drankje gegeven of in een ader geïnjecteerd. De kleurstof helpt de arts om de organen in de buik te vinden en naar iets ongewoons te zoeken, zoals diverticula.
Diverticular Disease behandelen
De eerste behandeling voor diverticulosis omvat het verhogen van de hoeveelheid vezels in het dieet.
De meeste mensen in de Verenigde Staten krijgen niet genoeg vezels in hun dieet. Vezelachtig voedsel helpt de ontlasting zacht en gemakkelijk door te laten, wat kan helpen voorkomen dat constipatie en daaropvolgende inspanning een stoelgang veroorzaken. Vezel kan ook aan het dieet worden toegevoegd door middel van vezelsupplementen.
Als u de diagnose diverticulaire ziekte heeft gekregen, overleg dan met uw arts over welk type vezelsupplement voor u geschikt is.
In het verleden werd aanbevolen dat mensen met een divertikelaandoening voedingsmiddelen vermijden die in de diverticula zouden kunnen ‘vastzitten’, zoals popcorn, noten en zaden zoals zonnebloem, pompoen, komijn en sesam. Er is geen enkel bewijs voor deze aanbeveling, maar raadpleeg uw arts voor meer informatie over dieetbeperkingen.
Diverticulitis vereist een intensievere evaluatie en behandeling, meestal met behulp van een CT of andere beeldvormingsscan, overleg met een gastro-enteroloog en een algemene chirurg, antibiotica, stoelgang, en – niet zelden – chirurgie op een electieve of een dringende basis.
Complicaties van divergiculaire ziekte
Bloeding. Wanneer diverticula bloeden, kan het bloed worden gevonden in de toiletpot of in de ontlasting. Er wordt gedacht dat het bloed wordt veroorzaakt door een afgebroken bloedvat en mogelijk geen behandeling nodig heeft.
Dit is geen gebruikelijke complicatie, maar het kan resulteren in een aanzienlijke hoeveelheid bloed. In sommige gevallen moet het bloeden mogelijk worden onderzocht en gestopt tijdens een colonoscopie of een operatie. Zelfs als u de diagnose diverticulaire ziekte heeft gehad, is het belangrijk om eventuele bloeding uit het rectum door een arts te laten controleren.
Abces. Diverticulitis is een infectie van de diverticula en een dergelijke infectie kan tot een abces leiden. Een abces is een zak met pus die wordt aangetroffen in ontstoken weefsel. Een abces in het lichaam, zoals in de dikke darm, is niet altijd gemakkelijk te vinden, maar als het klein is, kan het worden behandeld met een antibioticakuur. Ernstigere abcessen moeten mogelijk worden geleegd, wat wordt bereikt door een lokaal anestheticum te gebruiken om het gebied te verdoven en vervolgens een naald door de huid en in het abces te steken.
Perforatie. Een perforatie is een gat dat ontstaat in de geïnfecteerde divertikels. Als het gat groot genoeg is, kan het in de buikholte pus opbouwen en uiteindelijk leiden tot peritonitis. Peritonitis is een ernstige aandoening die fataal kan zijn als deze niet onmiddellijk door een operatie wordt behandeld.
Fistula. Een fistel is een abnormale tunnel die twee lichaamsholten of een lichaamsholte verbindt met de huid. Een fistel kan zich vormen wanneer een abces zich vult met pus, niet geneest en doorbreekt naar een ander orgaan. Bij diverticulitis kunnen fistels optreden tussen de dikke darm en de dunne darm, de dikke darm en de huid, of meestal de dikke darm en de blaas.
Darmobstructie. Geïnfecteerde diverticula kunnen littekenweefsel in de dikke darm veroorzaken.
Te veel littekenweefsel kan ervoor zorgen dat de darm gedeeltelijk of volledig geblokkeerd raakt, waardoor wordt voorkomen dat ontlasting er doorheen gaat. Darmobstructies vereisen vaak een operatie.
