Wanneer het hoofd een klap krijgt tijdens een traumatische gebeurtenis, kunnen bloedvaten worden beschadigd en beginnen te bloeden in en rond de hersenen. Aangezien de benige schedel rond de hersenen ook wel de schedel wordt genoemd, verwijzen medische professionals naar dit type bloedingsgebeurtenis als een "intracraniële bloeding". Dit betekent bloeden in de schedel.
Een type van intracraniële bloeding wordt een "subduraal hematoom" genoemd.
Een subduraal hematoom vindt plaats wanneer de aders onder de dura-materie, een laag weefsel dat de hersenen bedekt, beschadigd zijn en beginnen te bloeden. Naarmate het bloed zich verzamelt en in een stolsel verandert, wordt het een "hematoom" genoemd.
Classificatie en symptomen
Subdurale hematomen (SDH) worden onderverdeeld in 3 categorieën. Een persoon met een acute SDH zal ongeveer 1-2 dagen na het eerste trauma bloeden. Een subacute SDH verschijnt ongeveer 3-14 dagen na het hoofdletsel. Ten slotte zal een chronische SDH meer dan 15 dagen na het hoofdtrauma worden gepresenteerd.
Wanneer iemand een acute SDH heeft, zijn de symptomen vaak merkbaarder. Bijvoorbeeld, ongeveer 50% van de personen met een acute SDH aanwezig met een coma, of andere duidelijk herkenbare neurologische symptomen die aangeven dat er teveel druk in de hersenen is.
Subacute en chronische subdurale hematomen zijn mogelijk moeilijker te herkennen. Tekenen omvatten apathie, slaperigheid en cognitieve veranderingen.
Oorzaken en risico’s
De meeste personen die een SDH ontwikkelen, doen dat na een motorongeluk. Aanvallen en vallen zijn de volgende meest waarschijnlijke oorzaken van bloeden in de subdurale ruimte rondom de hersenen.
Personen met bloedverdunnende producten zoals Coumadin / warfarine lopen bijzonder risico op bloedingen.
Dit is waar, zelfs als het hoofdletsel erg mild is. Micro-tranen naar bloedvaten rondom en in de hersenen kunnen leiden tot een continu bloedlek dat niet vanzelf stopt.
Bloedverdunners die te maken hebben met hersenbloedingen komen vaak voor bij ouderen die dit type medicatie vaak gebruiken, dus extra zorg moet worden besteed aan het voorkomen van zelfs licht hoofdtrauma in deze populatie.
Diagnose
SDH wordt meestal gediagnosticeerd met CT-scan. Als direct na een hoofdtrauma een CT-scan wordt verkregen, kan deze aanvankelijk niet de aanwezigheid van een bloeding laten zien. Echter, als het enige tijd later wordt herhaald, kan het positief zijn voor een hematoom. Dit komt omdat het tijd kost voor bloed om te verzamelen en opgemerkt te worden in de beeldvormingsstudie. Belangrijke dingen waarnaar op CT-scan werd gekeken, omvatten:
- De grootte van de bloedstolsel
- De aanwezigheid van hersencompressie
- De aanwezigheid van voldoende compressie om een middenlijnverschuiving van de hersenen te veroorzaken
Vervolg CT-scans bepalen of de bloedstolsel blijft doorgaan groeien, als er nieuwe complicaties zijn of als het begint op te lossen.
Behandeling
Sommige patiënten kunnen een operatie nodig hebben om het bloeden te stoppen en het opgebouwde bloed rond de hersenen te verwijderen. Bij een plotseling optredende SDH besluiten artsen meestal om de patiënt te laten opereren als het bloedstolsel groter is dan 10 millimeter, of als er een 5 millimeter middellijnverschuiving plaatsvindt, ongeacht hoe wakker of alert de patiënt is.
Kleine bloedingen kunnen echter ook een chirurgische behandeling vereisen. De beslissing om naar een operatie te gaan, kan agressiever zijn als de patiënt comateus is of een afname in zijn vermogen tot denken, praten en onthouden vertoont.
Als de SDH van een patiënt al heel lang aanwezig is en er geen symptomen zijn, kan de operatie niet nodig zijn. Elk geval moet op individuele basis worden beoordeeld en medische behandeling, zoals steroïden, kan ook worden voortgezet.
Het type operatie dat nodig is, hangt ook af van de grootte van het bloedstolsel en de onderliggende medische aandoeningen van de patiënt. Boorgat trephinatie en craniotomie zijn de meest voorkomende operaties om het opgebouwde bloed af te voeren.
In andere gevallen kan een craniectomie nodig zijn om de verhoogde druk te behandelen.
De beste aanpak is om met een neurochirurg te praten over alle opties en welke optie de beste kans op positieve resultaten heeft.
