Door irritatie veroorzaakt astma (of kortweg IIA) is een vorm van beroepsastma veroorzaakt door blootstelling aan gas, dampen, dampen of geïnhaleerde deeltjes. Een vergelijkbare aandoening is reactief luchtwegdisfunctioneel syndroom (of kortweg RADS).
Deze ziekten zijn geclassificeerd als beroepsastma omdat veel van de blootstellingen aan irriterende stoffen die tot RADS en IIA leiden op de werkplek voorkomen.
Blootstelling aan irriterende stoffen kan echter ook thuis of in de openbare ruimte optreden; Daarom zijn RADS en IIA niet altijd werkgerelateerd.
RADS en IIA werden voor het eerst erkend als verschillende ziekten in 1985 en kwesties met betrekking tot hun diagnose hebben enige controverse opgeroepen. Het vaststellen van een duidelijk verband tussen de blootstelling van een persoon aan een irriterend middel en de astmasymptomen van een persoon is niet altijd gemakkelijk. Bovendien kan het moeilijk zijn om onderscheid te maken tussen RADS en IIA van andere typen astma.
Het verschil tussen RADS en IIA
Over het algemeen wordt RADS gediagnosticeerd wanneer een persoon (zonder eerder gediagnosticeerd astma) astmasymptomen ontwikkelt na een plotselinge (vaak toevallige) en significante blootstelling aan een irriterend middel. Na de eerste blootstelling heeft een persoon met RADS ademhalingssymptomen die onmiddellijk optreden (binnen 24 uur).
RADS wordt vermoedelijk veroorzaakt door een directe toxische invloed op de cellen die de luchtweg omringen.
De irritatie veroorzaakt dan een ontstekingsreactie die verschilt van een allergische reactie op herhaalde blootstelling – het pad bij de meeste mensen met astma.
De controverse over de diagnose IIA of lage dosis RADS ligt in het voorgestelde mechanisme van de ziekte. De vraag blijft of er directe schade aan de cellen kan ontstaan door langdurige blootstelling op een lager niveau, zonder een allergische component.
Een in het Verenigd Koninkrijk gevestigd panel van deskundigen, bijeengeroepen in 2006, heeft de term "acute irritant geïnduceerde astma" aangenomen in plaats van RADS, en terwijl zij de term "lage dosis irriterend geïnduceerde astma" in plaats van lage dosis RADS voorstelden-hier het oneens zijn over de vraag of deze entiteit bestaat.
Ontsteking door luchtwegirritatie
Wanneer mensen worden blootgesteld aan een grote hoeveelheid irriterend, zijn de weefsels die langs hun luchtwegen lopen beschadigd. De schade is vergelijkbaar met een verbranding, met een verlies van oppervlakte cellen en kleine gebieden van bloeden en zwelling onder het oppervlak.
Ter vergelijking: een allergische reactie is anders omdat het de reactie van het immuunsysteem van het lichaam betreft. De luchtwegen van mensen met chronische longaandoeningen als gevolg van RADS zullen dikker worden en vezelachtige afzettingen vertonen, en de luchtwegweefsels zijn effectief met littekens bedekt.
Diagnose en behandeling
Er zijn drie hoofdcriteria voor het herkennen van RADS en IIA
- Luchtwegongemakken met piepende ademhaling, hoesten en kortademigheid die optreedt na blootstelling aan een irriterend middel (zoals chloor, reinigingsmiddelen of rook). In RADS gebeurt dit kort na een grote blootstelling; in IIA gebeurt dit na kleinere, meervoudige belichtingen.
- Geen voorgeschiedenis van eerdere astmaklachten.
- Symptomen blijven bestaan na de initiële blootstelling.
Met RADS beschrijven veel mensen een onmiddellijk brandend gevoel in de neus en keel op het moment van blootstelling, met de symptomen van de luchtwegen onmiddellijk daarna of binnen enkele uren.
Wanneer iemand al op hoog niveau blootstelling aan een irriterend middel heeft gehad en geen voorgeschiedenis van longklachten heeft, zijn symptomen gemakkelijker toe te schrijven aan zijn blootstelling. Wanneer een persoon echter al langere of meerdere blootstellingen heeft gehad, is het moeilijker om aan te tonen dat deze symptomen een directe oorzaak van een irriterend middel waren.
Als een arts RADS of IIA vermoedt, voert ze een grondige anamnese en lichamelijk onderzoek uit. De arts kan longfunctietests bestellen om te bepalen hoe of wanneer de longen zijn aangetast.
Vaak zal een persoon die RADS heeft, minder verbetering van de symptomen vertonen na het gebruik van bepaalde astmamedicijnen (bronchusverwijders zoals albuterol) dan mensen met astma.
Onmiddellijk na blootstelling worden orale steroïden voorgeschreven om de ontsteking in de luchtwegen te verminderen. Geïnhaleerde steroïden worden voorgeschreven als de symptomen aanhouden.
Hoe veel is te veel?
Het is onduidelijk hoe vaak inhalatie van irriterende stoffen RADS en IIA veroorzaken. Studies van werknemers die betrokken zijn bij grote chemische blootstellingen, zoals chloor, azijnzuur of mosterdgaslekken, hebben aangetoond dat 11% tot 57% van de blootgestelde personen RADS heeft ontwikkeld. In een onderzoek van brandweerlieden die op 11 september aan het puin van het World Trade Center waren blootgesteld, werd bij 16% één jaar later de diagnose RADS gesteld. Uit een andere studie van alle werknemers met beroepsastma in 4 staten bleek dat RADS 14% vertegenwoordigde van alle gedocumenteerde beroepsastma-gevallen.
Veel beroepen brengen mensen een groter risico voor irriterende blootstellingen die RADS en IIA kunnen veroorzaken. Irriterende stoffen die vaak worden aangehaald als zijnde betrokken bij de ontwikkeling van deze ziekten omvatten verschillende zuren, bleekmiddelen, reinigingsmiddelen, chloorgas, dieseluitlaatgassen, formaldehyde, zwaveldioxide en isocyanaten, die vaak worden gebruikt in kunststoffen en kleefstoffen.
Iedereen die met gevaarlijke stoffen werkt, moet bewust worden gemaakt van de risico’s. De Occupational Safety and Health Administration (OSHA) schrijft voor dat werkgevers veiligheidsmaatregelen moeten treffen die beschermende uitrusting, onderwijs en instructies bevatten over wat te doen als er een accidentele blootstelling is. Als u vermoedt dat uw werkgever zich niet aan deze voorschriften houdt, neem dan contact op met uw lokale OSHA-kantoor.
Naast de medische gevolgen die reguliere activiteiten kunnen verstoren, kunnen er ook sociale en financiële gevolgen zijn van RADS en IIA. Artsen en onderzoekers blijven zoeken naar definitieve manieren om deze aandoeningen te diagnosticeren vanwege de professionele en wettelijke status die patiënten hierdoor zouden krijgen. Voor mensen die op de werkplek worden blootgesteld en gewond, is een nauwkeurige diagnose van cruciaal belang voor het verkrijgen van compensatie en voordelen.
Inhoud bewerkt door Naveed Saleh, MD, MS, op 2/11/2016.
