Uiteraard zijn intra-uteriene apparaten (IUD’s) opmerkelijk effectief bij het voorkomen van zwangerschap. Tijdens het eerste gebruiksjaar falen spiraaltjes bij minder dan 1 procent van de vrouwen die ze gebruiken.
Naast het voorkomen van zwangerschap, laat nieuw onderzoek zien dat spiraaltjes ook helpen bij het voorkomen van baarmoederhalskanker, vooral bij populaties met een lager inkomen, waar minder dan 2 procent van de vrouwen is gevaccineerd tegen het humaan papillomavirus (HPV).
Hoewel niet alle vrouwen met HPV baarmoederhalskanker krijgen, is HPV de primaire oorzaak van baarmoederhalskanker.
Onderzoek
In een systematische review en meta-analyse van december 2017 met de titel Intrauterine Device Use en Cervical Cancer Risk identificeerden Cortessis en collega’s 16 hoogwaardige onderzoeken voor opname in hun analyse. Gegevens gepoold van deze studies vertegenwoordigden 12.482 vrouwen: 4945 vrouwen met baarmoederhalskanker en 7537 zonder kanker.
Na controle voor verstorende variabelen zoals HPV-prevalentie en incidentie van baarmoederhalskanker in bronpopulaties, ontdekten de onderzoekers dat baarmoederhalskanker bijna een derde minder vaak voorkomt bij vrouwen die spiraaltjes gebruiken.
Hoe werken IUD’s?
De vagina is verbonden met de baarmoeder door de cervix, een halsachtige doorgang. Met behulp van een speculum zal een arts een spiraaltje plaatsen voor plaatsing in de baarmoeder. Het spiraaltje wordt vervolgens in de baarmoeder geplaatst met behulp van een speciale inserter en op zijn plaats gehouden door de cervicale os.
Volgens de auteurs van Current Medical Diagnosis & Treatment 2018 here is hier de timing van IUD-plaatsing:Insertie kan tijdens of na de menstruatie worden uitgevoerd, tijdens de midcycle om implantatie te voorkomen, of later in de cyclus als de patiënt niet zwanger worden. Er is toenemend bewijs dat suggereert dat spiraaltjes veilig kunnen worden ingebracht in de onmiddellijke postabale en postpartumperioden.
Koper-spiraaltjes werken door een steriele ontstekingsreactie te veroorzaken die ervoor zorgt dat het lichaam het sperma doodt. Het koper wordt herkend als een vreemd lichaam dat het lichaam via het immuunsysteem zal aanvallen.
De hormonale spiraaltje Progestasert werkt door hormonen af te geven die een zaaddodend effect hebben.
De hormoonspiraaltje Mirena heeft de volgende acties:
Verdikking van cervicaal slijm om te voorkomen dat sperma de baarmoeder binnenkomt
- Remming van sperma bij het bereiken of bevruchten van het ei
- Verdunnen van de binnenkant van de baarmoeder
- Historisch gezien zijn spiraaltjes gekoppeld aan bekkenontsteking en onvruchtbaarheid; nieuwe apparaten zijn echter veel veiliger. Naast zeer effectief te zijn, hebben moderne spiraaltjes ook weinig negatieve bijwerkingen.
Vrouwen met een hoog risico voor besmetting met een seksueel overdraagbare aandoening of het ontwikkelen van bacteriële endocarditis mogen geen spiraaltjes gebruiken. Bovendien, bij vrouwen met vleesbomen, zijn spiraaltjes misschien niet effectief omdat ze de vorm van de baarmoederholte veranderen.
In de Verenigde Staten worden spiraaltjes drastisch onderbenut. Slechts 1 procent van de Amerikaanse vrouwen gebruikt spiraaltjes. In Europa en Canada gebruikt 15 tot 30 procent van de vrouwen spiraaltjes.
Hoe voorkomen spiraaltjes baarmoederhalskanker?
Het is onduidelijk hoe precies IUD’s baarmoederhalskanker voorkomen.
Toch zijn er een paar verschillende hypotheses.
De plaatsing van het spiraaltje kan het immuunsysteem ertoe brengen om op HPV-infecties en pre-invasieve (kankerachtige) laesies te richten. Specifiek worden IUD’s over de transformatiezone geplaatst en richten de immuunrespons op de transformatiezone. De transformatiezone is een gebied van de cervix met een hoge celvernieuwing en de meest voorkomende plaats voor baarmoederhalskanker om zich te ontwikkelen.
Onderzoeksresultaten die deze eerste hypothese ondersteunen, zijn dat cervicale laesies sneller toenemen bij vrouwen die immuungecompromitteerd zijn. Bovendien hebben onderzoekers gevonden dat patiënten met verwijderde cervicale laesies beter presteren als het weefsel dat deze laesies bevat CD4 + T-cellen en CD11c + dendritische cellen bevat.
De aanwezigheid van deze cellen, soorten lymfocyten die actief zijn bij immuunresponsen, duiden op immuuninfiltratie.
Als alternatief is een immuunrespons op langere termijn voorgesteld om het beschermende effect van spiraaltjes te verklaren. Volgens Cortessis en co-auteurs:
Mechanismen met een meer chronische reactie op de aanwezigheid van een spiraaltje zijn ook gesuggereerd … Spiraaltjes kunnen de persistentie van HPV beïnvloeden door ‘veranderingen in de lokale mucosale immuunstatus’ veroorzaakt door chronische, laaggradige ontsteking in de endocervix en de baarmoederhals of door inductie van ‘lokale kleine brandpunten van chronische ontsteking’ als gevolg van IUD-insertie of -verwijdering en vervolgens langdurig immuunreactie.
Met andere woorden, na verloop van tijd kan laaggradige ontsteking secundair aan de aanwezigheid van het spiraaltje het immuunpotentieel van het slijmvlies van de baarmoederhals versterken. Of, kleine eilanden van chronische ontsteking kunnen een gunstige immuunrespons induceren na IUD-insertie of -verwijdering, wat resulteert in een langdurige immuunreactie.
Eindelijk, hoewel onwaarschijnlijk, is het mogelijk dat wanneer het spiraaltje wordt ingebracht of verwijderd, het kankercellen kan afschrapen.
Gevolgen
Het is voorbarig om de resultaten van deze studie te nemen en te suggereren dat vrouwen spiraaltjes krijgen om baarmoederhalskanker te voorkomen. Intra-uteriene apparaten hebben hun voordelen – waaronder een hoge werkzaamheid en weinig nadelige effecten – maar voor nu moeten we meer onderzoek doen om de bevindingen van deze studie te ondersteunen en uit te zoeken hoe en welke soorten spiraaltjes baarmoederhalskanker kunnen voorkomen.
Hoewel de meeste vrouwen in deze studie niet-hormonale spiraaltjes gebruikten, beschikten de onderzoekers niet over voldoende informatie om de beschermende effecten van koperspiraaltjes versus hormonale spiraaltjes te vergelijken. Bovendien kunnen andere factoren ook een rol spelen bij mogelijke beschermende effecten, waaronder de duur van het gebruik of de leeftijd bij plaatsing. Dergelijke factoren zouden grondiger onderzocht moeten worden om klinische richtlijnen te informeren.
Een andere beperking van deze meta-analyse zou kunnen liggen in de heterogeniteit van de individuele studies zelf. De onderzoekers twijfelen niet aan het ontwerp van hun eigen meta-analyse of de juistheid van hun resultaten. In het bijzonder schrijven ze de voorgestelde beschermende effecten van spiraaltjes niet toe op zaken als studieontwerp, publicatiebias of restbeschadiging door het risico op cervicale kanker en beschermende factoren.
Een meta-analyse is echter slechts zo goed als de deelstudies, en omdat deze studie observatie- en retrospectief was – waarbij de onderzoekers terugkeken naar het werk van anderen – is het mogelijk dat de individuele onderzoeken fundamenteel onjuist waren. De auteurs van de 16 onderzochte studies konden bijvoorbeeld inconsistent of onvoldoende rekening houden met verschillen in risico- of beschermende factoren zoals toegang tot preventieve zorg of effecten van sociaaleconomische status.
Ondanks dat het te vroeg is om vast te stellen hoe de resultaten van dit onderzoek in de klinische praktijk kunnen worden opgenomen, voorzien de onderzoekers veel voordeel van dit onderzoek, vooral bij degenen met het hoogste risico op baarmoederhalskanker: populaties met een lager inkomen met beperkte toegang tot screening en hoog frequentie van baarmoederhalskanker. Deze populaties strekken zich uit tot ver buiten de Verenigde Staten en omvatten die in de derde wereld.
De onderzoekers besluiten hun onderzoek met het volgende:
Als dergelijke inspanningen een preventieve invloed van het spiraaltje ondersteunen, kan toekomstige anticonceptieve counseling routinematig dit potentiële niet-positieve voordeel van het spiraaltje opnemen. Het translationeel potentieel van deze weg van onderzoek wordt onderstreept door de grote en groeiende behoefte aan benaderingen van cervicale kankerpreventie die op grote schaal kunnen worden gebruikt door vrouwen die blootgesteld zijn aan HPV in een omgeving met weinig middelen, vaak anticonceptie bij deze vrouwen en geloofwaardige documentatie van andere vrouwen. niet-overtuigende voordelen van spiraaltjes.
Meer informatie over baarmoederhalskanker
Baarmoederhalskanker is de meest voorkomende gynaecologische kanker en de derde meest voorkomende vorm van kanker wereldwijd. Het Internationaal Agentschap voor Kankeronderzoek schat dat er in 2030 wereldwijd wereldwijd 710.000 gevallen van baarmoederhalskanker en 383.000 sterfgevallen aan baarmoederhalskanker zullen zijn.
De primaire risicofactor voor baarmoederhalskanker is HPV, maar er zijn ook andere risicofactoren, waaronder:
Zwaarlijvigheid
- Roken
- Lagere opleidingsniveau
- Oudere leeftijd
- Aantal zwangerschappen
- Armoede
- Combinatie orale anticonceptiva
- Verschillende seksuele partners hebben tijdens de duur van hun leven
- Immunosuppressie
- Omdat vrouwen met vroege stadia van baarmoederhalskanker vaak zonder symptomen voorkomen, is de enige manier dat een arts de ziekte kan identificeren, door Pap-tests en HPV-screening. Bovendien vereist de diagnose van baarmoederhalskanker vaak een biopsie van de baarmoederhals, die een colposcopie wordt genoemd. Belangrijk is dat risicofactoren zoals armoede en lager opleidingsniveau niet de progressie van baarmoederhalskanker als zodanig bemiddelen, maar eerder de kansen verminderen dat een vrouw wordt gescreend.
Over het algemeen is een ziekte in een vroeg stadium zeer behandelbaar met chirurgische verwijdering van de kankerachtige laesies. Behandeling van gevorderde ziekte is minder succesvol en vereist chemoradiatie.
De vijfjaarsoverleving is het percentage vrouwen dat vijf jaar na de diagnose leeft. Volgens de American Society of Clinical Oncology:
Bij detectie in een vroeg stadium is de overlevingskans van 5 jaar voor vrouwen met invasieve baarmoederhalskanker 91%. Ongeveer 46% van de vrouwen met baarmoederhalskanker wordt in een vroeg stadium gediagnosticeerd. Als baarmoederhalskanker zich heeft verspreid naar de omliggende weefsels of organen en / of de regionale lymfeklieren, is de overlevingskans na 5 jaar 57%. Als de kanker zich heeft verspreid naar een verafgelegen deel van het lichaam, is de 5-jaars overlevingskans 17%.
Over het algemeen biedt de combinatie van HPV-vaccin en klinische screening de beste bescherming tegen baarmoederhalskanker.
Zoals vermeld in
Shwartz’s Principles of Surgery :Verschillende gerandomiseerde klinische onderzoeken met ongeveer 35.000 jonge vrouwen hebben aangetoond dat zowel Gardasil als Cervarix [twee HPV-vaccins] bijna 100% van de HPV subtypespecifieke precancereuze cervicale celveranderingen voorkomen tot 4 jaar na vaccinatie bij vrouwen die niet besmet waren op het moment van vaccinatie; vaccinatie vond plaats vóór seksueel debuut …. Het is nog niet aangetoond dat vaccinatie vrouwen beschermt die al zijn geïnfecteerd met HPV-16 of HPV-18 op het moment van vaccinatie.
Een heel woord
Recent onderzoek suggereert dat plaatsing van een spiraaltje het risico op baarmoederhalskanker vermindert. Er moet echter meer onderzoek worden gedaan om deze bevindingen te ondersteunen en uit te zoeken waarom en welke soorten IUD’s bescherming bieden. Voor nu zou u de spiraaltjes moeten zien voor wat ze zijn: zeer effectieve en veilige anticonceptie. Het potentieel voor spiraaltjes om baarmoederhalskanker te voorkomen, moet worden gezien als een potentiële bonus.
Bronnen:
