Diagnose stellen van urticaria en urticaria

Diagnose van de onderliggende oorzaak van urticaria, of netelroos, of deze nu acuut of chronisch is, is belangrijk om symptomen te beheersen, recidieven te verminderen, behandelbeslissingen te begeleiden, en vooral om mogelijke complicaties.

Een op de vijf mensen zal urticaria het minst één keer in hun leven ervaren. De aandoening wordt gemarkeerd door rode jeukende striemen die overal op de huid kunnen verschijnen.

Deze striemen, ook wel wheals genoemd, kunnen minuten tot uren duren, maar kunnen zich over meerdere weken herhalen.

Meestal is urticaria zelfbeperkt en goedaardig. Wanneer flare-ups langer duren dan zes weken, wordt dit chronische urticaria genoemd. Hoewel dit soort netelroos slechts een procent van de mensen treft, kunnen ze een negatief effect hebben op de kwaliteit van leven.

Medische geschiedenis

In de meeste gevallen is de oorzaak van urticaria duidelijk. Als je gestoken bent door een bij en uitbreken in kasten, heb je je antwoord. Op een vergelijkbare manier worden de meeste gevallen gediagnosticeerd op basis van uw voorgeschiedenis en klinische symptomen.

Een onderzoek in het World Allergy Organization Journal heeft 82 medische artikelen beoordeeld en een urticaria-checklist voor uw arts aanbevolen die het volgende bevat:

• Datums, tijden en duur van netelroos
• Depressie, angst of stress
• Familiegeschiedenis van urticaria
• Dyspepsie of maagzweer (H. pylori infectie)
• Voedingsmiddelen, vooral als je iets nieuws hebt geprobeerd

• Medicijnen en supplementen, zowel op recept als zonder recept
• Menstruatiecyclus (een zeldzame vorm van chronische urticaria-opflakkeringen-up 7 tot 10 dagen voor uw menstruatie)
• Fysieke trigger (verkoudheid, inspanning, hitte, zonlicht)
• Recente infecties (verkoudheid, GI-bug)
• Werkbelastingen (chemicaliën)

Misschien wilt u een log met deze informatie meenemen naar uw kantoorbezoek .

Lichamelijk onderzoek

Tenzij u netelroos hebt tijdens uw kantoorbezoek, zal uw fysieke onderzoek vaak niet helpen om een ​​diagnose te stellen. Dat is het geval, tenzij je dermatografisch bent.

Dermatografie is een klinisch teken dat verband houdt met fysieke urticaria (netelroos die wordt veroorzaakt door fysieke blootstelling) en atopische dermatitis. Als u dermatografisch bent, vormt zich een wenkbrauw wanneer uw huid wordt gewreven of gestreeld in een bepaald gebied. Uw arts zal deze reactie uitlokken door uw huid te aaien met een schoon, stevig voorwerp. Een wheal verschijnt binnen zes tot zeven minuten en begint 15 tot 30 minuten later te vervagen.

Labs and Tests

Lab tests zijn niet altijd nodig om urticaria te diagnosticeren. Ze zijn handiger als u bepaalde symptomen of triggers heeft.

Zoeken naar voedselallergieën

Voedselallergieën verhogen niet alleen uw risico op netelroos. Ze kunnen ook angio-oedeem veroorzaken of in het ergste geval anafylaxie. Het is belangrijk om blootstelling aan voedingsmiddelen te vermijden die een levensbedreigende reactie zouden kunnen veroorzaken.

Uw arts kan een van de volgende onderzoeken bestellen als hij een voedselallergie vermoedt:

• Enzym-linked immunosorbent assays (ELISA): een toename van IgE-antistoffen is een kenmerk van allergieën. In een ELISA-test wordt een antigeen van een specifiek voedingsmiddel aan een bloedmonster toegevoegd. Als u allergisch bent voor dat voedsel, zult u IgE-antistoffen in uw bloed tegen die antigenen hebben. Ze zullen zich in het bloedmonster aan elkaar hechten en u krijgt een positief testresultaat. De test kan eenvoudig worden uitgevoerd in een laboratorium en is relatief goedkoop. Het is ook een uitstekende optie voor iemand die een huidpriktest niet kan verdragen.

• Radioallergosorbent-test (RAST): ELISA-tests hebben RAST grotendeels vervangen. De RAST meet ook IgE-antilichamen door een specifiek allergeen aan het bloedmonster toe te voegen. Het belangrijkste verschil is dat het een radioactief gelabeld IgE-antilichaam gebruikt om de uiteindelijke resultaten te interpreteren.
• Huidprik testen: Een kleine hoeveelheid van een antigeen wordt met een naald in de huid gekrast en u wordt gecontroleerd op een lokale reactie. Als een test positief is, ontwikkelt u een kleine rode pomp over het gebied, meestal binnen 20 tot 30 minuten. Deze test wordt uitgevoerd in het kantoor van uw arts in het geval dat u een ernstige reactie heeft die behandeling vereist. Voor nauwkeurigere resultaten is het belangrijk om geen antihistaminica in te nemen een week voor uw test.

Deze tests kunnen ook worden gebruikt om te screenen op allergieën voor andere triggers, niet alleen voor voedsel.

Op zoek naar auto-immuunziekten

Maar liefst 40 tot 45 procent van de gevallen van chronische urticaria is geassocieerd met auto-immuunziekten zoals coeliakie, lupus, het syndroom van Sjögren, reumatoïde artritis en diabetes type 1. Het wordt zelfs sterker geassocieerd met auto-immuunziekten van de schildklier zoals de ziekte van Graves en de thyroïditis van Hashimoto, die verantwoordelijk is voor ten minste 10 procent van die gevallen.

Als uw arts een auto-immuunaandoening vermoedt, kan hij screenen met enkele van de volgende bloedtesten:

• Antinucleair antilichaam (ANA)
• C-reactief proteïne
• Sedimentatiesnelheid
• Schildklierstimulerend hormoon (TSH)

Abnormale bevindingen bij deze tests kunnen leiden tot andere meer specifieke tests op basis van de vermoede aandoening: transglutaminase-antilichamen voor coeliakie; anti-dsDNA, anti-Smith en complement voor lupus; anti-cyclisch gecitrullineerd peptide (anti-CCP) en reumatoïde factor voor reumatoïde artritis; en anti-SSA / Ro of anti-SSB / La voor het syndroom van Sjögren.

Het is meestal niet genoeg om de schildklierfunctie alleen te controleren. In acht procent van de gevallen is chronische urticaria toe te schrijven aan auto-immuunziekten van de schildklier, maar de schildklierfunctie is normaal. Om deze reden kan uw arts ook controleren op de aanwezigheid van schildklierantistoffen, met name thyroglobuline-antilichaam (anti-Tg) en schildklierperoxidase-antilichaam (anti-TPO).

Op zoek naar infectie

Talloze onderzoeken hebben aangetoond dat urticaria kan worden geassocieerd met infecties door bacteriën, virussen en parasieten. Infecties kunnen acute of chronische urticaria veroorzaken. Sommige virale infecties bij kinderen, maar niet bij volwassenen, hebben een verhoogd risico op acute netelroos. Deze virussen omvatten adenovirus, enterovirus, rotavirus en RSV.

Gelukkig zijn de meeste virale infecties en hun netelroos zelfbeperkt . Chronische infecties kunnen echter leiden tot chronische urticaria en behandeling vereisen. Lab tests kunnen nodig zijn om een ​​diagnose te stellen.

Laboratoriumonderzoek begint vaak met een volledig bloedbeeld. Een hoog aantal witte bloedcellen zou een teken van infectie kunnen zijn en een toename van eosinofielen zou in het bijzonder kunnen duiden op de schuld van een parasitaire infectie. In dit geval moet een ontlastingsmonster worden verzameld om te screenen op eicellen en parasieten.

Serologie meet antilichamen in het lichaam tegen bepaalde pathogenen, wat aangeeft dat u bent geïnfecteerd of op zijn minst bent blootgesteld aan dat organisme. Er zijn serologische bloedtests beschikbaar voor veel van de hierboven genoemde bacteriën en virussen. Anti-streptolysine (ASO) controleert op antilichamen tegen Streptococcus.

H. pylori kan worden getest met serologie, maar er zijn twee andere manieren om erop te screenen die wellicht nauwkeuriger zijn.

• Ontlastingstest:H. pylorileeft in de maag. Antigenen van de bacteriën worden uitgescheiden in de ontlasting en kunnen worden gedetecteerd in een monster ontlasting met behulp van een immunoassay.
• Ureum-ademtest: H. pylori breekt ureum af in koolstofdioxide en ammoniak. Nadat u een ureumtablet of een vloeistof met sporen van een radioactieve koolstof hebt ingeslikt, wordt u gevraagd om in een verpakking te ademen. De test detecteert H. pylori op basis van de aanwezigheid van koolstofisotopen in uw uitademing.

Fysieke oorzaken zoeken

Fysieke urticaria is goed voor 20 tot 30 procent van alle chronische urticaria. In dit geval kan blootstelling aan een bepaalde trigger in het milieu netelroos veroorzaken.

Om een ​​diagnose te stellen, kan uw arts de fysieke stimulus in een gecontroleerde omgeving nabootsen. Hij kan ook proberen vast te stellen hoeveel van die stimulus u kunt verdragen voordat u symptomen ontwikkelt. Hierdoor kan hij praktisch advies geven over het minimaliseren en beheren van de symptomen.

Dit zijn de meest voorkomende lichamelijke triggers die uw arts kan testen op basis van uw geschiedenis:

• Koud: Koude urticaria is een aandoening waarbij koude lucht, vloeistoffen of objecten netelroos veroorzaken. Uw arts kan de ijsblokjesproef uitvoeren, waarbij een ijsblokje in een plastic zak gedurende vijf minuten op de onderarm wordt aangebracht. Een reactie treedt meestal op binnen 10 minuten na verwijdering.
• Oefening: Sommige mensen ontwikkelen netelroos met oefening. Dit kan van de oefening zelf zijn of van de verhoogde kernlichaamstemperatuur die optreedt bij inspanning. Uw arts kan ervoor zorgen dat u op een hometrainer of op een loopband traint om symptomen te veroorzaken.
• Warmte: Lokale warmte kan soms leiden tot de vorming van banen. Test met thermische provocatie wordt uitgevoerd door een glazen cilinder gevuld met water van 44 ° C of een metalen cilinder gedurende vijf minuten op 50 ° C tot 55 ° C tegen de arm te plaatsen. Hives ontwikkelen zich binnen enkele minuten.
• Druk: Er is een vorm van vertraagde dermatografie waarbij zwelling van de huid optreedt vier tot zes uur nadat er druk is uitgeoefend, hoewel deze zich overal van 30 minuten tot 12 uur daarna kan voordoen. Het kan overal op het lichaam gebeuren waar de kleding strak zit, op de billen met langdurig zitten, of aan de voeten na langdurig lopen. Een arts kan een gewicht van 10 pond aan je arm aanbrengen gedurende 20 minuten. U wordt gevraagd om gedurende de volgende 24 uur op huidreactie te controleren.
• Zonlicht: Solar urticaria is zeldzaam en ontwikkelt zich binnen enkele minuten na blootstelling aan direct zonlicht op de onbedekte huid. Provocatietesten worden uitgevoerd door kleine gedefinieerde gebieden van de huid bloot te stellen aan ultraviolette (UV) lampen met UV-A- en UV-B-filters.

Testen is het meest nauwkeurig als u op dat moment niet met antihistaminetherapie bent.

Huidbiopsie

Huidbiopsie is zelden nodig, maar het kan nuttig zijn als u zich zorgen maakt om urticariële vasculitis. Dit is niet echt een vorm van urticaria, maar kan het uiterlijk nabootsen. Een verschil is dat huidlaesies vaak worden beschreven als branden, in plaats van als jeukende.

Deze aandoening is veel ernstiger dan klassieke galbulten omdat het meerdere orgaansystemen kan aantasten, waaronder het maag-darmkanaal, de nieren, de longen en de spieren.

Differentiële diagnose

Bijenkorven hebben verschillende oorzaken, variërend van allergieën tot auto-immuunziekten. Koude of warme temperaturen, lichaamsbeweging, zonlicht en zelfs strakke kleding kunnen een opflakkering veroorzaken. Chronische infecties, zoals H. pylori of hepatitis C, zijn ook in verband gebracht met urticaria. Bij een diagnose is het belangrijk onderscheid te maken tussen echte netelroos en urticariële vasculitis, die er ongeveer hetzelfde uitzien maar ernstige complicaties kan hebben.