Het is geen geheim dat mensen sociale dieren zijn. Het succes van Twitter, Facebook en andere vormen van sociale media hebben onlangs de nadruk gelegd op onze menselijke behoefte aan interactie.
Ondanks dat sociale interactie zo essentieel is voor de menselijke ervaring, is het niet altijd gemakkelijk. In feite heeft het bijna elk deel van het menselijk brein nodig, misschien wel het meest complexe ding ooit gemaakt, om te werken en goed te spelen met anderen.
Sociale signalen herkennen
De eerste stap in sociale interactie is het waarnemen van belangrijke sociale signalen. We luisteren naar wat mensen zeggen en hoe het wordt gezegd, observeren minieme details van gelaatsuitdrukking, schenken aandacht aan hoe we worden aangeraakt en rimpelen onze neus in walging als iemand slecht ruikt. Elk van deze functies is afhankelijk van een uniek gebied in de hersenen.
De fusiform gyrus bijvoorbeeld, die zich vlak bij de basis van de hersenen bevindt, is vooral betrokken bij het zien van gezichten, en de juiste superieure temporale sulcus aan de zijkant van de hersenen helpt ons op te merken waar iemand anders naar kijkt. Een deel van de occipitale cortex is gewijd aan het observeren van andere menselijke lichamen. Een evolutionair oeroud pad verbindt de superieure colliculus, die helpt bij het beheersen van elementaire visuele informatie, en de amygdala, die sterke menselijke emoties reguleert.
Onze hersenen zijn ook afgestemd op menselijke stemmen. Een volledig neuraal netwerk is gewijd aan taal, dat in meer dan 90 procent van de mensen aan de linkerkant van de hersenen voorkomt.
Er is een vergelijkbaar netwerk aan de rechterkant van de hersenen dat prosodie decodeert, de extra tonen en manieren waarop mensen lagen betekenis toevoegen aan hun gesproken woorden.
Het gevoel van aanraking geeft informatie door aan de insula, wat een emotionele reactie kan oproepen. De reukzin is nauw verbonden met het limbische systeem, dat emotionele sensaties en voorschriften beheert.
Bijna elke betekenis die we hebben heeft unieke bedradingen voor emoties, vooral wanneer andere mensen erbij betrokken zijn.
Filterinformatie
De volgende basisstap in sociale interactie is bepalen of een sociaal signaal er echt toe doet. Specifieke hersenstructuren genereren een aanvankelijke emotionele reactie op sociale prikkels. Moet iemands toon echt zoveel invloed op ons hebben als op de toon? Wat betekent iemands uiterlijk eigenlijk, en reageren we overdreven?
Diep in de hersenen lijkt de amygdala vooral betrokken te zijn bij het selecteren van welke van de ontelbare inkomende sociale signalen het belangrijkst zijn. Je kunt de amygdala zien als een inkomend signaal met een emotionele waarde. Mensen met schade aan hun amygdala hebben het moeilijker om angstige gezichten te herkennen en ze kijken niet naar de ogen van anderen om emoties waar te nemen.
De insula is ook belangrijk bij het toekennen van emotionele waarde van verschillende stimuli, zoals het beslissen wanneer iets walgelijk is. Dit kan sociaal cruciaal zijn, omdat de insula de signalen aangeeft van de ongeschiktheid van, laten we zeggen, chronische neusplukken in het openbaar. Laesies in dit deel van de hersenen zullen leiden tot een gebrek aan bezorgdheid over ongepaste situaties. In de ziekte frontotemporale dementie kan bijvoorbeeld insulaire degeneratie ten grondslag liggen aan dergelijk gedrag als het niet geven om persoonlijke hygiëne.
Een regio die bekend staat als de anterior cingulate cortex genereert reacties als reactie op verschillende situaties. De voorste cingulate cortex is verbonden met vele andere delen van de hersenen, en is de plaats waar sensatie wordt omgezet in actie. Bijvoorbeeld, als de insula oordeelt dat iets walgelijk is, geeft de cortex anterior cingulate de informatie door aan delen van de hersenen die samenwerken om ‘bah.’ Te zeggen. Mensen met een beroerte in dit gebied kunnen een diepe apathie hebben, zelfs tot het punt van akinetisch mutisme, waarbij iemand geen motivatie heeft om zelfs maar te bewegen of te praten.
De orbitofrontale cortex aan de onder- en voorkant van de hersenen geeft aan wanneer binnenkomende sociale signalen lonend zijn.
Studies hebben bijvoorbeeld aangetoond dat deze regio’s zeer actief zijn in romantische liefde. Dit geldt met name voor een gebied dat de nucleus accumbens wordt genoemd.
De rol van ervaring
De meeste structuren die we tot nu toe hebben besproken, zijn "hardwired", wat betekent dat het relatief oude paden en structuren zijn die niet gemakkelijk kunnen worden veranderd. De neocortex ("neo" betekent "nieuw") is echter meer aanpasbaar. Dit nieuwe deel van het brein is waar onze ervaringen ons in staat stellen om de manier waarop we omgaan met andere mensen te veranderen.
Patronen van correct sociaal gedrag worden in de mediale prefrontale cortex gehouden. Deze regio rijpt niet volledig tot het begin van de jaren twintig, waardoor we tijd hebben om onze unieke persoonlijkheid te vormen en te kiezen hoe we reageren op verschillende sociale interacties. De ventrolaterale prefrontale cortex kan betrokken zijn bij het herkennen van de gevolgen van het overtreden van regels. Dit gebied is mogelijk minder actief bij sociopathische personen.
De anatomie van de etiquette
Zelfs als alle verwerking van sociale informatie op de juiste manier gebeurt, zal het niet veel uitmaken als we op een genante of ongepaste manier antwoorden. Het is van cruciaal belang in ons dagelijks leven dat we ons gedrag zorgvuldig beperken en de beste manier kiezen om ons te gedragen. Als dit niet correct wordt gedaan, kan er een conflict ontstaan. Huwelijken kunnen uiteenvallen, zakelijke deals kunnen instorten en vriendschappen kunnen mislukken.
Mensen hebben uniek gecompliceerde sociale interacties die overwegend worden gecontroleerd door de prefrontale cortex. Dit kan meer onmiddellijke reacties beheersen en opheffen, zodat we zelfs als we ons boos of beledigd voelen, op een sierlijke manier kunnen reageren.
De mediale prefrontale cortex vertelt ons welke emoties we voelen. Mensen met laesies in dit gebied weten niet hoe ze zich voelen. Als gevolg hiervan hebben ze het ook moeilijk om hun emoties te regelen of te beheersen.
De laterale prefrontale cortex lijkt meer betrokken te zijn bij het vermogen om de emotie te reguleren die wordt gesignaleerd door de mediale prefrontale cortex. Dit helpt ons ook om ons aan te passen aan nieuwe situaties. Dit is bijvoorbeeld het gebied dat ons in staat stelt om een schadelijke gedachte te overwinnen, zelfs als we opgevoed zijn in een bevooroordeeld huishouden.
Het originele sociale netwerk
In zekere zin weerspiegelen de hersenen onze eigen samenleving. Zowel wij als onze neuronen bestaan in communicatienetwerken. Eén neuron kan informatie direct delen met honderden anderen en indirect communiceren met miljarden in het lichaam. Door onze handen en lippen te coördineren, wordt dit elektrische gebabbel binnen onze eigen hersenen de elektronische blips van een gsm-signaal of het warmere analoge signaal van face-to-face interactie. De communicatie tussen zenuwcellen wordt communicatie tussen mensen.
