Cellulitis is een bacteriële infectie van de diepere lagen van de huid, met name de dermis en het onderhuidse weefsel. Bij volwassenen en kinderen wordt cellulitis meestal veroorzaakt door Streptococcus en Staphylococcus aureus bacteriën. Een ander type, Haemophilus influenzae type B genaamd, kan cellulitis veroorzaken bij kinderen jonger dan 3 jaar, maar dit is minder gebruikelijk omdat vaccinaties tegen deze bacterie routine werden.
Het kennen van het type bacteriën dat aanwezig is in een cellulitisinfectie kan artsen helpen het beste antibioticum te kiezen om de aandoening te behandelen.
Oorzaken
Bacteriën kunnen een infectie veroorzaken als ze in de huid kunnen komen door een breuk in het weefsel. Bij cellulitis kan dit gebeuren als er snijwonden, schaafwonden, zweren, spinnenbeten, tatoeages of chirurgische wonden zijn.
Cellulitis kan zich ook ontwikkelen in de huid die volkomen normaal lijkt. Herhaalde infecties ontwikkelen zich vaak in gebieden waar bloed- of lymfevaten zijn beschadigd. Dit kan worden veroorzaakt door een aantal dingen, waaronder:
- Vroegtijdige cellulitisinfectie
- Chirurgische verwijdering van lymfeklieren
- Verwijderen van aderen voor veneuze transplantaten elders in het lichaam
- Voorafgaande of huidige bestralingstherapie in het betreffende gebied
Tekenen en symptomen
Vóór zichtbare huidveranderingen doen zich voor, personen met cellulitis hebben meestal koorts, koude rillingen en vermoeidheid. De huidinfectie zelf is meestal rood, gezwollen, pijnlijk en warm om aan te raken.
De textuur van de huid wordt vaak omschreven als "kasseien" qua uiterlijk. Rode strepen die uit het gebied komen en gezwollen lymfeklieren zijn ook algemene kenmerken.
Bij kinderen verschijnt cellulitis meestal op het hoofd en de nek, terwijl volwassenen meestal cellulitis in de armen of benen krijgen.
Diagnose
Cellulitis wordt meestal gediagnosticeerd op basis van het uiterlijk. Soms zullen artsen het bloedbeeld van een persoon controleren om te zien of de witte bloedcellen zijn verhoogd (wat betekent dat het immuunsysteem een infectie bestrijdt). Dit is niet altijd het geval, met name in de vroege stadia, hoewel veranderingen doorgaans worden gezien naarmate de infectie vordert.
Bij mensen die erg ziek zijn, kunnen bloedkweken worden uitgevoerd om te zien of de bacteriën zich hebben verspreid (verspreid) in de bloedbaan. Helaas zijn culturen slechts in ongeveer vijf procent van de gevallen positief, wat een definitieve diagnose moeilijk maakt.
Als alternatief kan een arts ervoor kiezen om een aspiratie uit te voeren, waarbij de steriele vloeistof in het geïnfecteerde weefsel wordt geïnjecteerd, waarna vloeistoffen worden afgetapt in de hoop een deel van de bacteriën op te vangen. Dit gebeurt meestal alleen in extreme gevallen, omdat aspiraties terugkeerbeslissende resultaten opleveren.
Behandelingen
Cellulitis wordt behandeld met antibiotica. De meeste cellulitisinfecties vereisen een 10-daagse kuur met een oraal antibioticum. Als de infectie op een arm is of vooral op het been, kan het opheffen van de extremiteit de genezing versnellen. In meer ernstige gevallen kunnen intraveneuze antibiotica worden gebruikt, zoals:
- Cellulitis van het gezicht
- Personen die ernstig ziek zijn
- Mensen met een aangetast immuunsysteem, waaronder mensen met HIV
- Infecties die niet verbeteren of verergeren met orale antibiotica
Preventie
De beste preventie van cellulitis is het verzorgen van elke huidbreuk, waaronder:
- De wond dagelijks wassen met water en zeep
- Een lokaal antibioticum op de wond aanbrengen
- De wond bedekt houden met een verband
- Het verband dagelijks vervangen (of vaker als het vies of nat wordt)
Een woord van Zeer goed
Nooit aarzelen om een arts te raadplegen als een wond die u borstvoeding geeft, ineens roder wordt, pijnlijk wordt of begint af te tappen. Dit geldt met name als u diabetes hebt, een slechte bloedsomloop ervaart of als u immuunonderdrukkende geneesmiddelen gebruikt.
Wachten is zelden een goed idee. Een aanhoudende uitslag of een huid die diep rood en ontstoken is, kan wijzen op een meer ernstige infectie van de dermis (de binnenste laag van de huid). Zoals met alle huidaandoeningen, zorgt een eerdere detectie voor een effectievere behandeling.
