In alle eerlijkheid bevatten veel soorten zeevruchten, zoals zalm, garnalen en kabeljauw, weinig gemetaboliseerd kwik. Bovendien is de ongerustheid over gemetaboliseerd kwik in zeevruchten niets nieuws en vis is over het algemeen erg voedzaam. De FDA werkt momenteel echter aan het bijwerken van haar advies over de consumptie van zeevruchten door zwangere vrouwen, moeders die borstvoeding geven, vrouwen die anticiperen op zwangerschap en jonge kinderen.
De FBI en vele anderen maken zich met name zorgen over de ernstige neurologische schade die dergelijk kwik kan aanrichten aan onze fysiologie, vooral de effecten op foetussen en zeer jonge kinderen die nog steeds groeien en zich ontwikkelen.
Hoe doet Mercury zijn weg naar zeevruchten?
Mercurius baant zich via omwegen een weg naar schaal- en schelpdieren, vissen en schaaldieren.
Ten eerste stijgt verdampt metallisch kwik (Hg0) geproduceerd door zowel natuurlijke processen (denk aan bosbranden of vulkanische activiteit) als vervuiling (verbranding van fossiele brandstoffen) in de atmosfeer. Eenmaal in de atmosfeer wordt dit kwik geoxideerd om tweewaardig anorganisch kwik (Hg2+) te vormen dat vervolgens als regen valt naar het aardoppervlak. Waterachtige bacteriën zoals plankton methyleren dit kwik (dat MeHg+ of methylkwik vormt), en dit metaboliseerde methylkwikafzettingen in de lipiden of het vet van dieren, en bereikte zijn weg helemaal naar boven in de voedselketen.
Langlevende roofdiervissen in de top van de voedselketen, zoals haaien, zwaardvis en koningsmakreel, accumuleren uiteindelijk relatief hoge kwikniveaus, waardoor hun consumptie door zwangere vrouwen en jonge kinderen met zich ontwikkelende zenuwstelsels bijzonder in het bijzonder.
Waarom is methylkwik gevaarlijk?
Zowel geïoniseerd kwik als methylkwik hecht zich aan zwavel in eiwitten en verstoort zo de biologie van ons lichaam op talloze en verontrustende manieren. Meer specifiek genereert kwik oxidatieve stress op cellen (denk aan vorming van vrije radicalen), rotzooi met microtubuli (denk aan een verknipte celdeling) en kan zelfs gevaarlijke auto-immuniteit veroorzaken.
Voorwaar, we begrijpen niet precies hoe kwik ons verprutst, maar wat we wel weten over kwikvergiftiging is eng.
Hier zijn enkele slechte manieren waarop methylkwik kan rotzooien met ons lichaam:
- blindheid
- hersenverlamming
- groeiproblemen
- intellectuele handicap
- vermoeidheid
- gehoorverlies
- ataxie (verlies van vrijwillige coördinatie van spierbewegingen)
- spiertremor
- bewegingen
- verlamming ( met ernstige vergiftiging)
- sterfte (met ernstige vergiftiging)
- hartziekte (sommige zeer nieuwe onderzoeken wijzen erop dat methylkwik kan bijdragen aan atherosclerose)
Let op, sommige van deze neurologische bijwerkingen zoals hersenverlamming en groeiproblemen zijn van toepassing op foetussen en jonge kinderen. Daarom hebben de FDA en verschillende gezondheidsorganisaties waarschuwingen uitgegeven die specifiek zijn voor deze populaties.
Hoewel kwik wordt uitgescheiden door de lever en de nieren, heeft het een bijzonder lange halfwaardetijd in het lichaam. Met andere woorden, het duurt lang voordat we ons ontdoen van ingenomen kwik. Bovendien wordt methylkwik bijna volledig geabsorbeerd uit het maagdarmkanaal en is het zeer goed in het doorkruisen van de bloed-hersenbarrière, waardoor de hersenen en het ruggenmerg bijzonder gevoelig zijn voor de effecten ervan.
Vergiftiging met methylkwik is verraderlijk, en in tegenstelling tot andere, meer acute vormen van kwikvergiftiging, chelatie en emesis (braken) falen om je lichaam van dit zware metaal te ontdoen.
In feite is preventie de enige verdediging die we hebben tegen methylkwik. Met andere woorden, de beste manier om methylkwikvergiftiging aan te pakken, is om de opname ervan in de eerste plaats te voorkomen.
Wat betekent methylkwik in zeevruchten voor u?
Zoals de FDA en talloze anderen hebben opgemerkt, moeten we niet vergeten dat zeevruchten een bijzonder gezonde bron van eiwitten, mineralen en vitamines zijn. Bovendien zijn zeegerechten laag in verzadigd vet en rijk aan omega-3-vetzuren.Wij allen, zelfs zwangere vrouwen en jonge kinderen, moeten gezonde, aanbevolen en voedzame hoeveelheden zeevruchten in onze voeding opnemen.
Met zijn recentelijk opgestelde advies moedigt de FDA zelfs zwangere vrouwen, moeders die borstvoeding geven en moeders aan om te anticiperen op zwangerschap, om 8 tot 12 ons zeevruchten per week te eten, en kinderen van 2 tot 8 jaar moeten 3 tot 6 gram eten.
Met andere woorden, zulke mensen zouden ongeveer 2 tot 3 porties zeevruchten per week moeten eten.
De FDA adviseert echter zwangere vrouwen, moeders die borstvoeding geven, vrouwen die anticiperen op zwangerschap en jonge kinderen om vis te eten die meestal lager is in methylkwik, zoals tilapia, meerval en kabeljauw. Bovendien bevelen de FBI de consumptie aan van haaien, zwaardvis, koningsmakreel en tilefish die voor de kust van de Golf zijn gevangen. Bovendien moeten mensen die vis uit zoetwaterreservoirs eten, luisteren naar lokale adviezen over kwikniveaus en op hun hoede zijn voor vis die is geoogst uit gebieden zonder advies.
Hoewel de FDA lichte tonijnconserven zo laag in kwik vermeldt, wordt deze beoordeling betwist door veel deskundigen die hun best waarschuwen voor bepaalde moeders en jonge kinderen om helemaal weg te blijven van tonijn.
Houd er rekening mee dat, ondanks wat ik tot nu toe met u heb gedeeld, het advies van de FDA slechts adviesis. Het is zeer zeldzaam dat een beperkte blootstelling aan zelfs probleem zeevruchten zal resulteren in methylkwikvergiftiging. Bijvoorbeeld, als je zwanger bent of borstvoeding geeft en je glijdt en eet af en toe een zwaardvis steak tijdens Valentijnsbrunch met je partner, dan hoef je niet bang te zijn. Probeer gewoon zoveel mogelijk uit de buurt van dergelijke vissen te blijven en de consumptie van vis voor de rest van de week te verminderen – een punt dat de FDA ook maakt.
Ondanks de bezorgdheid over methylkwik in zeevruchten, heeft de overgrote meerderheid van de Amerikanen lage hoeveelheden kwik in hun lichaam – zelfs bij degenen die zoetwatervissen eten, meer vis dan gemiddeld, of beide. Bijvoorbeeld, een recente studie pegged het aantal volwassenen met totale EPA bloed-kwikconcentraties beschouwd potentieel schadelijk (groter of gelijk aan 5,8 microgram per liter) op 4,6 procent. Bovendien schatte een ander groot onderzoek dat slechts 0,5 procent van de jongeren van 1 tot 19 jaar zich registreerde met betrekking tot bloedkwikniveaus.
