Pijnstilling is het primaire behandelingsdoel van osteoartritis medicatie. Gelokaliseerde ontsteking, die kan optreden bij artrose, wordt ook verlicht door het nemen van osteoartritis-medicatie.
Pijnstillende medicatie
Pijnstillers zijn een klasse geneesmiddelen die worden gebruikt om pijn te verlichten. Pijnstillers induceren pijnverlichting door pijnsignalen naar de hersenen te blokkeren of door de interpretatie van de signalen door de hersenen te hinderen, zonder anesthesie of bewustzijnsverlies te veroorzaken.
Er zijn in principe twee soorten pijnstillers: niet-narcotica en narcotica.
Niet-narcotische pijnstillers
Acetaminophen is de initiële therapie aanbevolen door het American College of Rheumatology voor de behandeling van artrose, vooral voor de heupen en knieën. Sommige patiënten vinden echter niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID’s) effectiever voor pijnverlichting dan paracetamol. Er zijn studies en debatten geweest die effectiever zijn – paracetamol of NSAID’s? De conclusie is dat medicatie-opties geïndividualiseerd moeten worden.
Narcotische pijnstillers
Narcotische analgetica worden soms voorgeschreven voor patiënten met ernstige osteoartritis die andere behandelingsopties niet hebben doorstaan. Ultram (tramadol) is niet-narcotisch, maar het medicijn heeft een narcotische werking evenals pijnstillende eigenschappen. Ultram is gemeld het gebruik van NSAID te verminderen en effectief doorbraakpijn te behandelen bij patiënten met osteoarthritis.
Topische pijnstillers
Topische pijnstillers zijn crèmes of andere geformuleerde wrijvingen die extern op het aangetaste gewricht worden aangebracht. Ze worden zonder voorschrift verkocht. Actieve ingrediënten zijn:
- Contrairriterende middelen – wintergreenolie, kamfer, eucalyptus
- Salicylaten
- Capsaïcine
Niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen (NSAID’s)
Het is aangetoond dat NSAID’s in verschillende onderzoeken effectief zijn voor osteoartritis.
Omdat de meeste NSAID’s even effectief zijn bij pijnverlichting, kan de beslissing over het gebruik van de NSAID gebaseerd zijn op kosten, doseringsschema’s en het risico op bijwerkingen. Het risico op gastro-intestinale en renale toxiciteit, evenals hartrisico’s, moet worden overwogen bij gebruik van NSAID’s.
NSAID’s zijn onder meer:
- Ansaid (Flurbiprofen)
- Arthrotec (Diclofenac / Misoprostol)
- Cataflam (Diclofenac-kalium)
- Clinoril (Sulindac)
- Daypro (Oxaprozin)
- Dolobid (Diflunisal)
- Feldene (Piroxicam)
- Ibuprofen (Motrin, Advil)
- Indocin (Indomethacin)
- Ketoprofen (Orudis, Oruvail)
- Lodine (Etodolac)
- Meclomen (Meclofenamate)
- Mobic (Meloxicam)
- Nalfon (Fenoprofen)
- Naproxen (Naprosyn, Aleve)
- Ponstel (Mefenamic Acid)
- Relafen (Nabumetone)
- Tolectine (Tolmetin)
- Voltaren (Diclofenac-natrium)
COX-2-selectieve remmers
COX-2-selectieve remmers hebben minder kans op gastro-intestinale toxiciteit dan traditionele NSAID’s. Uw arts moet voordelen versus risico’s overwegen en ook de kosten in overweging nemen bij het kiezen van de beste NSAID- of COX-2-remmer voor u.
NSAID’s werken door de activiteit van het enzym cyclo-oxygenase, ook wel COX genoemd, te blokkeren. Onderzoek heeft aangetoond dat er twee vormen zijn, bekend als COX-1 en COX-2. NSAID’s beïnvloeden beide vormen. COX-1 is betrokken bij het behoud van gezond weefsel, terwijl COX-2 bij de ontstekingsroute betrokken is.
COX-2-selectieve remmers werden een subset van NSAID’s en een betere keuze voor patiënten met een verhoogd risico op gastro-intestinale toxiciteit.
Ooit waren er drie COX-2-selectieve remmers op de markt: Celebrex, Vioxx en Bextra. Terwijl de laatste twee zijn verwijderd van de markt, is Celebrex de enige selectieve COX-2-remmer die beschikbaar is.
Gelokaliseerde injecties
Artrosepatiënten met gewrichtseffusie of gelokaliseerde inflammatie kunnen baat hebben bij intra-articulaire corticosteroïd-injecties.
Een andere lokale injectie die ten goede kan komen aan artrosepatiënten bij knieën, is intra-articulaire injectie van hyaluronan of derivaten (bijv. Synvisc, Orthovisc, Hyalgan, Euflexxa, Supartz).
Het proces staat bekend als viscosupplementation.
