Iedereen kent Alexander Graham Bell en zijn uitvinding van de telefoon. Veel mensen weten niet dat hij ook een dove opvoeder was, en zijn methoden (en redenen achter die methoden) blijven controverse veroorzaken in de Dovengemeenschap.
Bell’s vader, Alexander Melville Bell, was een leraar van doven. Zijn methode om doven te onderwijzen, was de ‘zichtbare spraak’. De grootvader van Bell was een beroemde leraar in de kerkleer en wordt beschouwd als het model voor George Bernard Shaw’s karakter Prof.
Henry Higgins in Pygmalion. De jongere Bell leerde dove studenten op dovenscholen (een school in Londen, Boston School voor Deaf Mutes, de Clarke School of the Deaf en het American Asylum for Deaf) met deze methode. De moeder van Bell was doof / slechthorend en hij sprak vaak met haar door zijn mond dicht bij haar voorhoofd te plaatsen, in de overtuiging dat de vibraties van zijn stem haar zouden helpen de spraak duidelijker te onderscheiden dan het gebruik van een oortrompet.
Hoewel hij met een dove vrouw trouwde, een voormalig spraakpupil, Mabel Hubbard, was Bell fel gekant tegen huwelijken tussen aangeboren dove mensen. Bell vreesde voor ‘besmetting’ van het menselijk ras door de verspreiding van dove mensen, hoewel de meeste dove mensen statistisch worden geboren om hun ouders te horen.
Bell’s Legacy
Bell paste zijn studie van de eugenetica toe op zijn doel om de oprichting van een dove race te voorkomen en presenteerde zijn paper Memoir Upon the Formation of a Deaf van het menselijk ras aan de National Academy of Sciences in 1883.
Bell verklaarde: "Degenen die geloven zoals ik, dat de productie van een gebrekkig ras van mensen een grote ramp voor de wereld zou zijn, zullen zorgvuldig de oorzaken onderzoeken die zullen leiden tot het gemengde huwelijk van doven met het doel een remedie toe te passen ." In dit artikel stelde hij voor het aantal doofstommen te verminderen door doofstomme te ontmoedigen tot doofstomme huwelijken, pleiten voor lezing van spreekbeurten en articulatietraining voor een alleen-orale methode van onderwijs, het verwijderen van het gebruik van dove leraren en gebarentaal uit het klaslokaal .
Er werden suggesties gedaan om wetgeving uit te vaardigen om het gemengde huwelijk tussen doofstomme mensen of het verbieden van huwelijken tussen gezinnen met meer dan één doofstomme lid te voorkomen. Zijn preventieve strategieën voor doof huwelijk omvatten het verwijderen van barrières voor communicatie en interactie met de horende wereld.
In sommige opzichten veranderde Alexander Graham Bell de manier waarop we naar het onderwijs kijken voor de doven ten goede. Mondelinge methoden, de desegregatie van het onderwijs en het vergemakkelijken van de communicatie tussen dove en horende personen zijn een positief resultaat. Sommige historici wijzen hier evenveel op als zijn nalatenschap als zijn uitvindingen. Zijn beweegredenen achter deze suggesties zijn echter terug te voeren op een duistere agenda en zijn visie op de doven luidde een tijdperk in van het zien van die bevolking als minder capabel en gestigmatiseerd als een geldige methode van communicatie en onderwijs.
Bewerkt door Melissa Karp, Au.D
