Artsen bestellen veel tests om de diagnose van aandoeningen te helpen. Sommige tests zijn nuttig, andere niet. Wanneer een test niet wordt uitgevoerd om de juiste redenen, kan deze zelfs gevaarlijk zijn, omdat deze een ongepaste of onnodige behandeling zou kunnen leiden. Lees meer over enkele tests die worden gebruikt in de orthopedie en die je misschien wel twee keer bedenken!
Over het algemeen moet een test worden uitgevoerd wanneer een vermoedelijk resultaat in één richting zal leiden en een ander resultaat tot een andere behandeling zal leiden. Als het waarschijnlijke verloop van de behandeling onveranderd is, is de test vaak niet nodig.
1 X-stralen voor een verstuikte enkel
Enkelverstuikingen zijn veelvoorkomende verwondingen die optreden bij uitglijden, struikelen en vallen. Vaak kan het moeilijk zijn om de ernst van de verwonding te bepalen, omdat enkelfracturen ook pijn en zwelling kunnen veroorzaken. Uw arts moet echter kunnen vaststellen, alleen door u te onderzoeken, of een röntgenfoto echt noodzakelijk is.
Uw arts zou moeten kunnen bepalen of u voldoet aan specifieke criteria, bekend als de Ottawa-criteria, die de waarschijnlijkheid van een fractuur en dus de noodzaak voor een röntgenfoto voorspellen. Deze criteria zijn gebaseerd op de locatie van tederheid en de mogelijkheid om vier stappen te lopen.
In veel situaties hebben patiënten onnodige enkelröntgenfoto’s na het ondersteunen van een verstuikte enkel. Een goed klinisch onderzoek kan deze onnodige tests helpen voorkomen.
2 MRI’s voor rugpijn
MRI’s zijn zeer nuttige hulpmiddelen. Je kunt veel zien op een MRI: bot, ligament, kraakbeen, spieren, vloeistof, organen, enz. Sommige artsen beweren echter dat je te veel ziet. MRI’s vertonen zelfs veel tekenen van normale veroudering, zelfs bij mensen die nog maar net in de 20 zijn, wat kan worden verward met een abnormale bevinding.
Eén probleem met MRI’s van de wervelkolom is dat als je eenmaal ouder bent dan je tienerjaren, je waarschijnlijk normale bevindingen hebt over de MRI van je wervelkolom die mogelijk als abnormaal wordt geïnterpreteerd. ‘Disc buldging’ wordt bijvoorbeeld vaak gezien bij gezonde, jonge mensen zonder rugklachten. Deze bevinding is zelden de oorzaak van rugpijn en kan patiënten verwarren die proberen de bron van hun pijn te vinden.
MRI’s en röntgenfoto’s zijn zelden nodig om rugklachten te diagnosticeren en worden meestal alleen uitgevoerd als standaard rugpijnbehandelingen niet effectief zijn. Er zijn ook enkele waarschuwingssignalen waar uw arts naar kan zoeken om vast te stellen of beeldvorming noodzakelijk is, maar voor de overgrote meerderheid van de patiënten zijn dit geen nuttige tests. B 3Bloedonderzoeken voor gewrichtspijn
Het gebruik van bloedonderzoek om pijn in de gewrichten te diagnosticeren kan heel behulpzaam zijn, zelfs nodig. Bloedonderzoeken bestellen zonder te begrijpen hoe het resultaat zal worden gebruikt, is echter meestal niet nuttig. Bloedonderzoeken worden over het algemeen het best gebruikt om een vermoedelijke diagnose te bevestigen, in plaats van als een vervanging voor een grondige geschiedenis en lichamelijk onderzoek.
Het probleem is, veel bloedtesten om soorten artritis te diagnosticeren kunnen valselijk positief zijn. Dat betekent dat het resultaat positief kan zijn zonder dat de diagnose van de onderliggende aandoening aanwezig is. Tests voor reumatoïde artritis (RA) kunnen bijvoorbeeld positief zijn bij patiënten zonder RA, en kunnen negatief zijn bij patiënten met RA!
Nogmaals, dat wil niet zeggen dat bloedtesten geen nut hebben, maar overmatig gebruik van deze tests kan leiden tot onnodige behandeling met mogelijk gevaarlijke medicijnen. Voordat een bloedtest wordt uitgevoerd, moet uw arts de mogelijke diagnoses overwegen en ervoor zorgen dat de tests om specifieke redenen worden uitgevoerd, en niet alleen op een mogelijk probleem vissen. Zoals hierboven vermeld, als het verkrijgen van tests slechts een visserijexpeditie is, kunnen de resultaten vals geruststellend blijken te zijn of tot een verkeerde diagnose kunnen leiden.
4 MRI’s voor schouderpijn
Zoals het geval is met rugpijn, vertonen MRI’s in de schouder vaak bevindingen die tekenen kunnen zijn van normale veroudering. Rotatorcuff-scheuren worden bijvoorbeeld heel gewoon, vooral als mensen ouder worden. Hoewel een rotator cuff-scheur relatief zeldzaam is bij patiënten jonger dan 50, komen ze steeds vaker voor op het punt waar meer dan de helft van de patiënten ouder dan 70 jaar een rotator cuff-scheur heeft – en dit is bij patiënten zonder symptomen van schouderpijn. .
Als chirurgen alle oudere mensen met rotator cuff-tranen bedienden, zouden ze het erg druk hebben. De waarheid is, dat de meeste rotator cuff tranen, vooral bij patiënten ouder dan 60, zullen verbeteren met eenvoudigere, niet-chirurgische behandelingen.
Nieuwe gegevens suggereren dat labiale tranen overdreven worden gediagnosticeerd bij jonge patiënten met schouder-MRI’s. Nogmaals, het is belangrijk om ervoor te zorgen dat alle MRI-bevindingen verband houden met onderzoeksresultaten, en het is niet alleen het testresultaat dat wordt behandeld.
5 Botdensiteitstest bij patiënten met laag risico
Botdichtheidstests helpen bepalen of een patiënt de diagnose osteoporose heeft, een aandoening die het dunner worden van het bot veroorzaakt. Er zijn specifieke criteria die worden gebruikt om te bepalen wanneer deze test geschikt is.
Het hebben van een abnormale botdichtheidstest kan richtinggevend zijn voor de behandeling, maar de behandelingen omvatten vaak medicijnen die aanzienlijke bijwerkingen kunnen hebben. Patiënten die geen botdichtheidstest nodig hebben, kunnen het beste worden bediend door te wachten tot ze voldoen aan de juiste criteria voor de test.
