Elk jaar leiden de ontwikkelingen in zowel geneeskunde als technologie tot nieuwe en opwindende manieren om mogelijk leukemie en lymfoom te behandelen en te helpen zorgen voor degenen die al een behandeling ondergaan of momenteel ondergaan. In sommige gevallen zijn dergelijke vorderingen eigenlijk alleen maar verbeteringen op de huidige technieken, terwijl andere de nieuwste zijn in slimme technologie en andere technieken die ronduit futuristisch zijn.
Het volgende zijn vier ontwikkelingen die werden onderzocht in de behandeling van leukemie en lymfoom die in 2017 op verschillende onderzoeksgebieden ontstonden.
1. Injecteerbare Rituximab
Rituximab, een door een laboratorium ontworpen monoklonaal antilichaam, is een van de hoekstenen geworden van de therapie voor bepaalde niet-medicamenteuze patiënten. Hodgkin-lymfomen. Lymfomen kunnen in principe in twee categorieën worden gegroepeerd, Hodgkin en non-Hodgkin of NHL.
Rituximab heeft gebruik aangewezen voor bepaalde presentaties van twee van de meest voorkomende soorten NHL:
- Folliculair lymfoom
- Diffuus groot B-cel NHL (DLBCL)
Rituximab heeft ook gebruik aangegeven bij bepaalde presentaties van de volgende ziekten:
- Chronische lymfatische leukemie
- Reumatoïde artritis
- Wegener granulomatosis
- Microscopische polyangiitis
- Immuuntrombocytopenische purpura (ITP)
- Pemphigus vulgaris
De gebonden partner
Met al deze verschillende toepassingen, en met rituximab zo’n prominente therapie bij NHL, hebben medicijnfabrikanten rituximab in het oog gehad om kijk of het kan worden omgezet van een intraveneuze (IV) therapie naar een die kan worden gegeven als een injectie.
Als u ooit een patiënt bent geweest die een IV-medicatie nodig heeft, dan weet u hoe aantrekkelijk het is om dit medicijn om te zetten in iets dat als een injectie kan worden gegeven.
Wanneer rituximab intraveneus wordt toegediend, wordt u aan een infuuszak op een infuuspaal vastgemaakt en wordt de poll op wielen met zijn zwaaiende zak uw "gekoppelde partner" voor de komende paar uur of langer.
Meestal kan dit betekenen dat u, als u naar de badkamer moet, uw ‘partner’ samen met u moet besturen. Soms kunnen er vervelende piep- en alarmgeluiden uit de IV-machine komen als u probeert te lezen, tv te kijken of gewoon uw gedachten te verzamelen. Voor patiënten die te maken hebben met bloedkanker, zijn er mogelijk al urenlang dergelijke tethering aan de gang, dus alles wat deze last helpt verminderen, wordt over het algemeen verwelkomd.
De nieuwe oplossing
De nieuwe injecteerbare formulering is een mengsel van rituximab en een stof genaamd hyaluronidase, die helpt geneesmiddelen onder de huid af te leveren. De goedkeuring van de VS wordt verwacht in de zomer van 2017 en is al goedgekeurd in Europa. Wanneer het wordt toegediend onder de huid, kan het worden toegediend in 5 tot 7 minuten, vergeleken met anderhalf uur of langer voor intraveneus rituximab. Verschillende onderzoeken hebben aangetoond dat de nieuwe formulering van rituximab die onder de huid wordt toegediend veilig is en werkt evenals intraveneus rituximab, wat leidt tot vergelijkbare niveaus van het geneesmiddel in het bloed. De geïnjecteerde versie is goedgekeurd in de Europese Unie sinds 2014. Als de FDA het goedkeurt, blijft IV rituximab beschikbaar voor Amerikaanse patiënten.
2. Computeralgoritme voor acute myeloïde leukemie
Zou het niet geweldig zijn als artsen konden vaststellen wie waarschijnlijk na de behandeling terugvalt en waarschijnlijk geneigd zal zijn tot remissie?
Welnu, onderzoekers die worden gefinancierd door het National Cancer Institute, evenals verschillende andere organisaties, werken eraan om precies dat te doen, met behulp van computers.
Acute myeloïde leukemie
Acute myeloïde leukemie (AML) is een vorm van bloedkanker waarbij zich abnormale witte bloedcellen snel opbouwen in het beenmerg en de productie van normale bloedcellen verstoren. Er zijn vier hoofdtypen van leukemie: twee acute of snelgroeiende leukemieën en twee chronische of langzamer groeiende leukemie. AML is de meest voorkomende acuteof snelgroeiende leukemie bij volwassenen. AML is de op een na meest voorkomende leukemie bij kinderen en leukemie is over het algemeen de meest voorkomende kanker in de kindertijd.
Datagedreven diagnose
Het stellen van de diagnose AML vereist de kennis van de resultaten van bepaalde laboratoriumtesten, naast de tekenen en symptomen van de ziekte die aanwezig kan zijn. Dit heeft meestal betrekking op flow cytometry, een methode voor het tellen en sorteren van microscopische deeltjes in een vloeistof; in dit geval, de leukemiecellen en hun markers, eiwitten en eiwitcomplexen die detecteerbaar zijn als delen van de cellen. Het analyseren van gegevens uit flowcytometrie kan tijdrovend zijn.
Enter: Slimmere computers
Onderzoekers van de Purdue University en het Roswell Park Cancer Institute hebben gewerkt aan een algoritme voor computerleren dat in dit opzicht zou kunnen helpen, en zij geloven dat het informatie uit de gegevens beter dan mensen kan extraheren.
Machinaal leren verwijst naar een tak van de informatica die zich bezighoudt met computers die in staat zijn om bepaalde geprogrammeerde functies uit te breiden of analyses uit te voeren door middel van "ervaring", zonder expliciet geprogrammeerd te zijn om dit te doen. Het team meldde dat het de flowcytometrie-gegevens kon gebruiken om de uitkomst van de patiënt te voorspellen met een nauwkeurigheid van 90 tot 100 procent.
3. Slimmer scannen om terugval te zoeken
De helft van alle patiënten met Hodgkin-lymfoom en diffuus grootcellig B-cel lymfoom (de meest voorkomende vorm van non-Hodgkin lymfoom) zal terugvallen en aanvullende therapie vereisen. Gezien die statistiek, hoe vaak moeten dergelijke patiënten worden gescand om ervoor te zorgen dat de kanker niet is teruggekeerd?
Waarom niet scannen? Beter veilig dan Sorry, toch?
Als routinebewakingsbeeld vroegtijdige intrapses kan detecteren, wanneer er geen symptomen zijn en als dit de overleving voor dergelijke patiënten verbetert, zou dat een goede zaak zijn, maar er zijn veel onbeantwoorde vragen op dit gebied.
Oppervlakkig gezien lijkt het een goed idee dat mensen die voor deze ziekten zijn behandeld regelmatig scans krijgen om te voorkomen dat de kanker terugkomt. Dit is een punt waar, maar aan de andere kant van de vergelijking heeft de bijbehorende straling van dergelijke scans het risico van een tweede maligniteit. Je zou niet willen dat mensen met een zeer laag risico op een recidief, wiens ziekte in wezen is afgestompt met effectieve therapie, worden onderworpen aan onnodige herhaalde scans, ze blootstellen aan straling, op zoek zijn naar een terugval die misschien nooit zal voorkomen. Een andere overweging is dat er valse positieven optreden. Volgens recente onderzoeken heeft een significant deel van de patiënten te maken met vals-positieve scanresultaten, die extra angst en medische interventies veroorzaken.
Onderzoekers van de Emory University en Mayo Clinic publiceerden onlangs de resultaten van een onderzoek dat zij hebben uitgevoerd om enkele van deze vragen te onderzoeken. Ze evalueerden de rol van surveillance-imaging bij terugvaldetectie en evalueerden de impact ervan op de overleving voor teruggevallen patiënten met Hodgkin-lymfoom of DLBCL non-Hodgkin-lymfoom. Over het algemeen vonden ze dat de huidige beeldvormingsbenaderingen de meeste recidieven voorafgaand aan klinische tekenen en symptomen niet detecteren of de overleving verbeteren.
Identificatie van de hogere risicokanker
Dat gezegd hebbende, niet alle mensen in de groepen die in deze studie werden onderzocht, lopen hetzelfde risico op terugval. Dus, dat werpt de vraag op welke groepen patiënten een voldoende hoog risico op recidief hebben dat de voordelen van routinematig surveillanceasseren groter zijn dan de risico’s? Onderzoekers stelden vast dat toekomstige toekomstgerichte onderzoeken nodig zijn om te bepalen of routine scanning voor terugval voordelen kan bieden wanneer u de juiste patiënten selecteert om te scannen, de zogenaamde "sterk geselecteerde populaties."
Op dit moment voelde deze groep onderzoekers dat het is redelijk voor patiënten met DLBCL en bekende risicovolle functies-inclusief International Prognostic Index (IPI) van 3 tot 5 – om scans op individuele basis te overwegen na het bespreken van risico’s en voordelen en ook wetende dat vroege detectie van terugval niet definitief is bewezen om overleving te verbeteren.
4. Nano-CAR-T-therapie
Voor patiënten met bloedkanker en hun geliefden is er nogal wat enthousiasme over CAR-T-celtherapie. Nieuwe doorbraken met CAR-T-celtherapie worden vaak gemeld, schijnbaar elke dag.
Over CAR-T-cellen
T-cellen zijn een soort immuuncel die we allemaal in ons lichaam hebben. Ze zijn specifiek bekend als T-lymfocyten, een soort witte bloedcellen. T-cellen hebben receptoren op hun oppervlak, T-celreceptoren of TCR’s genoemd. Deze TCR’s binden aan antigenen op vreemde indringers of anderszins bedreigende cellen, zoals kankercellen, die het lichaam helpen een immuunrespons op te bouwen, om de dreiging te bestrijden.
Wanneer T-cellen worden gebruikt voor CAR-T-cel-kankertherapie, worden ze eerst verzameld uit het eigen bloed van een patiënt. Vervolgens worden in het laboratorium de T-cellen gemodificeerd om speciale receptoren op hun oppervlak te produceren die chimere antigeenreceptoren worden genoemd, of CAR’s, die in staat zijn te binden aan bepaalde oppervlakte-eiwitten van bepaalde kankercellen. Deze T-cellen met hun CAR’s kunnen dan leiden tot vernietiging van kankercellen, zodra ze opnieuw in de patiënt worden geïntroduceerd.
Nanotechnologie voldoet aan CAR-T-cellen
Een van de enigszins omslachtige bewegende delen van deze therapie was dat de cellen van de patiënt moeten worden geoogst, buiten het lichaam moeten worden ontworpen en vervolgens opnieuw moeten worden geïntroduceerd zodra er voldoende aantallen zijn om de klus te klaren. . Zou het niet netjes zijn als die engineeringstap sneller op je eigen cellen zou kunnen worden uitgevoerd, misschien met microscopische technische hulpmiddelen? Dat is het idee achter het gebruik van nanotechnologie in deze toepassing. Nanotechnologie verwijst hier naar het gebruik van microscopische machines om voordelen te bieden in het lichaam.
Onderzoekers van het Fred Hutchinson Cancer Center hebben onlangs aangetoond dat met nanodeeltjes geprogrammeerde immuuncellen de ontwikkeling van leukemie in hun laboratoriummodel van de ziekte kunnen opheffen of vertragen. Het "proof-of-principle" -onderzoek is een belangrijke eerste stap en de bevindingen zijn gepubliceerd in "Nature Nanotechnology." Dr Matthias Stephan, een onderzoeker in deze groep, zei: "Onze technologie is de eerste die we kennen om snel tumorherkenningsvermogens te programmeren in T-cellen zonder ze te extraheren voor laboratoriummanipulatie."
