Geloof het of niet, tegen 2056 zullen er volgens de Amerikaanse telling meer ouderen dan kinderen zijn. Echt, de vergrijzende bevolking neemt toe. De Census schat ook dat tegen 2029 de groep van 65-plussers 20% van de totale bevolking zal uitmaken.
En als we ouder worden, nemen onze ruggengraat ook toe. Hoewel er een aantal mogelijke rugvoorwaarden zijn die u of uw geliefden kunnen tegenkomen, zijn de meest voorkomende hiervan meestal gerelateerd aan osteoporose en degeneratieve veranderingen die van invloed zijn op schijven en andere structuren.
Spinale fracturen en hyperkyfose
Als u een vrouw bent en ouder bent dan 70, is het mogelijk dat u de pijn en het ongemak van een osteoporotische fractuur kent. Gemeenschappelijk bij babyboomers en oudere generaties, kan een osteoporose-gerelateerde wervelkolom (of een andere vorm van) fractuur resulteren in constante, zeurende rugpijn. Het ongemak kan van invloed zijn op uw dagelijkse activiteiten en een negatief effect hebben op uw emoties of relaties.
Wervelbreuken zijn het meest voorkomende type osteoporotische fracturen. Soms bootst de rugpijn die het gevolg is van een wervelfractuur, symptomen van andere ziekten of aandoeningen na. Daarom is diagnostische beeldvorming belangrijk. Proeven zoals röntgenfoto’s, MRI’s of CT-scans kunnen helpen compressie en wigbreuken te evalueren. Bovendien kan een botdensiteitstest u definitief vertellen of u osteoporose heeft. Botbiopten worden ook gebruikt om osteoporose te bevestigen.
Osteoporose is een botziekte die met name post-menopausale vrouwen treft.
Wanneer u osteoporose heeft, neemt uw botmassa sneller af dan wanneer deze weer kan worden opgebouwd. Botmassa bestaat uit eiwitten, evenals de mineralen calcium en fosfor.
Breuken als gevolg van osteoporose kunnen optreden na een trauma, maar ze kunnen ook zonder duidelijke oorzaak tot stand komen.
Het goede nieuws is echter dat veel gevallen van wervelcompressiefracturen (het meest voorkomende type) binnen 3 maanden zonder enige behandeling verbeteren, aldus de Amerikaanse Academie van Orthopedische Chirurgen. De Academie stelt voor om eenvoudige maatregelen te nemen terwijl je genezing, zoals beperkt gebruik van pijnstillers en de tijd nemen om te rusten als dat nodig is.
Uw arts kan u ook een brace voorschrijven om te dragen.
Operatie voor spinale fracturen
Ongeveer een kwart van de gevallen van osteoporosefracturen reageert niet goed op conservatieve zorg, zoals fysiotherapie, medicatie of gewoon wachten. Dus als je pijn ernstig is en het wordt niet beter met conservatieve maatregelen, dan is het misschien tijd om een operatie te overwegen. Bespreek uw opties met uw arts om zeker te zijn.
Twee soorten procedures worden vaak gebruikt voor de chirurgische behandeling van wervelfracturen: vertebroplastiek en kyphoplastie. Beide zijn minimaal invasief en zullen u waarschijnlijk relatief snel en gemakkelijk laten herstellen. Het gaat om het injecteren van cement in je bot om het te helpen herstellen en in sommige gevallen om de hoogte van de wervel te herstellen.
Hyperkyfose
Wervelbreuken leiden vaak tot een toestand van de houding die hyperkyfose wordt genoemd, ook bekend als leeftijdsgebonden hyperkyfose. Hoewel hyperkyfose ongeveer een derde van de tijd door een aantal dingen veroorzaakt kan worden, zijn ze een gevolg van wervelfracturen bij ouderen. Zoals de naam al doet vermoeden, is hyperkyfose een misvorming waarbij de normale kyfotische curve in de thoracale wervelkolom (in uw boven- en middenruggebied) overdreven of overdreven wordt.
Disc Degeneration
Degeneratie van spinale structuren is enigszins onvermijdelijk naarmate we ouder worden. Het kan voorkomen in een van de structuren waaruit je bestaat, inclusief de schijven, botten, gewrichten, ligamenten, spieren, zenuwen en meer. Meestal kan een niet-chirurgische behandeling de pijn in uw rug verlichten en uw fysieke functioneren verbeteren.
Soms slagen conservatieve methoden echter niet en kan uw arts een operatie voorstellen. Dit geldt met name als u ernstige en / of niet-aflatende pijn heeft of als uw pijn te wijten is aan radiculopathie (symptomen zoals ischias die worden veroorzaakt door een geïrriteerde spinale zenuwwortel) of myelopathie (symptomen veroorzaakt door verstoring of compressie van het ruggenmerg).
Degeneratie in spinale schijven is het meest voorkomende type spinale degeneratie en is vaak het eerste type dat zich ontwikkelt. Degenererende spinale schijven kunnen ook leiden tot degeneratieve veranderingen in andere delen van de wervelkolom.
Disc-degeneratie is technisch gezien geen spinale ziekte, maar eerder een beschrijving van de toestand van deze schokabsorberende ‘kussens’. Volgens de Arthritis Foundation heeft bijna iedereen ouder dan 60 jaar op zijn minst enige degeneratie van de schijf (zoals aangetoond door MRI’s). Maar niet iedereen zal pijn voelen.
Als de schijven volledig instorten, gaat de Arthritis Foundation verder, de facetgewrichten aan de achterkant van de wervelkolom kunnen tegen elkaar schuren, wat leidt tot symptomen van artrose, voornamelijk pijn en stijfheid.
Dingen die degeneratie van de schijf veroorzaken, omvatten het onvermijdelijke drogen dat met de leeftijd gepaard gaat. Drogen vermindert het vermogen van de schijf om schokken te absorberen. Schijven hebben weinig tot geen bloedtoevoer, wat betekent dat als ze eenmaal beschadigd zijn, helen op zijn best moeilijk is. Deze beperkte genezingscapaciteit van de schijven is vaak wat het verslechteringsproces dat leidt tot spinale degeneratie start en / of bestendigt.
Misschien is de meest voorkomende oorzaak van chronische lage rugpijn, schijfdegeneratie een aantal vormen aan te nemen. Meestal vormt de interne disruptie (IDD) de oorzaak van het probleem. Interne schijfonderbreking is een andere naam voor ringvormige traanverwondingen, ineenstorting van de schijf en / of mechanisch falen van de schijf, zonder begeleidende veranderingen in de vorm van de schijf (zoals van de buitenkant gezien) en geen veranderingen aan de wervel eindplaat. IDD is een geheel eigen klinische entiteit. Met andere woorden, het is niet hetzelfde als degeneratieve schijfziekte of hernia.
Discogene pijn is de naam die wordt gegeven aan de pijn die het gevolg is van IDD.
Symptomen van degenererende schijven
Symptomen van degenererende schijven hebben de neiging om op te treden waar de schade zich bevindt. Symptomen kunnen pijn (mild tot ernstig) zijn die erger wordt als u zit, optilt, buigt of draait. De pijn kan komen en gaan en kan beter worden als je je lichaam beweegt. Gevoelloosheid, tintelingen en / of beenzwakte (in het geval van lumbale schijfdegeneratie) die gepaard gaat met de pijn kan duiden op schade aan een of meer spinale zenuwwortels.
Artsen verdelen de soorten pijn gerelateerd aan spinale degeneratie in 4 categorieën. Axiale pijn is pijn die optreedt in en rond de wervelkolom. Radiculopathie is pijn en andere symptomen die voortkomen uit een geïrriteerde spinale zenuwwortel. Myelopathie verwijst naar pijn en andere symptomen die verband houden met schade aan het ruggenmerg (voorbeelden van symptomen van myelopathie omvatten problemen met de coördinatie of het lopen, en mogelijke darm- of blaasproblemen). Myelopathiesymptomen hebben de neiging ernstiger van aard te zijn dan symptomen die verband houden met radiculopathie of die zijn beperkt tot de axiale wervelkolom.
Degeneratieve discopathie (DDD) is pijngerelateerd aan de schijf en niets anders. Er wordt een diagnose gesteld wanneer uw arts geen andere reden dan de schijf zelf kan vinden om de aanwezigheid van uw pijn te verklaren. Om te komen tot de DDD-diagnose (evenals de diagnose voor veel andere soorten spinale problemen) zal uw arts waarschijnlijk medische geschiedenis, een lichamelijk onderzoek en mogelijk MRI gebruiken. Andere tests die helpen om de vermoedens van uw arts te bevestigen, kunnen röntgenfoto’s en / of provocatiediscografie zijn.
Behandeling voor het degenereren van schijven
Voor zover het de behandeling betreft, is in het algemeen conservatieve zorg voldoende om de symptomen te verminderen. Conservatieve zorg bestaat meestal uit fysiotherapie, thuis oefenprogramma, actief blijven binnen aanvaardbare grenzen, pijnmedicatie en mogelijk spinale injecties. Als de pijn aanhoudt, is het te ernstig, of als myelopathiesymptomen (zoals hierboven vermeld) de werking van uw darmen en / of de blaas beïnvloeden, kan uw arts een operatie voorstellen.
Samen met pijnvermindering wordt het succes van de behandeling van degenererende schijven gemeten aan de hand van uw vermogen om te functioneren in uw dagelijks leven-dingen als het kunnen lopen, staan, zitten en optillen van voorwerpen zonder pijn, in staat zijn om in te gaan in het sociale leven met minimale beperking, comfortabel reizen en meer spreken boekdelen over hoe goed u het beheer en / of genezing van degeneratieve veranderingen in uw schijven.
Spinale artritis en spinale stenose
Disc-degeneratie leidt vaak tot artrose in de gewrichten die zich aan de achterkant van de wervelkolom bevinden (facetgewrichten.) Samen met hypertrofie en de vorming van sporen, het bot-op-bot contact dat het gevolg is van veranderingen in uitlijning van de wervelkolom door instorting van de schijf kan pijn en ontsteking in de facetten veroorzaken. De abnormale botgroei (facetgewrichtshypertrofie) verandert de vorm van uw wervels en kan de ruimten en gaten in en rond de wervelkolom binnendringen. Wanneer dit gebeurt, kunnen het ruggenmerg en / of de spinale zenuwwortels geïrriteerd raken wanneer ze in contact komen met de sporen.
Artrose is een progressieve ziekte, maar u kunt het helpen vertragen door serieus met uw arts en fysiotherapeut te werken. De oefeningen die ze je thuis laten doen, zijn met name belangrijk voor het beheersen van de progressie. Hoogstwaarschijnlijk zullen ze flexibiliteitsontwikkeling, spierversterking en oefening zonder of met weinig belasting, zoals watersport, aanbevelen.
Maar wanneer de ziekte verergert, kan dit leiden tot spinale stenose. Spinale stenose is een vernauwing van de ruimten waardoor zenuwen en het koord bewegen, namelijk het wervelkanaal en het foramen intervertebrale. Twee soorten stenose in de wervelkolom zijn centraal kanaal en foraminale stenose.
Het klassieke symptoom van spinale stenose is neurogene claudicatie, pijn bij lopen en staan, die de neiging heeft om te worden verlicht als je zit of gaat liggen. Andere symptomen zijn radiculopathie of pijn en zenuwklachten die een arm of been en verdikte ligamenten aantasten. Verdikte ruggengraatbanden, met name de ligament flavum, kunnen de aantasting factor toevoegen, waardoor de irritatie van de spinale zenuwwortel en / of het ruggenmerg toeneemt.
Zoals met veel andere soorten degeneratieve wervelkolomaandoeningen, kunnen pijnverlichting en een beter functioneren over het algemeen worden bereikt met conservatieve zorg. Uw arts kan fysiotherapie en ontstekingsremmende medicijnen voorschrijven. Als de symptomen aanhouden, kan ze u doorverwijzen naar een chirurg voor een decompressie. Het doel van een decompressie-rugoperatie is het vergroten van de ingesloten ruimten. Er wordt gezegd dat deze rugprocedure mensen helpt verder te lopen en langere perioden te verblijven met minimaal ongemak. Als uw wervelkolom instabiel is, kan uw chirurg het gebied ook fuseren. Dit kan inhouden dat je bot van je heup neemt en het in je ruggengraat plaatst of metalen stukken zoals schroeven en staven implanteert.
