De meeste mensen met autisme (hoewel niet allemaal) hebben de mogelijkheid om te praten. Sommige mensen met autisme praten zelfs veel. Meestal praten mensen met autisme echter anders dan neurotypische mensen. Sommige van die verschillen hebben betrekking op de daadwerkelijke productie en het gebruik van gesproken taal. Anderen met betrekking tot non-verbale "lichaamstaal" en andere sociale signalen.
Weer anderen gaan echt over het begrijpen en beantwoorden van culturele verwachtingen.
Wat is een Pragmatische spraakvertraging?
De American Speech-Language Hearing Association (ASHA) beschrijft pragmatische spraak met drie componenten:
Taalgebruikvoor verschillende doeleinden, zoals
- begroeten (bijv. Hallo, tot ziens)
- informeren (ik krijg bijvoorbeeld een koekje)
- veeleisend (bijv. geef me een koekje)
- veelbelovend (bijv. ik zal een koekje voor je halen)
- vragen (bijv. ik zou graag een koekje willen)
van taal veranderenvolgens de behoeften van een luisteraar of situatie, zoals
- anders praten dan een baby to een achtergrondinformatie geven aan een onbekende luisteraar
- anders praten in een klas dan op een speelplaats
- regels volgen
voor gesprekken en verhalen vertellen, zoalsom de beurt praten
- gespreksonderwerpen introduceren
- bijblijven
- verbale en non-verbale signalen gebruiken
- gezichtsuitdrukkingen en oogcontact gebruiken
- Natuurlijk variëren de regels voor spraak en communicatie van gemeenschap tot gemeenschap en kan van land tot land heel anders zijn. Maar het vermogen om deze regels te observeren, te begrijpen en te gebruiken (en de juiste veranderingen aan te brengen in verschillende sociale settings) is de sleutel tot pragmatische spraak en communicatie.
Hoe autisme-effecten Pragmatische spraak
Voor mensen met autisme is pragmatische spraak bijna altijd een probleem op een bepaald niveau. Het is duidelijk dat een non-verbale persoon worstelt met heel verschillende uitdagingen dan een zeer verbale persoon, maar beiden hebben waarschijnlijk hulp nodig bij het begrijpen van gezichtsuitdrukkingen, non-verbale signalen, het nemen van dingen, enzovoort. Hoewel autistische spraakpatronen van persoon tot persoon verschillen, kunnen personen met autisme:
luider of stiller zijn dan cultureel wordt verwacht
- spreken in een plattere stem of een andere intonatie gebruiken dan gebruikelijk
- hele stukken scripts herhalen uit televisieshows, video’s of films
- praten over wat een onderwerp met een ander onderwerp lijkt te zijn
- domineren het gesprek met praten over een onderwerp dat alleen voor zichzelf van belang is
- zeg steeds dezelfde dingen (letterlijk dezelfde feiten steeds weer herhalen, of de dezelfde zinnen steeds weer opnieuw, bijvoorbeeld: "dat is geweldig" als reactie op elke uitspraak)
- stel vragen of geef informatie over onderwerpen die meestal als taboe of op zijn minst gevoelig worden beschouwd (bijvoorbeeld "Dus, ben je echt boos op je recente scheiding? "of" Ik ging gisteren naar de dokter en moest een urinemonster geven. ")
- voer gesprekken in wanneer ze niet zijn uitgenodigd en / of verlaat gesprekken vóór de discussie peren zijn voorbij
- vinden het moeilijk om sarcasme, grappen, uitdrukkingen en uitdrukkingen te herkennen zoals "de pot die de ketel zwart noemt" tenzij ze worden uitgelegd
- taal gebruiken die niet past in de situatie (te formeel, te informeel, proberen te zijn grappig in een serieuze situatie of serieus proberen te zijn in een gekke situatie)
- stel vragen gewoon om hun eigen ideeën of meningen te geven (bijvoorbeeld: "Hou je van telescopen? Ik hou van telescopen; Ik heb er drie. Een van hen is een Celestron … "
- Vertel de waarheid, zonder dat je je ervan bewust bent of het vertellen van de waarheid een negatief resultaat zal hebben (" Ja, die jurk doet je er dik uitzien ")
- faalt of weigert deel te nemen aan het soort praten dat de interacties tussen nieuwe bekenden of in gespannen situaties meestal soepel maakt (bijvoorbeeld weerpraat)
- Hoe therapeuten kunnen helpen
Zowel logopedisten als therapeuten voor sociale vaardigheden werken met autistische kinderen en volwassenen om pragmatische vertragingen in de spraak te overwinnen. Familie en vrienden kunnen ook helpen door geschikte spraakpatronen en taalgebruik actief te onderwijzen, modelleren en rollenspellen. In tegenstelling tot sommige therapieën, kunnen spraak- en sociale vaardigheidstherapieën een aanzienlijk verschil maken voor zowel kinderen als volwassenen.
Verbeteringen in pragmatische spraakvaardigheden kunnen een enorm positief verschil maken in de reactie van anderen op mensen met ASS. Het is echter belangrijk om op te merken dat het mogelijk is om autistische kinderen te ’trainen’, met name tot het punt waarop hun taalgebruik technisch correct is maar sociaal ‘uit’. Vreemd maar waar, een kind met autisme dat de hand schudt met een volwassene, hem in de ogen kijkt en zegt: "Het is me een genoegen om je te ontmoeten" gedraagt zich, niet als een kind, maar als een zakenpartner!
