Hoewel vaak verkeerd geciteerd, is de bewering dat "muziek charmes heeft om de wilde borst te kalmeren" voor de meesten van ons bekend. Het eigenlijke citaat, dat voortkomt uit een tragisch toneelstuk genaamd "The Mourning Bride" van William Congreve, dat meer dan 300 jaar geleden werd gepubliceerd, gaat verder: "Muziek heeft Charms om een wilde Breast te kalmeren, Rocks te verzachten of een Geknoopt Eik te buigen. "
Toegezien op poëtische licentie, vertaalt de verklaring zich in een claim over de kracht van muziek over emotie en haar vermogen om ons te kalmeren, te verlichten en te kalmeren.
De claim strekt zich schijnbaar ook uit tot een fysieke invloed; het buigen (of buigen) van een geknoopte eik geeft meteen aanleiding tot het afrollen van een stijf, arthritisch gewricht. De wetenschap is aan het inhalen om te suggereren dat beide attributen van medicinale muziek veel meer kunnen zijn dan het wishful thinking van een toneelschrijver.
Een bewezen therapie
Een systematische review en meta-analyse in het tijdschrift Pain Physician geven aan dat muziek effectief functioneert om zowel chronische pijn als gerelateerde depressie te verlichten. Over het algemeen werd muziek gebruikt als adjuvante therapie bij de beoordeelde interventies, dit in combinatie met andere, meer conventionele pijnbehandelingen, in plaats van als een op zichzelf staande substituut voor hen. De onderzochte studies omvatten die waarin patiënten hun eigen muziek kozen en anderen waarin muziek door de onderzoekers was geselecteerd.
De basisconclusies waren dat "muziek zelfgerapporteerde pijn-, angst- en depressiesymptomen reduceert bij een breed scala aan chronische pijnpatiënten", en dat het meestal effectiever is wanneer patiënten de leiding hebben over de muzikale selectie voor zichzelf.
De auteurs merkten pijnverlichting op in een breed scala van omstandigheden, wat suggereert dat het analgetisch effect van muziek relevant kan zijn voor alle chronische pijnpatiënten. Verlichting van angst en depressie bleek ook significant te zijn, maar deze studie kon niet bepalen of dit een afzonderlijk, primair effect van muziek was of secundair aan de verlichting van fysieke pijn.
Een andere studie wijst er echter op dat de verlichting van zowel depressie als angst een ander primair, onafhankelijk effect van muziek is. Een systematische review en meta-analyse gepubliceerd in de Cochrane Database of Systematic Reviews this, deze paper onderzocht interventie-onderzoeken die muziek alleen, of in combinatie met standaard psychologische en farmacologische therapieën, vergeleken met die standaardbehandelingen zonder muziek. De toevoeging van muziek verbeterde depressieve symptomen, verlichtte angst en verbeterde functie.Andere studies hebben positieve effecten van muziek op psychologische stress en daarmee samenhangende effecten op de hartslagvariabiliteit, een belangrijke voorspeller van het cardiovasculaire risico, aangetoond.
Kort gezegd heeft muziek het wetenschappelijk geverifieerde vermogen om de onrustige borst en geest te kalmeren, waardoor zowel fysieke als psychologische pijn wordt verlicht.
Het hoe
Hoe dat gebeurt, blijft onzeker en veel van de wetenschappelijke literatuur over dit onderwerp eindigt met het aanmoedigen van onderzoek naar mogelijke mechanismen. Er zijn enkele studies die de effecten van muzikaliteit op hersengolven hebben onderzocht, en misschien zit het antwoord daar. Sommige onderzoekers hebben een invloed in de hersenen gesuggereerd die de aandacht afleidt van signalen van pijn en angst.
Die laatste mogelijkheid is ons in sommige opzichten heel vertrouwd van kinds af aan toen we graag wilden dat een ouder ‘een boe-boo wrijft’.
Als je even stilstaat om erover na te denken, is het nogal contra-intuïtief dat je wrijft op een pijnplek zou een goed idee kunnen zijn, maar dat is het inderdaad. Het wrijven van "boo-boos" activeert sensorische receptoren rond de site die het signaal van het wrijven langs het ruggenmerg verzenden. Die mechanismen concurreren met de pijnsignalen en gaan eigenlijk sneller; sensorische neuronen zijn gewikkeld in myeline, wat de transmissie versnelt, terwijl pijnvezels dat niet zijn. Dit is trouwens ook bekend voor iedereen die ooit een teen in het donker heeft geduwd: je hebt het gevoel dat je je tenen hebt afgeremd en moet denken "oh nee!" Terwijl je wacht tot het gaat bonzen.
Dat interval tussen bewustzijn en pijn, zij het snel, vertegenwoordigt de differentiële snelheid van sensorische en pijnvezels.
Dit mechanisme wordt "gating" genoemd, omdat sensorische input kan opduiken en zo de poort naar de hersenen blokkeren die ook pijnsignalen moeten doorlopen. In essentie krijgt sensorische input de aandacht van de hersenen, zodat pijnberichten er minder van krijgen. Muziek kan op een verwante manier werken, hoewel, als dat zo is, het effect direct in de hersenen lijkt te zijn, in plaats van een mechanisme voor poorten in het ruggenmerg.
Het onconventionele omarmen
Het idee dat een medische behandeling kan worden getoond te werken voordat we precies weten hoe dit wordt gedaan, is van algemeen belang wanneer conventionele en "alternatieve" geneeskunde zich delen. Conventionele medische behandelingen worden vaak ontwikkeld op basis van het mechanisme, dus het is ongebruikelijk, hoewel niet ongehoord, dat moderne behandelingen worden ontwikkeld zonder een vrij duidelijk begrip van hoe ze werken wanneer ze dat doen. Alternatieve medische praktijken daarentegen zijn vaak gebaseerd op traditionele ervaringen en traditionele remedies, aangenomen voordat het vermogen om wetenschappelijke mechanismen te verkennen en op te helderen aanwezig was. Het evoluerende begrip van medicinale muziek herinnert ons eraan dat we kunnen weten dat iets werkt voordat we weten hoe.
De andere belangrijke en tijdige boodschap hier is dat er vaak therapeutische mogelijkheden zijn op het gebied van levensstijl die moeite hebben om te concurreren met de krachtcentra van de conventionele geneeskunde. Overweeg bijvoorbeeld hoe het gebruik van opioïden voor pijn is uitgegroeid tot een nationale crisis van drugsgebruik, misbruik en verslaving, terwijl de potentiële rol van dergelijke middelen als muziek en andere modaliteiten om de afhankelijkheid van drugs te verminderen zo weinig aandacht heeft gekregen . Het vermogen van muziek om onze gekwelde zenuwen te kalmeren, herinnert ons eraan dat we holistisch moeten nadenken over de gezondheid van de mens en volledig gebruik moeten maken van levensstijl als het vriendelijkere, zachtere en veiligere medicijn dat het zo vaak kan zijn.
Ik hou van muziek en een van mijn ietwat schuldige genoegens houdt
The Voice in de gaten met mijn vrouw. Toen ik de deelnemers hoorde praten over de transformerende rol van muziek in hun leven, en de beroemdheid coacht over de kracht van muziek om mensen te bewegen, heb ik me af en toe afgevraagd of ze de zaak misschien overdrijven. Blijkbaar niet. Een 300-jaar oud spel en moderne wetenschap staan aan hun kant. Muziek beweegt ons en kalmeert ons. Muziek is medicijn.
