De geschiedenis van krachttraining en tillen

Olympische Spelen, Olympisch gewichtheffen, Gewichtheffen werd, kilogram kilogram, klassen kilogram, klassen kilogram kilogram

Gezien de geschiedenis van oorlogen en conflicten in de 10.000 jaar menselijke beschaving – velen vochten hand in hand en met persoonlijke uitrusting – het is niet moeilijk je voor te stellen hoe kracht, kracht, snelheid en grootte was een zeer wenselijk kenmerk voor krijgers. Tekeningen in Egyptische graven lijken afbeeldingen te tonen van een verscheidenheid aan krachttraining-objecten, en soortgelijke historische praktijken komen naar voren in het oude Rome en Griekenland.

Daarom zou training om deze eigenschappen te verbeteren om een ​​voorsprong te krijgen op het slagveld ongetwijfeld zowel bij hoofdrolspelers als bij stamhoofden, generaals en heersers zijn opgetreden. De Olympische sporten van discuswerpen, kogelstoten, hamerworp en speer demonstreren de basisvaardigheden die nodig zijn om een ​​speer, een steen of een bijl te werpen, of zelfs een vat olie over kasteelinvallers te gieten. Moderne ‘sterke man’-wedstrijden weerspiegelen superieure vaardigheden bij het verplaatsen van veelvoorkomende zware objecten, waarvan de toepassing kan worden gezien in constructietaken of in een groot aantal toepassingen die bulk en kracht vereisen, voor militaire doeleinden of andere.

De evolutie van apparatuur

Het woord ‘halter’ kan afkomstig zijn van een apparaat dat in het begin van de 18e eeuw is ontworpen om klokkenluiders te oefenen, maar zonder dat de bellen daadwerkelijk worden gebeld, dat wil zeggen ‘stomme klokken’. Kettlebells en clubbells hebben ook een vroege oorsprong, misschien uit de eerste decennia van de 19e eeuw.

Barbells, die oorspronkelijk ronde bollen gebruikte die met zand of grind konden worden gevuld, volgde aan het eind van de 19e eeuw en uiteindelijk werden globes vervangen door flexibelere platen of schijven.

Vrije gewichts- en ruwe kabelmachines evolueerden en Charles Atlas maakte zijn isometrische oefeningen en apparatuur populair vanaf de jaren dertig van de vorige eeuw.

In de jaren 70 introduceerde Arthur Jones zijn Nautilus-machine-uitrusting, die zeer populair en populair werd. Er is nu een grote verscheidenheid aan machinetrainers en thuisgymnastiek verkrijgbaar.

Olympisch gewichtheffen

Gewichtheffen werd geïntroduceerd als een evenement op de Olympische Spelen in 1896, alleen voor mannen. Damesgewichtheffen werd een Olympische sport in 2000 tijdens de Olympische Spelen in Sydney en was een groot succes in de daaropvolgende Olympische Spelen.

Gewichtheffen werd voor het eerst geïntroduceerd op de Olympische Spelen in 1896 als onderdeel van atletiek, werd achtergelaten bij de Spelen van 1900, verscheen in 1904 en keerde pas weer terug naar de Olympische Spelen tot 1920 toen het op zichzelf werd toegelaten. Aanvankelijk had Olympisch gewichtheffen enkele evenementcriteria die in het huidige tijdperk ongebruikelijk lijken. Liften met één en twee handen en geen gewichtsverdeling zijn voorbeelden.

Tegen 1932 vormden vijf gewichtsindelingen en drie disciplines de competitie – de pers, de griffel en de rukker. De pers werd in 1972 opgeheven en liet de ruk en de ruk achter als de twee liften van de sport.

Mannen concurreren in acht klassen van 56 kilogram (kg) tot 105 kilogram en groter, en vrouwen in zeven klassen van 48 kilogram tot 75 kilogram en meer.

Kilogram is de officiële Olympische gewichtseenheid. Landen mogen twee concurrenten in elke gewichtsklasse die aan Olympische kwalificatienormen voldoen.

Powerlifting

Powerlifters concurreren in competities om te zien wie de zwaarste gewichten kan tillen in drie tiloefeningen: de deadlift, de bankdrukken en de squat. De technieken en cultuur verschillen wezenlijk van die van Olympisch gewichtheffen. Powerliften, hoewel populair, is geen Olympische sport.

De toekomst

Wat apparatuur betreft, blijven halters en halters de pijler onder de gewichtstraining, zelfs als er een paar kleine verbeteringen in ontwerp of esthetiek optreden.

Kettlebells, clubbelletjes, stretchbanden en tubes zullen ook op een mindere manier bijdragen. Wat machines betreft, is de lucht de limiet voor nieuwe design tweaks, maar laten we hopen dat we nooit een ander ab cruncher-apparaat zullen zien!

Like this post? Please share to your friends: