Een epigastrische hernia treedt op wanneer een zwakte in de buikspier de weefsels van de buik door de spieren laat uitsteken. Het is meestal aanwezig bij de geboorte en is vergelijkbaar met een navelbreuk, behalve dat de navelstreng hernia rond de navel gevormd wordt en de epigastrische hernia meestal tussen de navel en de borst zit.
Een epigastrische hernia is meestal klein genoeg om alleen het peritoneum of de bekleding van de buikholte door de spierwand te duwen.
In minder ernstige gevallen kan het probleem tijdens een CT-scan of andere tests voor een heel ander probleem worden gediagnosticeerd en nooit symptomen veroorzaken. In feite worden veel epigastrische hernia’s gediagnosticeerd bij volwassenen, in plaats van bij kinderen. In ernstige gevallen kunnen delen van een orgaan door het gat in de spier bewegen.
Wie loopt er risico
Epigastrische hernia’s zijn meestal aanwezig bij de geboorte en lijken misschien te verschijnen en verdwijnen, wat een "reduceerbare" hernia wordt genoemd. De hernia is mogelijk niet merkbaar tenzij de patiënt huilt, duwt om een stoelgang te maken of een andere activiteit die druk op de buik veroorzaakt. De zichtbaarheid van een hernia maakt het gemakkelijk diagnosticeerbaar, en vereist vaak geen testen buiten een lichamelijk onderzoek door een arts.
Behandeling bij kinderen
Een epigastrische hernia zal niet vanzelf genezen en moet worden geopereerd om te worden hersteld. Echter, tenzij de hernia dreigt een noodgeval te worden, kan een operatie worden uitgesteld tot het kind ouder is.
Peuters hebben de neiging chirurgie beter te tolereren dan pasgeborenen, dus het kan nuttig zijn om te wachten voordat een operatie wordt uitgevoerd.
Behandeling bij volwassenen
Het is niet ongebruikelijk dat een volwassene een epigastrische hernia krijgt waarvan zij zich niet eerder bewust waren. Het is ook mogelijk dat een hernia waarvan bekend is dat deze vele jaren aanwezig is, een probleem wordt naarmate het individu ouder wordt.
Voor velen veroorzaakt een hernia pas later in het leven symptomen als gevolg van obesitas, spierzwakte of spanning op de spierwand van de buik. In deze gevallen kan chirurgisch herstel nodig zijn als de hernia pijn veroorzaakt of dreigt te verstrikken.
Wanneer het een noodgeval is
Een hernia die vast komt te zitten in de "uit" -positie, wordt een hernia genoemd. Hoewel een gedetineerde hernia geen noodgeval is, moet deze worden aangepakt en moet medische zorg worden gezocht. Een gedetineerde hernia is een noodgeval wanneer het een "verstrikte hernia" wordt, waarbij het weefsel dat uitpuilt buiten de spier wordt uitgehongerd door zijn bloedtoevoer. Dit kan de dood van het weefsel veroorzaken dat door de hernia uitpuilt.
Een verstrikte hernia kan worden geïdentificeerd door de dieprode of paarse kleur van het uitpuilende weefsel. Het kan gepaard gaan met ernstige pijn, maar is niet altijd pijnlijk. Misselijkheid, braken, diarree en zwelling van de buik kunnen ook aanwezig zijn.
Chirurgie
Epigastrische hernia-operaties worden meestal uitgevoerd met algemene anesthesie en kunnen worden uitgevoerd op een poliklinische of poliklinische basis. Als de patiënt een kind is, moet speciale zorg worden besteed aan het adequaat voorbereiden van kinderen op de operatie.
Deze operatie wordt uitgevoerd door een algemene chirurg of een colon-rectale specialist, als de patiënt een kind is, voert een chirurg die gespecialiseerd is in kindergeneeskunde de procedure doorgaans uit.
Zodra de anesthesie is gegeven, begint de operatie met een incisie aan weerszijden van de hernia. Een laparoscoop wordt ingebracht in één incisie en de andere incisie wordt gebruikt voor aanvullende chirurgische instrumenten. De chirurg isoleert vervolgens het deel van de buikwand dat door de spier duwt. Dit weefsel wordt de "herniazak" genoemd. De chirurg brengt de herniazak terug naar zijn juiste positie en begint vervolgens het spierdefect te herstellen.
Als het defect in de spier klein is, kan het gehecht worden gehecht. De hechtingen blijven permanent op hun plaats, waardoor de hernia niet kan terugkeren. Bij grote defecten kan de chirurg het gevoel hebben dat het hechten niet voldoende is.
In dit geval wordt een mesh-ent gebruikt om het gat te bedekken. Het gaas is permanent en voorkomt dat de hernia terugkeert, ook al blijft het defect open.
Als de hechtmethode wordt gebruikt met grotere spierdefecten (ongeveer de grootte van een kwart of groter), neemt de kans op herhaling toe. Het gebruik van mesh in grotere hernia’s is de standaard van de behandeling, maar het is mogelijk niet geschikt als de patiënt in het verleden chirurgische implantaten heeft afgewezen of een aandoening heeft die het gebruik van mesh verhindert.
Zodra de mesh op zijn plaats zit of de spier is genaaid, wordt de laparoscoop verwijderd en kan de incisie worden gesloten. De incisie kan op verschillende manieren worden gesloten. Het kan worden gesloten met hechtingen die tijdens een vervolgbezoek met de chirurg worden verwijderd, een speciale vorm van lijm die wordt gebruikt om de incisie gesloten te houden zonder hechtingen, of kleine plakkerige verbanden die steri-strips worden genoemd.
Herstel
De meeste hernia-patiënten kunnen binnen twee tot vier weken terugkeren naar hun normale activiteit. Oudere patiënten doen er langer over. De buik zal zacht zijn, vooral voor de eerste week. Gedurende deze tijd moet de incisie beschermd worden tijdens activiteiten die de buikdruk verhogen door stevige maar lichte druk op de incisielijn uit te oefenen.
Activiteiten waarbij de incisie moet worden beschermd, zijn onder meer:
- van ligstand naar zittende positie of van zittende positie naar staan
- niezen
- hoesten
- huilen, vooral als het kind in de verte rood wordt van de inspanning
- peiling omlaag tijdens een stoelgang
- Braken
