Cardiopulmonale reanimatie (reanimatie) is een van de grondslagen van medische noodhulp. Het is een vereiste training voor bijna alle medische noodhulpverleners in de Verenigde Staten en wordt algemeen onderwezen aan het publiek als onderdeel van het voortgezet onderwijs.
Vanaf 2017 vereisen alle behalve 12 VS-staten (Alaska, Californië, Colorado, Florida, Hawaii, Kansas, Nebraska, New Hampshire, Maine, Massachusetts, Montana en Wyoming) dat studenten reanimatie moeten leren voordat ze hun middelbare school afronden. .
Reanimatie kan, indien correct uitgevoerd, de overlevingskans van een persoon verdubbelen of verdrievoudigen, volgens statistieken van de American Heart Association (AHA). In de afgelopen jaren is echter één facet van CPR, bekend als beademing (of mond-op-mondbeademing) onder vuur gekomen door diegenen die geloven dat het soms meer kwaad dan goed kan doen.
Achtergrond C Sinds de introductie in de jaren zestig heeft CPR een aantal incarnaties doorgemaakt. Tegenwoordig associëren de meeste mensen het met twee praktijken – mond-op-mond-ademhaling en compressie van de borst – die soms gelijktijdig worden uitgevoerd bij personen met een hartstilstand.
Van de twee oefeningen werd mond-op-mond beademing het eerst geïntroduceerd. Het was de standaardmethode om getroffenen van verdrinking ruimschoots vóór de komst van reanimatie te herleven en is sindsdien een integraal onderdeel van de praktijk gebleven.
De combinatie van de twee is echter niet zonder uitdagingen geweest, zowel in hoe ze worden uitgevoerd als in hoeverre ze effectief zijn om de overleving te verbeteren.
Complicaties in de traditionele reanimatietraining
Een van de grootste obstakels voor het onderwijzen van reanimatie is het krijgen van de juiste verhouding tussen beademing en borstcompressie. Dit geldt vooral als een persoon beide taken uitvoert. Het vereist dat een persoon niet alleen elke stap van het proces in de juiste volgorde uitvoert maar onthoudt om de beste resultaten te bereiken.
Voordat de nieuwere richtlijnen worden geïntroduceerd, worden de volgende stappen aan de redder gevraagd:
Bepaal of het slachtoffer ademt.
- Controleer of er een hartslag is om te zien of het hart klopt.
- Maak de mond van het slachtoffer vrij van obstructies.
- Geef het slachtoffer 15 borstcompressies.
- Knijp in de neusgaten van het slachtoffer en geef twee beademingen.
- 15 borstcompressies blijven geven, gevolgd door twee beademingen totdat er noodhulp is.
- Al deze stappen samen maakten CPR moeilijk te onthouden in situaties met veel stress. Zelfs met twee hulpverleners kan het een uitdaging zijn om te onthouden hoe het duurt om een hartslag te maken, waar de borst moet worden samengedrukt of mond-op-mond te geven en het algemene risico op fouten te vergroten.
Onderzoek leidt tot wijzigingen in richtlijnen
In het licht van de groeiende bewijzen ter ondersteuning van de compressie van de borst, heeft de AHA-commissie voor hartspoedzorg in 2005 ingrijpende wijzigingen aangebracht in de reanimatierichtlijnen. De commissie adviseerde onder meer om meer compressies te maken tussen beademingen en adviseerde dat lekenredders niet langer op een pols controleren voordat ze met reanimatie beginnen.
De veranderingen werden aanvankelijk met harde kritiek ontvangen door velen in de medische hulpdiensten (EMS), die mond-op-mond centraal in de reanimatiepraktijk beschouwden.
Zelfs elektrische defibrillators kregen een minder belangrijke rol in de richtlijnen omdat compressie van de borst centraal stond als de techniek die het meest waarschijnlijk levens redt.
Ondanks de aanvankelijke verontwaardiging, werden de AHA-aanbevelingen ondersteund door talrijke onderzoeken die aantoonden dat borstcompressie die alleen werd uitgevoerd de overlevingskans van een persoon verhoogde in vergelijking met het combineren van compressie en beademing.
In 2010 vergeleek een gerandomiseerde studie, de Dispatcher-Assisted Resuscitation Trial (DART), de twee praktijken op EMS-locaties in de staat Washington en Londen. Wat de onderzoekers ontdekten was dat, in gevallen waar een omstander reanimatie uitvoerde, slachtoffers die alleen borstcompressies kregen een 39 procent grotere overlevingskans hadden vergeleken met degenen die zowel compressie als mond-op-mond kregen.
Deze en andere studies hebben in grote mate geconcludeerd dat de voordelen van mond-op-mondrecreatie bij omstanders op zijn best twijfelachtig blijven.
Huidige richtlijnen
Hoewel het bewijs de waarde van traditionele CPR niet volledig uitwist (of het onderwijs op openbare scholen heeft stopgezet), is sindsdien een aangepaste vorm van CPR geïntroduceerd om het proces te vereenvoudigen.
Nagebootst als hands-only CPR, is de herziene praktijk bedoeld om meer vertrouwen te geven aan personen die levensreddende inspanningen moeten leveren bij personen met een hartstilstand. De vereenvoudigde procedure omvat slechts twee stappen:
Bel 911 als een tiener of volwassene plotseling instort.
- Duw hard en snel in het midden van de borst op het ritme van een nummer dat 100 tot 120 beats per minuut heeft, zoals "Staying Alive" van de Bee Gees, "Crazy in Love" van Beyoncé, of "Walk the Line "door Johnny Cash.
- Door de praktijk simpel te houden, wordt de kans op fouten verkleind zonder de overlevingskans van een persoon te verminderen.
Het is echter belangrijk op te merken dat de AHA nog steeds traditionele reanimatie voor zuigelingen en kinderen aanbeveelt, evenals slachtoffers van verdrinking, overdosis drugs of mensen die zijn ingestort als gevolg van ademhalingsproblemen.
