Ondanks wat sommigen misschien zeggen, heeft de FDA nooit bloedzuigers als ‘medische behandeling’ goedgekeurd. In plaats daarvan lieten de FBI in 2004 aan een Frans bedrijf weten dat ze geen goedkeuring van de FDA nodig hadden om medicinale bloedzuigers te verkopen als medisch hulpmiddel in de Verenigde Staten. Volgens de FDA zijn bloedzuigers vergelijkbaar met apparaten (vermoedelijk bloedzuigers) die vóór 28 mei 1976 zijn verkocht – de datum waarop de medische hulpmiddelveranderingen zijn vastgesteld.
Er is dus geen federale goedkeuring voor bloedzuigers nodig.
Je zou kunnen zeggen dat het punt dat ik maak semantische "goedkeuring" of "geen goedkeuring" is. Bloedzuigers worden verkocht en gebruikt voor medische behandeling in de Verenigde Staten. Natuurlijk doet de FDA niets om te voorkomen dat bedrijven bloedzuigers verkopen; de FDA maakt echter geen oordeel over hun veiligheid of werkzaamheid – een integraal onderscheid. Bovendien zijn de FBI niet verplicht bloedzuigers rigoureus te beschouwen als medische behandeling en begrijpen zij de wetenschap van bloedzuigerbehandelingen.
Hoewel bloedzuigers al sinds de oudheid worden gebruikt als bloed-verzorgende therapie, weten we nog steeds weinig over deze slappe, slijmerige wezens. Voor het grootste deel is onderzoek beperkt tot een klein aantal casestudy’s en casusreeksen met niet tot zeer weinig gerandomiseerde-controleproeven. Maar wat we wel weten van bloedzuigers, wijst op therapeutische grootheid: Leech-speeksel is een schatkamer van vasodilatoire en anticoagulante (bloedverdunnende) moleculen.
Medicinale bloedzuigers en hun Super Spit
Bloedzuigers zijn bloedzuigende (sanguivore) wormen. Net als regenwormen zijn hun lichamen gesegmenteerd, en deze kleine jongens kunnen zich ontplooien, inkrimpen en op talloze manieren verwonden.Hiruda medicinalis is de soort bloedzuiger die meestal wordt gebruikt als medische therapie. Er worden echter ook andere soorten bloedzuigers gebruikt, waaronder Hirudinaria granulosa in India en de Amerikaanse medicinale bloedzuiger, Macrobdella decora.
Een bloedzuiger is een externe parasiet die in staat is om een aantal malen meer dan zijn lichaamsgewicht bloed af te zuigen van zijn gastheer. Nadat het is vermengd met klierafscheidingen die voorkomen dat het bloed stolt, slaan bloedzuigers dit bloed op in zijwaartse divertikels. Aldus kan het bloed van één voeding dienen als een voedingsreserve gedurende enkele maanden.
Bloed laten of Hirudo therapie werd voor het eerst gedocumenteerd in het oude Egypte en bleef in het Westen tot het einde van de 19e eeuw toen de praktijk uit de gratie viel. Vreemd genoeg, ondanks het uit de gunst raken in het Westen, bleef de praktijk van bloedzuigerflebotomie onverminderd doorgaan in Inani of islamitische geneeskunde.
Decennialang is de bloedzuiger gebruikt als een hulpmiddel om te helpen met microchirurgie en plastische en reconstructieve operaties. Bovendien zijn wetenschappers net begonnen met het waarderen van de moleculen die leech-speeksel en hun mogelijke toepassingen vormen. Hier zijn slechts enkele van de vele prachtige moleculaire delen die worden gevonden in Leech Spit:
- Hirudin. In 1950 isoleerde een Duitse wetenschapper met de naam Fritz Marquardt een molecuul dat hij hirudine noemde uit de glandulaire uitscheiding van Hiruda medicinalis. Het blijkt dat hirudine veel van dezelfde anticoagulerende eigenschappen heeft als de bloedverdunnende heparine zonder de vervelende bijwerkingen. In het bijzonder bindt hirudine aan trombine met hoge affiniteit en kruisreageert niet met antilichamen in de patiënt met door heparine geïnduceerde trombocytopenie. Bovendien kan hirudine worden gebruikt bij mensen die gevoelig zijn voor heparine of bij mensen die antitrombine III-deficiëntie vertonen. Tot op heden hebben onderzoekers verschillende recombinante systemen ontwikkeld met behulp van bacteriën, gisten en eukaryoten met de hoop genoeg hirudine te oogsten voor medisch gebruik. De mogelijke toepassingen voor hirudine zijn enorm en omvatten elke ziekte met trombotische (stolselvorming) funderingen zoals beroerte, hartaanval en diepe veneuze trombose.
- Hyaluronidase. Het enzym hyaluronidase is een soort mals die het menselijke bindweefsel losser maakt (meer doorlatend maakt) en zo het bloedzuiger helpt bij het opzuigen van bloed. Het helpt ook bij het faciliteren van analgesie en pijnverlichting. Dit enzym wordt momenteel onderzocht voor gebruik bij chemotherapie en de ontwikkeling van medicijnen die via de huid worden opgenomen.
- Calin. Caline is een molecuul dat de bloedplaatjes en de von Willebrand-factor, belangrijke stollingsmediatoren, van binding aan collageen houdt. Collageen versterkt en elastiseert onze huid. Aldus houdt calin het bloed stromend door het remmen van de stolling.
- Destabilase. Het enzym destabiliseert heeft zowel trombotische of stolseloplossende en antibacteriële vermogens. Onderzoek suggereert dat het toepassingen kan aanbieden die verwant zijn aan streptokinase of weefselplasminogeenactivator, die worden gebruikt in geval van acute hartaanval of beroerte.
- Eglin. Dit kleine eiwit is een trombineremmer. Het kan op een dag bijdragen aan de behandeling van de ontsteking van shock en emfyseem.
Modern gebruik van medicinale bloedzuigers
Vooral in Europa wordt het gebruik van bloedzuigers als medische therapie steeds populairder. Momenteel worden bloedzuigers en hun anticoagulerende krachten gebruikt voor 3 hoofddoelen.
- Bloedzuigers worden gebruikt voor het redden van gesteelde huidflappen die worden gebruikt in plastic, maxillofaciale en andere reconstructieve operaties. Elke individuele bloedzuiger wordt gebruikt om een volgezogen flap van 5 tot 10 ml bloed af te tappen. Een dergelijke behandeling wordt voortgezet totdat het eigen weefselbed van de patiënt adequaat aderlijk bloed kan afvoeren.
- Bloedzuigers helpen bij microvasculaire weefseltransfers waarbij weefsel van een deel van uw lichaam wordt overgebracht naar een ander deel van uw lichaam.
- Bloedzuigers helpen bij het redden van herplante lichaamsdelen tegen amputatie door vasculaire of veneuze stuwing te verlichten. Dergelijke lichaamsdelen omvatten vingers, het puntje van de neus, tepels, oren, lippen en zelfs de penis (wat ongetwijfeld voor een verrassende afbeelding zorgt).
Zoals gedocumenteerd in een artikel uit 2012 gepubliceerd in Wiley Periodicals, compileerden onderzoekers gegevens uit 277 casestudy’s en series die dateren van 1966 tot 2009 en verkregen van PubMed en andere databases. Van de 229 patiënten ondervonden 50 of 21,8 procent complicaties. Bijna tweederde van deze complicaties was infectieus. Bepaalde mensen die bloedzuigerbehandeling kregen, hadden ook bloedtransfusies nodig.
Op basis van de resultaten van hun onderzoek suggereerden de auteurs van het Wiley-onderzoek dat alle patiënten die bloedzuigerbehandeling kregen, getypeerd en gescreend werden op mogelijke bloedtransfusie. Bovendien moeten dergelijke patiënten worden gestart met profylactische antibiotica zoals chinolonen. Andere bronnen suggereren dat een cefrofloxacine van de derde generatie cefalosporine het beste effectief kan zijn tegen bacteriën die verschillen van de bloedzuiger.
Ongetwijfeld registreert het hebben van bloedzuigers die op je lichaam worden toegepast een behoorlijk hoge score op de "icky" -schaal. Vergeet niet dat het uw keuze is om een zorgverlener toe te staan om bloedzuigers toe te passen, vooral omdat er alternatieve behandelingsmethoden bestaan.
Hoewel meer rigoureus onderzoek – prospectieve (lange termijn) en gerandomiseerde controleproeven nodig zijn – is wat we van bloedzuigers weten zeer bemoedigend. Bovendien kan moleculair geïsoleerd uit bloedzuigerspeeksel de sleutel zijn tot betere anticoagulante, antitrombotische, ontstekingsremmende en analgetische therapie.
Speciale dank aan de geweldige mevrouw Gina Wadas, een jonge wetenschapsjournalist en student in de wetenschaps en technologiejournalistiek. afstudeerprogramma aan de Texas A & M University, voor het voorstellen van dit onderwerp. Bedankt, Gina!
