Hoeveel wegen uw organen af?

Het orgelgewicht is een complex onderwerp. Er zijn veel factoren – waaronder lichaamsgewicht, lengte, vetvrije massa en ras – die ervoor zorgen dat orgelgewichten sterk kunnen variëren. Om nauwkeurige bereiken voor orgaangewichten te berekenen, moeten er veel meer gegevens worden verzameld. Bovendien moeten deze gegevens afkomstig zijn van verschillende soorten mensen. Op dit moment worden dergelijke gegevens niet routinematig verzameld.

Orgaangewichten die voor referentie worden gebruikt, moeten afkomstig zijn van forensische obducties, die meestal worden uitgevoerd in geval van een verdachte, plotselinge of traumatische dood waarbij de organen van een dode anderszins gezond zijn. Zieke organen die werden beoordeeld tijdens autopsies in het ziekenhuis mogen echter niet worden gebruikt om referentiewaarden te bepalen, omdat de ziekte feitelijk het gewicht van een orgaan kan beïnvloeden. Bovendien neemt het aantal uitgevoerde autopsies sterk af, waardoor onderzoekers minder kansen krijgen om lichaamsgewichten te raadplegen en te beoordelen.

Ondanks dat ze slecht worden gewaardeerd en minimaal worden onderzocht, worden lichaamsgewichten en -grootte nog steeds gebruikt door beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg om de oorzaak van overlijden en ziekte te bepalen en om bepaalde behandelingen te begeleiden.

De cijfers

In 2001 publiceerde de Franse onderzoeker Grandmaison en co-auteurs een paper in Forensic Science International analyse van de gewichten van organen van 684 autopsies uitgevoerd op blanken tussen 1987 en 1991.

De kracht en concordantie van deze studie met andere studies van het lichaamsgewicht, evenals een gebrek aan onderzoek over het onderwerp helemaal, maken het een even goede bron als om orgelgewichten te berekenen.

Op basis van de resultaten van deze studie zijn de volgende gemiddelde gewichten en reeksen voor mannen en vrouwen:

Tot op zekere hoogte missen deze waarden de generaliseerbaarheid en kunnen niet automatisch worden toegepast voor alle mensen in een populatie. Ten eerste kwamen de orgels die in deze studie werden beoordeeld alleen uit blanken en uit onderzoek blijkt dat orgelgewichten per ras verschillen. Specifiek toont onderzoek aan dat zwarten gemiddeld een zwaardere orgaan hebben. Ten tweede, hoewel mensen in de loop van de tijd heel langzaam veranderen, zijn de resultaten van deze studie al gedateerd.

Anatomisch orgaan Gewicht: Hoeveel wegen borsten af?

In de puurste zin zijn "borsten" of borsten geen orgaan op zich, maar eerder een verzameling borstklieren en borstvet. Desalniettemin zijn de borsten een duidelijk genoeg geheel van de rest van het lichaam dat veel chirurgen die gespecialiseerd zijn in borstoperaties beschouwen als "anatomische organen."

In een vaak aangehaald artikel getiteld "Bijdrage van borstvolume en gewicht aan lichaamsvetverdeling bij vrouwen , "Onderzoekers suggereren dat (op basis van hun beoordeling) vrouwelijke borsten ongeveer 3,5 procent van het totale lichaamsvet wegen. De steekproefomvang van deze studie is echter klein en de resultaten zijn enigszins gedateerd.

Volgens deze formule zou een persoon die 40 pond totaal lichaamsvet bevat, borsten hebben die ongeveer 1,4 pond wegen.

"Het borstgewicht is zeer variabel", zegt dr Bradford Hsu, een borstchirurg verbonden aan Sharp Healthcare in Chula Vista, Californië.

"Afhankelijk van de leeftijd en de ontwikkeling van de betrokken persoon, kunnen beide borsten gecombineerd zo weinig als 100 gram of maximaal vier of vijf kilogram wegen."

Bovendien kunnen histologische veranderingen in de samenstelling van de borsten soms het borstgewicht beïnvloeden. "Als iemand veel fibrocystische ziekten heeft", zegt dr. Patricia Allenby, patholoog aan de Ohio State University, "zal de borst zwaarder zijn dan als het vetter is. Het heeft te maken met de dichtheid van het weefsel – en het vet heeft een zeer lage dichtheid. "

Het effect van fibrocystische, adenomateuze of tumorigene veranderingen op het borstgewicht is echter relatief.

"Als u een kleine tumor van een golfbal in een kleine borst heeft," zegt Hsu, "dan neemt die tumor meer van de borst op dan bij iemand met een zeer grote borst. In één persoon kan die tumor een derde van haar borstmassa vertegenwoordigen en in een andere persoon vertegenwoordigt die tumor minder dan één procent van haar borstmassa. "

Naast ziekte is een andere belangrijke factor die borstmassa beïnvloedt dieet en lichaamsbeweging. Wanneer mensen afvallen, hebben ze de neiging om dit op een uniforme manier te doen. Als een peervormige vrouw bijvoorbeeld af zou vallen, zou ze haar peervorm behouden, maar met een kleinere massa. Ze zou verhoudingsgewijs kleiner zijn. Vrouwen verliezen niet alleen een groter deel van het lichaamsgewicht van een specifiek lichaamsdeel – zoals de borsten – nadat ze zich bezighouden met dieet en lichaamsbeweging. Gericht vetverlies of "spotreductie" is onwaarschijnlijk.

Een vrouw die gewicht verliest, zal geen opvallende afname van de borstomvang ervaren. Haar borsten zouden geschikt zijn voor haar nieuwe gewicht en in verhouding tot de rest van haar lichaam … alles zou gewoon kleiner zijn. Op een verwante noot, zoals bij de borsten, mensen verliezen een evenredige hoeveelheid gewicht van de billen tijdens een dieet.

Hoogte, gewicht, magere lichaamsmassa en BMI

Onderzoek toont aan dat mensen die langer zijn, meer wegen (een hogere BMI hebben) en meer droge lichaamsmassa hebben, zwaardere organen kunnen hebben. Van deze factoren suggereert enig onderzoek dat de hoogte het best kan correleren met de meeste orgaangewichten; langere mensen hebben organen die meer wegen en evenredig groter zijn.

Hartgewicht kan aanzienlijk worden beïnvloed door BMI, waarbij zwaarlijvige mensen zwaardere harten hebben.

Interessant is dat het gewicht van vrouwelijke schildklier weinig te maken heeft met lengte, gewicht en vetvrije massa. In plaats daarvan kan het gewicht van de vrouwelijke schildklier het meest worden beïnvloed door de inname van jodium. In gebieden waar de overgrote meerderheid van de vrouwen voldoende jodium inneemt, vallen de gewichten van de schildklier meestal binnen een uniform bereik voor alle vrouwen.

Leeftijd en geslacht hebben ook invloed op het lichaamsgewicht. Gemiddeld hebben vrouwen de neiging om lichtere organen te hebben dan mannen. Bovendien, zoals met lean body mass, hebben orgaangewichten de neiging om te verminderen met de leeftijd. Leeftijdgerelateerde verlagingen van het lichaamsgewicht zijn vooral merkbaar in de hersengrootte. Met andere woorden, iemands hersenen zullen kleiner worden naarmate ze ouder worden, wat een natuurlijk proces is. In een verwant verband heeft de hersengroei niets te maken met intelligentie; een groter brein hebben, maakt iemand niet slimmer.

Resultaten van een onderzoek uit 1994 gepubliceerd in Der Pathologe –en gebaseerd op meer dan 8000 autopsies – suggereren dat het gemiddelde hersengewicht bij mannen zonder hersenziekte 1336 gram is en het gemiddelde hersengewicht bij vrouwen zonder hersenziekte 1198 gram is. De onderzoekers ontdekten ook dat het mannelijke hersengewicht gemiddeld met 2,7 gram per jaar daalt en dat het gewicht van vrouwelijke hersenen met ongeveer 2,2 gram per jaar daalt. Met andere woorden, je brein wordt mettertijd lichter.

Een fysieke parameter die een onduidelijk effect op het orgaanbedrag uitoefent, is obesitas. Obesitas is een epidemie in de Verenigde Staten en stijgende percentages ondermijnen de geloofwaardigheid van referentiewaarden voor lichaamsgewicht. Bepaalde pathologiebronnen brengen orgaansgewichten tot uitdrukking als een percentage van het lichaamsgewicht – een directe en proportionele relatie definiërend.

Dr. Patricia Allenby, een patholoog en directeur van de sectie-onderzoeken aan de Ohio State University, wijst op het gebrek aan dergelijke berekeningen. "Je organen nemen niet meer in gewicht toe dan je lichaamsgewicht. Als iemands lichaamsgewicht verdubbelt, verdubbelt het orgaan niet in gewicht. "

Het effect van ziekte

Het moet waarschijnlijk niet verbazen dat het effect van ziekte of pathologie op het orgaansgewicht zeer variabel en complex is. Bepaalde ziektes zorgen ervoor dat organen meer wegen en bepaalde ziekten veroorzaken dat organen minder wegen.

Chronisch alcoholgebruik is geassocieerd met een verhoogde grootte van het hart (cardiomegalie) en een toegenomen grootte van de lever (hepatomegalie). Uiteindelijk kan het gewicht van de lever bij mensen die afhankelijk zijn van alcohol afnemen met de ontwikkeling van cirrose. Bij cirrose wordt gezond leverweefsel vervangen door littekenweefsel.

In een paper uit 2016, gepubliceerd in Diabetologia suggest, suggereren Campbell-Thompson en co-auteurs dat mensen met type 1 diabetes een aanzienlijke afname van het alvleeskliergewicht ervaren bij het begin van de ziekte. Mensen met type 2-diabetes ervaren echter geen afname van het gewicht van de pancreas.Met andere woorden, de resultaten van deze studie suggereren dat pancreas bij mensen met type 1 diabetes "krimpen", en deze krimp kan worden waargenomen wanneer een persoon voor de eerste keer wordt gediagnosticeerd met type 1 diabetes (meestal tijdens de kindertijd of adolescentie).

Wat betreft de hersenen, cerebrale atrofie – waargenomen bij aandoeningen zoals beroerte en dementie – resulteert in een verminderd hersengewicht.

Conclusie

Er is nog veel te leren over lichaamsgewichten. Investering in dergelijk onderzoek is belangrijk omdat de grootte en het gewicht van organen factoren zijn die tijdens de autopsie worden gebruikt om de gezondheidstoestand en de doodsoorzaak te bepalen. Momenteel zijn de referentiewaarden die worden gebruikt voor orgelgewichten niet gebaseerd op overtuigend bewijs en zijn ze niet universeel.

"Orgaangewichten helpen ons om te bepalen of er een afwijking is", zegt Allenby, "en veel ziekten houden verband met veranderingen in grootte, vooral in het hart. Het lichaamsgewicht helpt ons om de aanwezige ziekten te bevestigen of te correleren … Het helpt bij de diagnose. "

Vooruitblikkend kunnen niet-invasieve beeldvormingmodaliteiten, zoals MRI en CT, nuttig blijken bij het bepalen van het lichaamsgewicht zonder de noodzaak van een autopsie. In een artikel gepubliceerd in

Investigative Radiology , vonden Jackowski en co-auteurs dat het gewicht van de lever en de milt kan worden geschat met behulp van beeldgegevens en volume-analyse software.In feite suggereren de onderzoekers dat dergelijke beeldvorming nauwkeuriger kan zijn dan autopsie bij het bepalen van lever- en miltgewichten in het geval van congestie (shock), aangezien er geen veranderingen in het intrahepatische bloedvolume optreden tijdens beeldvorming. Ze voorspellen ook meer belofte in het gebruik van CT om orgaangewichten te bepalen – CT is minder duur en gemakkelijker te gebruiken dan MRI, en putrificatie van gassen en embolized lucht beperken het nut van MRI. Embolized lucht verwijst naar lucht gevangen in de bloedvaten van de bloedsomloop.