Mensen gebruiken bijenproducten, waaronder honing, stuifmeel, was en gif, millennia lang. De eerste geregistreerde instantie van mensen die honing verzamelen, is gedocumenteerd in een prehistorisch rotsschilderij – bijna 9000 jaar oud – gevonden in Spanje. Met betrekking tot de geneeskunde duiden Egyptische medische papyri uit rond 1550 vGT erop dat honing werd gebruikt om wonden te behandelen.
Interessant genoeg behandelde Alexander de Grote zijn heuppijn met bijensteken, en later werd van Karel de Grote, de Frankische veroveraar en de heilige Romeinse keizer die in de middeleeuwen een groot deel van Europa verenigde, beweerd dat hij door jichtensteken werd genezen van jicht.
Bijen, honing en stuifmeel worden in bijna alle belangrijke geschriften en culturen vermeld, waaronder de Talmoed, de Bijbel en de Koran, evenals oude rollen uit het oosten, Rome en Griekenland. Voorwaar, bijenproducten zijn op verschillende manieren aangeprezen als voedzame voedselbronnen, gezondheidstonics, medicijnen, jeugdelixirs en afrodisiaca.
Hippocrates schreef ooit: "Honing en stuifmeel veroorzaken warmte, schrale zweren en zweren, verzachten harde zweren van de lippen, helen carbuncles en lopende zweren."
Ondanks dat de bij een archetype is, weten we nog steeds weinig over het potentieel van bijen of hun producten als medicijn Tot 200 jaar geleden dachten mensen nog steeds dat honing uit de hemel kwam, en pas in de late jaren 1900 ontdekten wetenschappers de chemische samenstelling van bijengif.
De term apitherapie betekent het gebruik van bijenhoning, gif, stuifmeel en koninginnengelei als medicijn. In dit artikel zullen we eerst het historische en anekdotische gebruik van deze bijenproducten bekijken. We zullen dan een aantal wetenschappelijk onderbouwde onderzoeken bekijken die enkele moderne medische toepassingen suggereren. van honing.
Honing
Honing is niet alleen afgeleid van honingbijen maar ook van stingless bijen, honing wespen en honing mieren. Afhankelijk van de bron, is er grote variatie in de kleur en smaak van honing.
Honing is lang gebruikt om te behandelen allergieën; howe Er is gesuggereerd dat, omdat allergieën variëren naargelang de geografische ligging, de gebruikte honing lokaal moet worden geoogst.
Honing heeft antimicrobiële eigenschappen en wordt gebruikt voor de behandeling van uitwendige wonden en bedwonden. Van belang zijn er twee soorten antibacteriële middelen in honing, die -remmersworden genoemd. Terwijl een van deze inhibitoren kan worden afgebroken door warmte of licht en is afgeleid van waterstofperoxide, is de andere thermostabiel en breekt niet af na het aanbrengen van warmte.
Honing is ook gebruikt voor de behandeling van hoest, zweren, colitis en andere aandoeningen van het maagdarmkanaal.
Bijenpollen
Bijenstuifmeel wordt geproduceerd uit bloemen en wordt op de lichamen van bijen gedragen. Bijenpollen zijn rijk aan vrije aminozuren, suikers en enzymen. Sommige experts kondigen bijenstuifmeel aan als een superfood. Stuifmeel bevat zelfs 50 procent meer eiwitten dan vlees!
Hier zijn enkele geregistreerde medicinale toepassingen van bijenpollen:
- antidepressivum
- eetlustmodulator
- hersen-, hart-, lever- en prostaatgezondheid
- hypertensie
- diarree
- constipatie
- kanker
- auto-immuunziekten (bijvoorbeeld thyroïditis, lupus, multiple sclerose en coeliakie)
- goedaardige prostaathypertrofie
- geheugenverlies
Propolis
Weet u niet wat propolis is? Propolis is het "cement" dat bijenkorven samenhoudt. Bijenpropolis is gemaakt van de hars die bijen verzamelen van planten en bomen. De samenstelling varieert op basis van seizoen, bodem, klimaat en type plant.
Propolis zit boordevol was, essentiële oliën, vitamines (bijvoorbeeld A, B1, B2, C en E) en mineralen (bijvoorbeeld magnesium, koper, zink, ijzer en jodium).
Propolis heeft antibacteriële, antiparasitaire, antikanker en antivirale eigenschappen.
Propolis heeft verschillende gerapporteerde medische toepassingen, waaronder de volgende:
- acute gomerosie
- chronische gomerosie
- kunstgebitpijn
- parodontale aandoeningen
- gingivitis
- weefselregeneratie
- externe wratten
- psoriasis
Bijengiftherapie
Bijengiftherapie (BVT) heeft een lange geschiedenis . Het wordt al verschillende eeuwen gebruikt om reumatoïde artritis te behandelen, eerst met levende steken en daarna met injectie. BVT wordt ook al decennia lang gebruikt voor de behandeling van multiple sclerose.
De Amerikaanse arts Dr. Bodog F. Beck schreef een invloedrijk boek met de titel Bee Venom Therapy. In de jaren dertig van de vorige eeuw inspireerde dit boek Charlie Mraz, een imker van Vermont, om mensen te behandelen die klaagden over artritis met behulp van levende bijensteken.
Meer dan 60 componenten zijn geïdentificeerd in bijengif, waaronder verbindingen met antimicrobiële en ontstekingsremmende effecten.
Van BVT is waargenomen dat het niet alleen de symptomen behandelt, maar ook de pathogeneseof de progressie van de ziekte vertraagt. BVT is gebruikt voor de behandeling van artritis, postherpetische neuralgie en adhesieve capsulitis. Het is ook opgenomen in de praktijk van acupunctuur.
Weet alsjeblieft dat ongeveer drie procent van de mensen last heeft van anafylaxie, een levensbedreigende allergische reactie, na een insectensteek. Mensen die mogelijk allergisch zijn voor insectengif, moeten BVT vermijden.
Royal Jelly
Royal jelly is het duurste en meest gewaardeerde bijenproduct. Het wordt afgescheiden door klieren in de hoofden van de bijenarbeiders en gevoed aan koninginlarven. Koninklijke gelei lijkt op slijm en wordt soms "bijenmelk" genoemd.
Koninklijke gelei is meer dan 50 procent water en de rest is suikers en eiwitten. Het heeft antibacteriële en schimmelwerende eigenschappen.
Royal jelly is gebruikt om hypercholesterolemie en osteoporose te behandelen, de cognitieve functie te verbeteren en te helpen bij wondgenezing en weefselherstel.
Bewijsbasis voor honing als medicijn
Al het gebruik hierboven laat zien hoe honing, stuifmeel en andere bijenproducten zijn gebruikt om verschillende kwalen te behandelen. De overgrote meerderheid van deze behandelingen ontbeert echter empirische ondersteuning.
Onderzoek naar het gebruik van honing voor de behandeling van ziekten is nog in ontwikkeling en er is een gebrek aan feitelijk bewijsmateriaal dat het gebruik ervan ondersteunt. Desondanks is honing onderzocht als een behandeling voor bepaalde aandoeningen. Laten we kijken.
Behandeling van kinder hoesten met honing
Hoest secundair aan een virale bovenste luchtweginfectie (zonder voorafgaande infectie) is buitengewoon gebruikelijk bij kinderen. Nighttime-hoest is niet alleen storend voor het kind, maar ook voor ouders die de slaap verliezen. Bovendien hebben kinderen rust nodig om te herstellen van een infectie, en hoesten berooft kinderen van deze rust.
In een poging ouders te helpen de hoest te stoppen, zijn er verschillende vrij verkrijgbare hoestformuleringen verkrijgbaar, die hoestwerende middelen bevatten (het woord tussive verwijst naar hoest), decongestiva, slijmoplossers, antipyretica (koortsverlagers) en antihistaminica . Gegevens suggereren echter dat deze voorbereidingen geen verlichting bieden en gevaarlijk kunnen zijn.
Een Cochrane-meta-analyse met 8 onderzoeken met 616 kinderen met door virussen geïnduceerde hoest suggereert dat OTC-geneesmiddelen die worden gebruikt om hoest te behandelen de frequentie of ernst van hoest, sputumproductie of hoestelling niet verminderen. Bovendien bleken dextromethorfan en difenhyramine – twee veel voorkomende ingrediënten gevonden in OTC-preparaten – niet beter dan placebo bij het verlichten van hoestsymptomen of slaapstoornissen.
Bovendien is zelfs codeïne, die lange tijd als de beste behandeling voor hoest bij kinderen werd beschouwd, niet effectiever gebleken bij de behandeling van hoest dan bij placebo. Kinderen zijn bijzonder vatbaar voor de vervelende bijwerkingen van codeïne, waaronder agitatie, sedatie, braken, problemen met ademhalen en hartritmestoornissen.
Bevindingen uit verschillende onderzoeken wijzen erop dat een enkele dosis honing de hoest- en slijmafscheiding bij kinderen kan verminderen. Bovendien is honing effectiever gebleken dan dextromethorfan met een honingsmaak bij het verminderen van hoestfrequentie, de vervelende aard van hoest en ernst van hoest. Het is ook aangetoond dat honing de kwaliteit van de slaap verbetert, zowel bij kinderen als bij ouders. Ten slotte heeft de WHO al sinds 2001 honing aanbevolen voor de behandeling van hoest.
Over het algemeen is honing zowel veilig als goedkoop, waardoor het een benijdenswaardige behandeling is. Houd er echter rekening mee dat honing niet mag worden toegediend aan kinderen jonger dan 12 maanden, omdat het zich kan bevinden in Clostridium botulinum, dat botulisme veroorzaakt, een zeldzame ziekte die leidt tot verlamming. Ten slotte moet honing die aan kinderen wordt gegeven, altijd worden gepasteuriseerd.
Honing als topische behandeling voor wonden
Een Cochrane systematische review uit 2015, geschreven door Jull en coauteurs, beoordeelde 26 gerandomiseerde en quasi-gerandomiseerde trials waarin honing als een behandeling voor een acute of chronische wonde werd beoordeeld.
Volgens de auteurs van het onderzoek:
"Honing lijkt sneller brandwonden met een gedeeltelijke dikte te genezen dan conventionele behandeling (waaronder polyurethaanfilm, paraffine-gaas, met zachtramycine geïmpregneerd gaas, steriel linnen en de verbranding zichtbaar) en geïnfecteerd postoperatief wonden sneller dan antiseptica en gaas. Afgezien van deze vergelijkingen is enig bewijs voor verschillen in de effecten van honing en comparators van lage of zeer lage kwaliteit en vormt het geen solide basis voor de besluitvorming. "
Met andere woorden, honing lijkt te helpen bij wondgenezing; Veel van de geanalyseerde bewijzen waren echter van lage kwaliteit, bevooroordeeld en onnauwkeurig.
In een verwante nota, wijzen de gegevens van andere onderzoekstudies erop dat de honing wondbesmetting kan helpen verhinderen en ontsteking verminderen evenals het snelle helen en epithelialisatie van de wondplaats bevordert. Meer specifiek kan honing monocyten stimuleren om groeifactoren te produceren die genezing bevorderen.
Honing voor de behandeling van post-tonsillectomiepijn bij kinderen en tieners
Iedereen die zijn amandelen heeft laten verwijderen als een ouder kind, tiener of volwassene, weet hoe pijnlijk deze procedure kan zijn. Naast pijn, bloeding of bloeden is een ander mogelijk ernstig nadelig effect van tonsillectomie.
Resultaten van een gerandomiseerde, beperkte trial uit 2014 van Iraanse onderzoekers gepubliceerd in het International Journal of Pediatric Otorhinolaryngology lijken erop te wijzen dat honing helpt bij herstel na tonsillectomie bij kinderen tussen 5 en 15 jaar oud.
Deze proef omvatte 80 deelnemers, waarvan er 40 aan de experimentele groep waren toegewezen en 40 aan de controlegroep. Deelnemers aan de experimentele groep werden behandeld met antibiotica, paracetamol en honing na tonsillectomie; terwijl die in de controlegroep antibiotica en paracetamol ontvingen.
Onderzoekers ontdekten het volgende:
- de pijn was intenser bij leden van de controlegroep (degenen die geen honing kregen)
- deelnemers die honing ontvingen hadden minder paracetamol nodig voor pijnverlichting
- degenen die honing ontvingen genazen sneller en hervatten een normaal dieet sneller werden degenen die honing ontvingen minder geneigd om te worden gewekt door pijn
- Bottom Line
Er valt nog veel te leren over het potentieel van honing en andere bijenproducten om te genezen. Medicinale effecten van deze producten zijn waarschijnlijk multifactorieel en omvatten het volgende: osmotisch effect, waterstofperoxidegehalte, voedingswaarde, antioxidantgehalte, prostaglandinen, stikstofmonoxide, waterstofperoxidegehalte en immunomodulatie.
Voordat u honing, bijenpollen, bijengif enz. Als behandeling neemt, kunt u het beste eerst uw arts raadplegen. Uw arts zal u helpen de ernst van uw ziekte en symptomen te meten en inzicht te bieden in de geschiktheid van mogelijke behandelingen.
