Betaling-voor-prestatie en op waarde gebaseerde inkoop zijn termen die worden gebruikt om betaalsystemen voor gezondheidszorg te beschrijven die artsen, ziekenhuizen en andere zorgaanbieders belonen voor hun efficiëntie. Efficiëntie wordt meestal gedefinieerd als het leveren van hogere kwaliteit tegen lagere kosten.
Pay-for-performance (P4P) wordt meestal besproken in de context van hervorming van de gezondheidszorg. De federale overheid is begonnen met het implementeren van P4P in haar Medicare-programma, maar deze inspanningen bevinden zich nog in de kinderschoenen en hebben nog niet genoeg gegevens opgeleverd om te bepalen of P4P effectief is in het verlagen of bevatten van kosten voor gezondheidszorg.
Waarom een betaal-voor-prestatie-systeem adopteren?
In onze huidige gezondheidszorg worden providers betaald voor elke uitgevoerde service. Dit geeft zorgverleners een sterke financiële prikkel om zoveel mogelijk diensten te verlenen. Dit, in combinatie met de begrijpelijke terughoudendheid van de aanbieder om zichzelf bloot te stellen aan mogelijke rechtszaken, kan leiden tot te veel voorschrijven en te veel gebruiken van de gezondheidszorg.
Bovendien zijn sommige deskundigen op het gebied van het gezondheidsbeleid van mening dat ons huidige betalingssysteem ontbreekt, omdat het de rol van preventieve zorg bij het verbeteren van de gezondheid en het verlagen van de kosten van gezondheidszorg negeert. Tegenwoordig ontvangen zorgverleners meer geld voor de behandeling van een diabetespatiënt die nierfalen heeft dan bij het werken met de patiënt om te proberen het nierfalen te voorkomen, in de eerste plaats door een betere bloedglucoseregulatie. Dit lijkt achterlijk bij veel hervormers in de gezondheidszorg.
Een nieuw betalingssysteem dat aanbieders beloont voor het maximaliseren van de impact van preventieve zorg, kan helpen om de stijgende zorgkosten te beheersen.
Pay-for-performance is voorgesteld als een dergelijk systeem. Het zou artsen belonen voor het leveren van zorg waarvan is bewezen dat ze de gezondheidsresultaten verbeteren en zou hen aanmoedigen om afval zoveel mogelijk te minimaliseren.
Uitdagingen
De grootste uitdaging bij de implementatie van P4P is dat iedereen het eens wordt over kwaliteitsnormen.
Kwaliteitsnormen zijn objectieve maatstaven die worden gebruikt om te bepalen of aanbieders hoogwaardige zorg bieden. Een mogelijke kwaliteitsstandaard zou bijvoorbeeld kunnen zijn dat artsen viermaal per jaar A1C-waarden testen bij patiënten met diabetes. In een P4P-systeem zouden artsen die aan deze norm voldoen op gepaste wijze worden beloond.
Het probleem is dat veel zorgverleners van mening zijn dat de geneeskunde evenzeer een kunst is als een wetenschap en dat het koken van alles naar checklists en behandelingsalgoritmen de patiënten een slechte dienst zou bewijzen. Ook zijn aanbieders het soms oneens over de juiste behandelingskuur bij patiënten met dezelfde diagnose en vergelijkbare medische geschiedenis. Deze meningsverschillen moeten worden opgelost voordat P4P volledig kan worden geïmplementeerd.
Hoe zal betalen voor prestaties van invloed zijn op mij?
Het is moeilijk om te zeggen wat de impact van pay-for-performance zal zijn, aangezien het zo vroeg in het spel is. Omdat P4P zich echter voornamelijk bezighoudt met de manier waarop artsen, ziekenhuizen en andere zorgverleners voor hun werk worden betaald, heeft dit waarschijnlijk weinig effect op individuele patiënten. Op de lange termijn is de hoop dat als P4P volledig wordt geïmplementeerd, patiënten betere gezondheidszorg kunnen genieten zonder er meer voor hoeven te betalen.
