Latente en actieve vormen van tuberculose (TB) vereisen behandeling met antibiotica, zoals isoniazide en rifampicine. De dosering en de duur van uw recept kunnen variëren, afhankelijk van uw geval en algehele gezondheid, maar u moet ervan uitgaan dat u uw medicatie (s) enkele maanden zult gebruiken. Tuberculose is soms resistent tegen antibiotica, dus het is mogelijk dat uw infectie mogelijk niet volledig is uitgeroeid, vooral als de instructies niet letterlijk worden opgevolgd.
Gelukkig worden de meeste mensen die besmet zijn met tuberculose nooit ziek. Ze herbergen de bacteriën, maar ze hebben geen symptomen en zijn niet besmettelijk.
Voorschriften
Receptantibiotica zijn de enige middelen om tuberculose te behandelen, maar de noodzakelijke weg is niet zoals u wellicht om een andere reden bent voorgeschreven. Antibioticabehandeling voor tuberculose is afgestemd op de ziektetoestand en algemene gezondheid van een individu, maar zal altijd enkele maanden duren. Bovendien moet u mogelijk meerdere antibiotica gelijktijdig gebruiken.
Latente TB
Hoewel latente tbc niet naar anderen verspreid kan worden, lopen degenen die ermee leven een risico op het ontwikkelen van een actieve infectie die zowel symptomatisch als besmettelijk is. Ongeveer 3 procent tot 5 procent van de mensen met latente tuberculose ontwikkelt actieve tuberculose in het eerste jaar na een positieve test; ongeveer 5 procent tot 15 procent ontwikkelt het later.
Het ontvangen van een behandeling voor een latente tb-infectie vermindert de kans hierop aanzienlijk.
Uw arts zal u waarschijnlijk op een termijn van zes tot negen maanden van het orale antibioticum isoniazide brengen. Een alternatieve behandeling is drie maanden rifampicine, een ander oraal antibioticum.
Actieve tuberculose
Actieve tuberculose wordt gewoonlijk zes tot acht weken lang behandeld met een combinatie van vier geneesmiddelen, gevolgd door twee geneesmiddelen voor een totale duur van zes tot negen maanden.
Behalve isoniazide en rifampine omvat het regime ethambutol en pyrazinamide.
Doseringen van deze geneesmiddelen worden bepaald door andere gezondheidskwesties die u mogelijk heeft en door andere medicijnen die u gebruikt. Patiënten die antivirale medicijnen gebruiken voor HIV, bijvoorbeeld, moeten mogelijk van medicatie wisselen om gevaarlijke bijwerkingen te voorkomen. De duur van de behandeling kan ook worden veranderd op basis van deze factoren.
Bijwerkingen
Deze tbc-behandelingen kunnen bijwerkingen hebben, die u kunt ervaren, afhankelijk van de medicijnen die u neemt en uw gevoeligheid voor hen. Volgens de American Lung Association kunnen bijwerkingen het volgende omvatten. Vertel het uw arts als u deze of iets anders ongewoons ervaart:
- gebrek aan eetlust
- misselijkheid
- braken
- vergeling van de huid of ogen
- koorts voor drie of meer dagen
- buikpijn
- tintelende vingers of tenen
- huiduitslag
- eenvoudig bloeden of blauwe plekken
- Pijnlijke gewrichten
- Duizeligheid
- Tintelingen of gevoelloosheid rond de mond
- Wazig of veranderd zicht
- Rinkelen in de oren
- Gehoorverlies
Uitdagingen
U zult waarschijnlijk periodieke tests ondergaan om te zien of uw geneesmiddel werkt. Deze kunnen bloed-, slijm- of urinetests omvatten, evenals thoraxfoto’s. De behoefte aan dit verrast velen.
Wanneer een antibioticum er niet in slaagt alle bacteriën te doden die het richt, kunnen de overgebleven bacteriën resistent worden tegen dat specifieke medicijn.
Dit kan gebeuren bij de behandeling van bacteriële aandoeningen, maar het is vooral een probleem met tuberculose. Als uw arts door deze tests merkt dat uw infectie niet verbetert zoals gehoopt, kan uw dosering, behandelingsduur of zelfs de gebruikte medicatie (s) worden gewijzigd.
Resistentie is bijzonder zorgwekkend wanneer tuberculose niet reageert op zowel isoniazide als rifampicine, de twee geneesmiddelen die het meest worden gebruikt om de ziekte onder controle te houden. Wanneer dit gebeurt, wordt uw zaak nagebootst multi-drug-resistente TB (MDR-tbc).
Om de zaken nog ingewikkelder te maken, zijn sommige stammen van tuberculose niet alleen resistent tegen eerstelijns-antibiotica, maar de volgende keuzemogelijkheden die worden gebruikt wanneer dit het geval is, zoals fluoroquinolonen en de injecteerbare geneesmiddelen amikacine, kanamycine en capreomycine.
Twee andere geneesmiddelen, bedaquiline en linezolid, worden onderzocht als add-on-therapie voor de huidige geneesmiddelenresistente combinatiebehandeling.
Als tuberculose resistent is tegen alle medicijnen, wordt het extreem resistent tegen tuberculose (XDR-TB)genoemd.
Geneesmiddelresistente tuberculose kan optreden wanneer een patiënt de volledige behandelingskuur niet voltooit (zij missen doses of stoppen de cursus te vroeg), of wanneer zorgverleners de verkeerde dosis of duur van een antibioticum voorschrijven. Verzet is ook gebruikelijk bij mensen met HIV. MDR-tbc en XDR-tbc komen vooral voor in landen waar drugs vaak van slechte kwaliteit zijn of helemaal niet beschikbaar zijn. Tell Vertel het uw zorgverlener als u problemen heeft met het innemen van uw medicijnen zoals voorgeschreven.
Transmissie voorkomen
Als u actieve tuberculose heeft, moet u tijdens de behandeling enkele voorzorgsmaatregelen nemen om overdracht van de ziekte te voorkomen:
Blijf thuis totdat uw zorgaanbieder zegt dat u mogelijk naar school of naar uw werk terugkeert.
- Vermijd zoveel mogelijk contact met andere mensen totdat uw arts zegt dat u bezoekers kunt hebben. Draag een chirurgisch masker bij het verlaten van het huis of het hebben van bezoekers.
- Doe alle gebruikte tissues in een afgesloten vuilniszak voordat u ze weggooit.
- Deel geen gerechten of een tandenborstel met iemand anders; was je handen regelmatig.
- Volg altijd de instructies van uw arts met betrekking tot het gebruik van uw geneesmiddel.
- U wordt gevraagd om deze voorzorgsmaatregelen te volgen totdat duidelijk is dat u reageert op de behandeling en niet langer hoest. Na een behandeling van een week of twee met de juiste antibiotica, hebben de meeste mensen minder kans om de ziekte te verspreiden. Als u woont of werkt met mensen met een hoog risico (zoals jonge kinderen of mensen met AIDS), moet u mogelijk uw sputum laten onderzoeken wanneer het gevaar van verspreiding van de infectie is verstreken.
De meeste besmette mensen hoeven tegenwoordig niet in het ziekenhuis te worden opgenomen voor behandeling. Ziekenhuisopname wordt meestal alleen aanbevolen voor mensen met een andere ernstige ziekte, in dichte, overbevolkte situaties, of hebben geen geschikte plek om te gaan (de daklozen bijvoorbeeld).
Een gehospitaliseerde tbc-patiënt kan naar huis worden gelaten terwijl hij nog steeds infectieus is, op voorwaarde dat niemand in het huis van de persoon een hoog risico loopt op actieve tbc (zieken, ouderen of kinderen).
Mensen die het moeilijk vinden om te onthouden om hun pillen in te nemen, zijn vaak kandidaten voor direct geobserveerde therapie (DOT), waarbij een zorgverlener de medicijnen dagelijks toedient en ziet hoe de patiënt ze neemt.
Als u met iemand met een actieve ziekte of met een verzwakt immuunsysteem woont of werkt, moet u met uw arts overleggen over een huidtest bij tbc.
Tot slot, terwijl er een vaccin is ter voorkoming van tuberculose, genaamd bacille Calmette-Guerin (BCG), wordt het zelden gebruikt in de Verenigde Staten. Het wordt soms aanbevolen voor mensen die in ziekenhuizen werken of voor kinderen die continu worden blootgesteld aan volwassenen met actieve tuberculose of multiresistente tuberculose, maar dit is geen standaardpraktijk.
