Hoewel woorden nooit volledig kunnen uitdrukken hoeveel iemand voor ons betekent, kan taal na de dood van een geliefde toch troost, troost, hoop en zelfs inspiratie bieden. Hier vindt u een selecte verzameling van geruststellende, inspirerende gedichten over de dood, verdriet en verlies.
Je zou deze verzen ook nuttig kunnen vinden bij het schrijven van een lofrede of condoleancebrief, vooral als je problemen hebt om de juiste woorden te vinden en inspiratie nodig hebt.
Mary Hall, Amerikaanse advocaat, 1843-1927
Als ik zou sterven en u hier een tijdje zou verlaten,
wees niet zoals anderen zere ongedaan gemaakt,
die lange wake houden door het stille stof.
Omwille van mezelf weer tot leven komen en glimlachen,
je hart en trillende hand eren om iets te doen om andere harten te troosten dan de mijne.
Voltooi deze lieve, onafgemaakte taken van mij
en misschien zal ik je daarin troosten.
Emily Dickinson
,Amerikaanse dichter, 1830-1886 De drukte in een huis
De ochtend na de dood
Is de plechtigste in de industrie
Gedaan op aarde –
Het vegen van het hart
En liefde wegzetten
We zullen niet willen opnieuw gebruiken
Tot de eeuwigheid –
Henry Van Dyke
,Amerikaanse auteur, 1852-1933 Ik sta aan de kust. Een schip, aan mijn zijde, spreidt haar witte zeilen naar de bewegende bries en begint voor de blauwe oceaan. Ze is een object van schoonheid en kracht.
Ik blijf staan en kijk haar tot ze uiteindelijk hangt als een stipje witte wolk, precies waar de zee en de lucht met elkaar gaan vermengen.
Dan zegt iemand aan mijn zijde: "Daar is ze weg."
Waar ben je?
Verdwenen uit mijn ogen. Dat is alles. Ze is net zo groot in mast,
romp en spar als toen ze mijn zijde verliet.
En ze is net zo goed in staat om haar lading levende vracht naar haar voorbestemde haven te vervoeren.
Haar verminderde omvang zit in mij – niet in haar.
En net op het moment dat iemand zegt: "Daar is ze weg",
er kijken andere ogen naar haar en andere stemmen
staan klaar om de blije kreet op te nemen, "Hier komt ze!"
En dat gaat dood …
Mary Elizabeth Frye
,
Amerikaanse bloemist, 1905-2004
Sta niet op mijn graf en huil.
Ik ben er niet; Ik slaap niet.Ik ben duizend winden die blazen. Ik ben de diamantgloed op sneeuw.
Ik ben het zonlicht op gerijpt graan.
Ik ben de zachte herfstregen.
Wanneer je ’s morgens stil wakker wordt
Ik ben de snelle opbeurende rush
Van stille vogels in een omcirkelde vlucht.
Ik ben de zachte sterren die ’s nachts schijnen.
Sta niet op mijn graf en huil;
Ik ben er niet; Ik ben niet doodgegaan.
Thomas Bailey Aldrich
,
Amerikaanse redacteur, 1836-1907
Ik hield zijn brief in mijn hand,
En zelfs terwijl ik leesDe bliksem flitste over het land Het woord dat hij dood was.
Hoe vreemd leek het! Zijn levende stem
Sprak vanaf de pagina
Die beleefde zinnen, een beperkte keuze,
Luchthartig, geestig, wijze.
Ik vroeg me af wat het was dat stierf!
De man zelf was hier,
Zijn bescheidenheid, de trots van zijn geleerde,
Zijn ziel is sereen en duidelijk.
Deze noch de dood noch de tijd zullen verduisteren,
Toch moet dit trieste ding zijn –
Voortaan mag ik niet tot hem spreken,
Hoewel hij tot mij kan spreken!
Harry Scott-Holland
,
Britse opvoeder, 1847-1918
De dood is helemaal niets.
Het telt niet.Ik ben alleen maar naar de volgende kamer uitgegleden. Er is niets gebeurd.
Alles blijft precies zoals het was.
Ik ben ik, en jij bent jij,
en het oude leven dat we zo liefdevol samenleefden, is onaangetast, onveranderd.
Wat we ook voor elkaar waren, dat we stil zijn.
Bel me bij de oude vertrouwde naam.
Spreek over mij op de gemakkelijke manier die je altijd hebt gebruikt.
Breng geen verschil in je toon.
Draag geen geforceerde lucht van plechtigheid of verdriet.
Lachen zoals we altijd lachten om de kleine grappen die we samen genoten.
Speel, lach, denk aan mij, bid voor mij.
Laat mijn naam ooit het huishoudelijke woord zijn dat het altijd was.
Laat het zonder inspanning worden gesproken, zonder de geest van een schaduw erop.
Het leven betekent alles wat het ooit betekende.
Het is hetzelfde als het ooit was.
Er is absolute en ononderbroken continuïteit.
Wat is deze dood, maar een verwaarloosbaar ongeluk?
Waarom zou ik uit mijn hoofd zijn omdat ik uit het zicht ben?
Ik wacht alleen op je, voor een pauze,
ergens dichtbij,
net om de hoek.
Alles gaat goed.
Niets is gewond; er gaat niets verloren.
Een kort moment en alles zal zijn zoals het was.
Hoe zullen we lachen om de moeite van het afscheid wanneer we elkaar weer ontmoeten!
David Harkins
,
Britse kunstenaar, 1958-
Je kunt tranen vergaren dat ze weg is,
of je kunt lachen omdat ze heeft geleefd.Je kunt je ogen sluiten en bidden dat ze terug zal komen, of je kunt je ogen openen en alles zien wat ze over heeft.
Je hart kan leeg zijn omdat je haar niet kunt zien
of je kunt vol zijn van de liefde die je hebt gedeeld.
Je kunt morgen de rug toekeren en gisteren leven,
of je kunt morgen gelukkig zijn vanwege gisteren.
Je kunt haar alleen herinneren dat ze weg is,
of je kunt haar geheugen koesteren en het voortzetten.
Je kunt huilen en je hersens sluiten,
wees leeg en keer je terug.
Of je kunt doen wat ze wil:
lach, open je ogen, liefde en ga door.
Bewerkt en bijgewerkt door Chris Raymond
Je zou ook leuk kunnen vinden
:
• Inspiratiewoorden: de angst voor de dood
• Inspiratiewoorden: rouw, verlies en rouw
• Inspiratiewoorden: spreekwoorden en volksopvattingen• Hoe te schrijven een Eulogy: 5 tips voor succes
